Οταν διαβάσαμε την είδηση στην «Ελευθεροτυπία» της περασμένης Κυριακής αρχικά δυσκολευτήκαμε να την πιστέψουμε, αν και η συντάκτης την παρουσίαζε με θετικό τρόπο, γεγονός που υποδήλωνε ότι δεν υπήρχε προβοκάτσια. Χρόνια παρακολουθούμε τις εξελίξεις στους κόλπους της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας και ξέρουμε ότι σε κρίσιμες στιγμές προσπαθεί να μασκαρευτεί. Είναι δυνατόν να μετατρέπεται αυτή τη στιγμή, σε μια περίοδο που κυριαρχεί ο εφιαλτικός λόγος των Αναλυτήδων και των Γκαργκάνηδων, να βγαίνει η ΓΣΕΕ ως πλασιέ του καθεστώτος γαλέρας, ως πλασιέ της «εθελούσιας» παράτασης του χρόνου συνταξιοδότησης; Και όμως είναι! Εχουν προχωρήσει τόσο πολύ στο δρόμο της αστικοποίησης που δεν ορρωδούν προ ουδενός. Παραθέτουμε την είδηση:
«Υπάρχουν, όμως, και θετικές παρεμβάσεις που θα βοηθήσουν το ασφαλιστικό “αναίμακτα”. Πρόταση που στην πράξη εξασφαλίζει την πολυπόθητη για την επίλυση του ασφαλιστικού αύξηση των ορίων ηλικίας, χωρίς όμως να θιγούν κεκτημένα δικαιώματα των εργαζομένων, καταθέτει το Ινστιτούτο Εργασίας (ΙΝΕ) της ΓΣΕΕ με μελέτη που συνέταξε ο επιστημονικός συνεργάτης Γ. Ρωμανιάς και δημοσιεύεται εντός των ημερών.
Μελέτη της ΓΣΕΕ
• Προτείνει τη θέσπιση κινήτρων για όσους παραμένουν στην αγορά εργασίας (μεγαλύτερη ποσοστιαία αύξηση της σύνταξης ως αναλογία του μισθού για κάθε χρόνο παραμονής και μειωμένη φορολόγηση των εισοδημάτων).
• Συστήνει επίσης την υιοθέτηση του μοντέλου “μερικής συνταξιοδότησης”. Πρόκειται για μια δοκιμασμένη στο εξωτερικό πρακτική, η οποία επιτρέπει ασφαλισμένο να βγει στη σύνταξη, αλλά ταυτόχρονα να παραμείνει στην αγορά εργασίας.
• Επίσης εισηγείται μεταξύ άλλων τη δυνατότητα μειωμένων ωρών εργασίας για όσους επιλέξουν να παραμείνουν στην αγορά και μάλιστα σε αντικείμενο που απαιτεί μικρότερη προσπάθεια (αξιοποίηση των γνώσεων και εμπειριών των υπερηλίκων)».
Ο Γ. Ρωμανιάς, με τον οποίο επικοινωνήσαμε, επιβεβαίωσε την ύπαρξη της μελέτης, η οποία -όπως μας είπε- έγινε κατόπιν παραγγελίας της ΟΚΕ (είδες ο Πολυζωγόπουλος;) και θα αναρτηθεί εντός των ημερών στην ιστοσελίδα της. Ο ίδιος αρνήθηκε να μας δώσει αντίγραφο και να μπει σε λεπτομέρειες. Από το περιεχόμενο της συζήτησης, όμως, δεν μας έμεινε καμιά αμφιβολία. Τις αλλαγές που έχουν θεσπιστεί σ’ αυτόν τον τομέα στα ευρωπαϊκά ασφαλιστικά συστήματα παρουσιάζει, μας είπε. Οταν του επισημάναμε ότι δε μπορεί σήμερα να γίνεται συζήτηση για αύξηση ορίων ηλικίας, μας έφερε το παράδειγμα της Δανίας, που τα συνδικάτα συμφώνησαν σε παράταση του εργάσιμου βίου κατά πέντε χρόνια, με αύξηση 10% στη σύνταξη. «Βλά≈κες είναι οι Δανοί; Μπορούμε αυτό να το ξεπεράσουμε και να μην ενημερώσουμε τους έλληνες εργαζόμενους;»!!!
Οταν αναρτηθεί στην ιστοσελίδα της ΟΚΕ θα γνωρίζουμε ακριβώς το περιεχόμενο της μελέτης Ρωμανιά. Ισως και να μη χρειάζεται, όμως, εφόσον ο ίδιος επιβεβαίωσε την κατεύθυνσή της. Παράταση του εργάσιμου βίου. Ανεξάρτητα από το πως επενδύεται αυτή η πρόταση (πάντα τα πικρά χάπια ζαχαρώνονται για να καταπίνονται εύκολα), η ουσία είναι η αύξηση των ορίων ηλικίας. Δηλαδή, η αύξηση του προσδόκιμου επιβίωσης πρέπει να μετατραπεί σε πλεονέκτημα της κεφαλαιοκρατίας και όχι σε μερική απάλυνση της ζωής του εργαζόμενου. Ο κεφαλαιοκράτης θα πρέπει να συνεχίσει να βγάζει υπεραξία από τον εργάτη κι αυτός θα πρέπει να ζήσει λιγότερα χρόνια ως συνταξιούχος. Γι’ αυτό μιλάμε για καθεστώς γαλέρας, κατ’ αναλογίαν βέβαια.
Ας δούμε, όμως, και το «κίνητρο». Μια σχετική αύξηση της σύνταξης, που η συνδικαλιστική γραφειοκρατία θέλει να τη διαπραγματευθεί, για να μπορέσει να πουλήσει καλύτερα το «προϊόν» στους εργαζόμενους. Τι προϋποθέτει αυτό, όμως; Προϋποθέτει την ύπαρξη ενός αντικινήτρου. Μιας εξευτελιστικής σύνταξης. Ξέρετε κανέναν εργαζόμενο που να παίρνει μια σύνταξη επαρκή για να διατηρήσει το πρότυπο διαβίωσης που είχε και να μη βγει «τρέχοντας» στη σύνταξη, προκειμένου να ζήσει κάποια χρόνια αραχτός, γεμίζοντας το χρόνο του με όλα εκείνα που δεν προλάβαινε να κάνει όσο εργαζόταν; Οταν, όμως, παίρνει μια σύνταξη εξευτελιστική, τότε μπορεί να τσιμπήσει το δόλωμα. Αυτό, όμως, δεν είναι κίνητρο, είναι εκβιασμός.
Πού προσανατολίζεται σήμερα η δημόσια συζήτηση; Στην αύξηση των ορίων ηλικίας. Διότι -λένε- ζούμε περισσότερα χρόνια από το παρελθόν και γι’ αυτό το σύστημα δεν αντέχει. Πώς θα πετύχουν αυτή την αύξηση; Εκβιάζοντας με την παραπέρα εξαθλίωση των συντάξεων. Και η ΓΣΕΕ, αντί να συζητά για την αύξηση των συντάξεων, για την επαναφορά τους έστω στα επίπεδα που ήταν πριν τους αντιασφαλιστικούς νόμους, συζητά για την αύξηση των ορίων ηλικίας, που θα ξεκινήσει «εθελοντικά» για να γίνει υποχρεωτική.