Με νωπό ακόμα το αίμα των δυο δολοφονημένων εργατών στο κάτεργο της Ναυπηγοεπισκευαστικής Ζώνης, κυβέρνηση και Δικαιοσύνη, πιασμένες χέρι-χέρι, έσπευσαν να βάλουν προστατευτική ομπρέλα πάνω από τους δολοφόνους. Την ώρα που ο Γιακουμάτος μιλούσε για τους… φιλοπάτριδες εφοπλιστές που «με δάκρυα παίρνουν τα καράβια τους και πάνε έξω», επειδή τα μεροκάματα στη Ζώνη είναι υψηλά, η Εισαγγελία Πειραιά αντιμετώπιζε τον υπεύθυνο του εργολαβικού συνεργείου, τον τεχνικό ασφαλείας και τον πλοίαρχο του γκαζάδικου (εννοείται πως η εφοπλιστική εταιρία έμεινε εντελώς στο απυρόβλητο) ως υπόπτους για την τέλεση… τροχαίου ατυχήματος, απαγγέλλοντάς τους κατηγορίες σε βαθμό πλημμελήματος για ανθρωποκτονία από αμέλεια κατά συρροή και για παράβαση του προεδρικού διατάγματος για την υγιεινή και ασφάλεια των εργαζόμενων σε ναυπηγικές εργασίες.
Στο ισχύον Ποινικό Δίκαιο υπάρχει η έννοια του «ενδεχόμενου δόλου», που διαχωρίζεται από την «αμέλεια». «Ενδεχόμενο δόλο» έχει κάποιος που κάνει μια πράξη γνωρίζοντας τις συνέπειές της και αδιαφορώντας γι’ αυτές. Οι ευθύνες των εφοπλιστών, των εργολάβων και των ανθρώπων τους για την έκρηξη στο γκαζάδικο «Ailsa Craig» αποτελούν τον ορισμό του «ενδεχόμενου δόλου». Τουλάχιστον σε επίπεδο ποινικής δίωξης. Εστειλαν σωληνουργούς να δουλέψουν σ’ ένα «τάνκι» που είχε πιστοποιητικό μόνο για εργασίες καθαρισμού. Και μάλιστα τους έστειλαν να κάνουν σιδηρουργικές εργασίες με μια κοινή μπαλαντέζα και όχι αντιεκρηκτική, όπως απαιτεί ο κανονισμός. Αρα, γνώριζαν ότι ενδέχεται να υπάρξει έκρηξη και αδιαφόρησαν γι’ αυτό το ενδεχόμενο.
Συνήθως, η εισαγγελία είναι ιδιαίτερα αυστηρή στην απόδοση των κατηγοριών. Εξαντλεί την αυστηρότητα του νόμου, ώστε στα επόμενα στάδια (ανάκριση-βούλευμα-ακροατήριο), με την ενδελεχή διερεύνηση των πραγματικών περιστατικών και γενικά όλων όσων σχετίζονται με την υπόθεση, να υπάρξει ο τελικός ποινικός καταλογισμός. Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που οι διώξεις που ασκούν οι εισαγγελείς βρίσκονται σε πρόδηλη αντίθεση με τα πραγματικά περιστατικά, γι’ αυτό και συνηθίζουμε να λέμε ότι στην ανάκριση και στο ακροατήριο τα πράγματα θα ισορροπήσουν.
Συνήθως έτσι γίνεται, εκτός αν πρόκειται για τα εγκλήματα της άρχουσας τάξης. Σ’ αυτές τις περιπτώσεις η εισαγγελία σπεύδει να αποφορτίσει ποινικά την υπόθεση από την αρχή, βάζοντας έτσι το πλαίσιο στην ανάκριση. Αλλωστε, όταν έρθει η ώρα της ανάκρισης,τα φώτα της δημοσιότητας έχουν απομακρυνθεί και η υπόθεση ξεχνιέται. Ετσι γινόταν μέχρι τώρα, έτσι θα γίνει και πάλι. Κατηγορίες σε επίπεδο τροχαίου ατυχήματος και ανάλογες καταδίκες με αναστολή.
Κι όμως, αυτή η προκλητική παρέμβαση της αστικής Δικαιοσύνης, που ουσιαστικά δίνει γραμμή και στους μηχανισμούς που θα κάνουν την έρευνα, έμεινε ασχολίαστη. Αναμένονται μάλιστα δυο πορίσματα. Ενα από δυο πραγματογνώμονες που διορίστηκαν από το πινάκιο του Πρωτοδικείου και ένα από το Σώμα Επιθεωρητών Εργασίας. Γιατί δυο πορίσματα; Για να κάνουν καλύτερα τη δουλειά τους οι δικηγόροι των δολοφόνων, «παίζοντας» με τις διαφορές στα πορίσματα και δημιουργώντας τη νομική βάση που λέγεται «αμφιβολίες».