«Τα έξυπνα κράτη έχουν από καιρό παύσει να αντιμετωπίζουν την υπόθεση της οικολογίας ως ζήτημα πολιτικού καθωσπρεπισμού ή βουκολικού ρομαντισμού. Επιδιώκουν να εντάξουν το περιβάλλον σε μια παραγωγική σχέση με την κοινωνία και την οικονομία. Οι μεγαλύτερες εταιρείες του κόσμου μιλούν για “Πράσινες Μπίζνες”… Ενα από τα ζητούμενα της πολιτικής μας ζωής είναι η ανάδειξη πρωτοπόρων λύσεων. Η Ελλάδα διαθέτει σπουδαίο κεφάλαιο περιβάλλοντος. Αυτό πουλάει ο τουρισμός και ο κ. Σουφλιάς, όταν σχεδιάζει περιοχές ειδικής χωροταξικής ανάπτυξης. Ολα αυτά μπορούν να συζητηθούν και να ξεφύγουν από την καχύποπτη και, κατά κανόνα, δογματική μας προσήλωση στην παγίωση μιας χωροταξίας απομονωμένης και από τις εξελίξεις και από την προστασία της προίκας του φυσικού μας πλούτου».
Αποκαλυπτικός, στα όρια της κυνικότητας, ο αρθρογράφος της «Καθημερινής» (Κυριακή, 8.7.07) ήρθε να επιβεβαιώσει όσα γράφαμε στη στήλη την περασμένη εβδομάδα για τον «πράσινο καπιταλισμό» και τους επαγγελματίες της οικολογίας, που εμπορεύονται τις γνήσιες ευαισθησίες και την ειλικρινή αγωνία πάρα πολλών ανθρώπων για την προϊούσα περιβαλλοντική καταστροφή. Δεν είναι τυχαίο ότι το συγκρότημα Αλαφούζου (του σκληρού εφοπλιστή που εισέβαλε στον κόσμο των ελληνικών media στα τέλη της δεκαετίας του ‘80, επιδεικνύοντας μεγάλη διορατικότητα) έχει συμπήξει συμμαχία με το WWF, δημιουργώντας από κοινού «Παρατηρητήριο Πάρνηθας» (το ‘να χέρι νίβει τ’ άλλο). Ούτε είναι τυχαίο ότι η συγκεκριμένη ΜΚΟ έσπευσε να χαρακτηρίσει «θετικά» τα προπαγανδιστικού χαρακτήρα μέτρα για την Πάρνηθα, που ανακοίνωσε ο Σουφλιάς, βοηθώντας στην απόκρυψη της ουσίας και τον αποπροσανατολισμό.
Πράσινες μπίζνες, αυτός είναι ο σωστός όρος. Μπορείτε να καταστρέφετε το περιβάλλον και ταυτόχρονα να βγάζετε συμπληρωματικά κέρδη από μέτρα-ασπιρίνες, τα οποία θα σας εξασφαλίζουν την απαραίτητη κοινωνική συναίνεση. Οπως το «εμπόριο ρύπων», για παράδειγμα, στο οποίο κατέληξαν οι «περιβαλλοντικές ΜΚΟ» με τα κυρίαρχα ιμπεριαλιστικά κράτη του πλανήτη (Συνδιάσκεψη του Γιοχάνεσμπουργκ και Πρωτόκολλο του Κιότο).
Για ποιο λόγο, άραγε, 25 μεγάλες καπιταλιστικές επιχειρήσεις επιδεικνύουν ευαισθησία για τη σωτηρία της Πάρνηθας και σπεύδουν να αγκαλιάσουν τις κυβερνητικές πρωτοβουλίες; Ξέρετε οι καπιταλιστές να κάνουν τίποτα με το αζημίωτο; Κάποια στιγμή θα μάθουμε τι πήραν ως αντιπαροχή, στην ίδια την Πάρνηθα ή κάπου αλλού. Πώς γίνεται μεγαλοστέλεχος του ελληνικού WWF να είναι ταυτόχρονα και ειδικός σύμβουλος επί περιβαλλοντικών θεμάτων μεγάλης τράπεζας; Θυμάται κανείς τον φασαριόζο πρώτο επικεφαλής του εν Ελλάδι γραφείου της Greenpeacε; Από υφυπουργός του Λαλιώτη (!) σήμερα μπίζνεσμαν στο χώρο της οικολογίας και του θεάματος.
Τα σημειώνουμε και θα εξακολουθήσουμε να τα σημειώνουμε όλα τούτα, γιατί οι πράσινες μπίζνες επιχειρήσεων και ΜΚΟ όχι μόνο επιτρέπουν στο κεφάλαιο να εξακολουθεί να καταστρέφει τον πλανήτη, αλλά και μετατρέπουν τη μοναδική δύναμη που θα μπορούσε να αναστρέψει αυτή την πορεία, τους εργαζόμενους και τους νέους, από δύναμη ανατροπής σε ενσωματωμένη μάζα εθελόδουλων ηλιθίων.
Π.Γ.
