Την ουρά στα σκέλια αναγκάστηκαν να βάλουν οι εν Ελλάδι γκαουλάιτερ του Σαουΐρις, που διευθύνουν τη WIND (πρώην ΤΙΜ), και να υπογράψουν συλλογική σύμβαση εργασίας. Το Πανελλήνιο Σωματείο Εργαζομένων ΤΙΜ HELLAS (WIND) δικαίως χαρακτηρίζει την υπογραφή της σύμβασης «ένα πρώτο αλλά σημαντικό βήμα για την κατοχύρωση των δικαιωμάτων μας και για την παραπέρα διεύρυνσή τους στο μέλλον». Γιατί εν προκειμένω δεν έχουμε μόνο την πρώτη στην ιστορία της συγκεκριμένης εταιρίας (από την εποχή ακόμα που ονομαζόταν ΤΕΛΕΣΤΕΤ) επιχειρησιακή συλλογική σύμβαση εργασίας, αλλά και έναν αγώνα που επί ενάμιση χρόνο πέρασε από σαράντα κύματα μέχρι να στεφθεί με τη νίκη (μέχρι και αγωγή στη διοίκηση του σωματείου έκανε η εταιρία, που τώρα βέβαια θα την αποσύρει και θα τη βάλει εκεί που ξέρει).
Τι προβλέπει η σύμβαση; Αντιγράφουμε από την ανακοίνωση του σωματείου:
«Αυξήσεις στους βασικούς μισθούς σημαντικά πάνω από τις κλαδικές συλλογικές συμβάσεις. Εγινε έτσι ένα πρώτο βήμα για να αρθεί το απαράδεκτο καθεστώς των «οικειοθελών παροχών», που δίνονται σε εξατομικευμένη βάση για να διαιρούν τους εργαζόμενους σε «άξιους» και «ανεπαρκείς», ενώ χρησιμοποιούνται και ως πρόσχημα για την ουσιαστική καθήλωση μισθών και αυξήσεων, παρά το ότι ο κλάδος των τηλεπικοινωνιών είναι από τους πρωτοπόρους στην κερδοφορία.
Κατοχύρωση για πρώτη φορά βασικών επιδομάτων, όπως το επίδομα κλήσης για τους συναδέλφους στην τηλεφωνική εξυπηρέτηση πελατών, το επίδομα για τους συναδέλφους εναερίτες, η δαπάνη φύλαξης παιδιού. Επίσης, επεκτείνεται η εφαρμογή του επιδόματος τέκνου από το πρώτο παιδί για όλους τους συναδέλφους.
Κατοχυρώνεται για πρώτη φορά η υποχρέωση της εταιρίας να επεκτείνει βασικές παροχές στους συναδέλφους με σύμβαση ορισμένου χρόνου, καθώς και να παρέχει δωρεάν σειρά ιατρικών εξετάσεων σε όλους τους συναδέλφους μια φορά κάθε δύο χρόνια».
«Το αποτέλεσμα, η υπογραφή της σύμβασης» -σημειώνει το σωματείο- «δείχνει ότι η συλλογική προσπάθεια και ο αγώνας φέρνουν αποτελέσματα. Κι αυτό γίνεται ακόμα πιο σημαντικό σε μια περίοδο που εργατικά δικαιώματα και κατακτήσεις δεκαετιών καταργούνται το ένα μετά το άλλο, που ο συνδικαλισμός χλευάζεται και λοιδορείται, που εργοδότες και κυβερνήσεις θέλουν το “διευθυντικό δικαίωμα” απόλυτο νόμο για τους εργαζόμενους και την κοινωνία».