Ηταν λίγο πριν τα Χριστούγεννα, όταν ταξίδεψα στην Γερμανία. Είχα σχεδιάσει μια επαγγελματική περιοδεία για να παρουσιάσω ένα βιβλίο: το μεταφρασμένο από μένα και εκδοθέν από τον εκδοτικό οίκο Pahl-Rugenstein-Verlag βιβλίο του Σάββα Ξηρού «Η μέρα εκείνη», που στη Γερμανία εκδόθηκε με το τίτλο «Γκουαντάναμο στα Ελληνικά – Σύγχρονα βασανιστήρια στο κράτος δικαίου».
Ομως, με το που έφτασε το αεροπλάνο στο αεροδρόμιο Κολονία/Βόννη συνελήφθηκα με τη χρήση ενός παμπάλαιου εντάλματος σύλληψης (από το 2001). Σε αυτό κατηγορούμαι ότι ήμουν από την άνοιξη του 1996 μέχρι την άνοιξη του 1998 «μέλος μιας τρομοκρατικής οργάνωσης», που υπήρχε –κατά τη γνώμη των γερμανικών αρχών– μέσα στην κατά τα άλλα νόμιμη οργάνωση DHKP-C. (Το DHKP-C, το «Επαναστατικό Λαϊκό Απελευθερωτικό Κόμμα – Μέτωπο» είναι μια αριστερή οργάνωση στην Τουρκία που αγωνίζεται στη Ευρώπη με δημοκρατικά και πολιτικά μέσα για την ανατροπή του ολοκληρωτικού συστήματος στην Τουρκία. Στην πατρίδα του παλεύει και ένοπλα.)
Πέρασα λοιπόν τη νύχτα σε κελί στη Βόννη και την επόμενη μέρα οδηγήθηκα στην Καρλσρούη, στο Ομοσπονδιακό Δικαστήριο, για να αποφασίσει ο δικαστής εάν πρέπει να φυλακιστώ μέχρι να εκδικαστεί η υπόθεση. Εκεί όλες οι προσπάθειες της εισαγγελίας να αποδείξει ότι πρόκειται για μια σοβαρή υπόθεση και ότι εγώ ήμουν φυγάς όλα αυτά τα χρόνια κρυβόμενη στην Αθήνα έπεσαν στο κενό. Είμαι πολύ γνωστή δημοσιογράφος που γράφει επί χρόνια κυρίως για την καθημερινή εφημερίδα «junge Welt» αλλά και για πολλές άλλες αριστερές εφημερίδες της Γερμανίας. Ως διαπιστευμένη στο ελληνικό υπουργείο Τύπου δημοσιογράφος μπαίνω αυτόματα στη λίστα της Γερμανικής Πρεσβείας στην Αθήνα, που έχει στενότατη συνεργασία με τις γερμανικές αρχές. Ποιος φυγάς θα έγραφε εκατοντάδες άρθρα σε εφημερίδες, υπογράφοντας με το αληθινό του όνομα και τόπο παραμονής; Αν και μένω επί χρόνια στη Αθήνα και είμαι ευτυχισμένη, παντρεμένη με Ελληνα, ταξίδεψα αρκετές φορές στη Γερμανία. Για προσωπικούς λόγους, όπως π.χ. να μετάσχω στο γάμο του αδελφού μου ή να βαφτίσω τον ανηψιό μου. ‘Η για επαγγελματικούς λόγους, για επίσκεψη σε εφημερίδες ή για να συμμετάσχω σε δημόσιες εκδηλώσεις και μάλιστα ως ομιλήτρια.
Οσο για την κατηγορία ότι πριν από δέκα χρόνια ήμουν μέλος τρομοκρατικής οργάνωσης, έπρεπε και η εισαγγελία να παραδεχτεί αμέσως ότι το πολύ πολύ με περιμένει μια ποινή με αναστολή. Τα αναφερόμενα χρόνια δούλευα στο Κέντρο Ελευθέρων Λαών, ένα γραφείο που όντως είχε σχέσεις με το –αυτή την περίοδο ακόμα νόμιμο στη Γερμανία – DHKP-C και ήμουν και εκδότρια της πολιτικής εφημερίδας Kurtulus, που απαγορεύτηκε τον Αύγουστο του 1998, μαζί με την οργάνωση. Η δουλειά μου ήταν π.χ. να οργανώνω επιτροπές που πήγαιναν στην Τουρκία να παρακολουθούν πολιτικές δίκες ή να γράφω δελτία Τύπου, καταγγέλλοντας παραβιάσεις ανθρώπινων δικαιωμάτων στην Τουρκία. Αυτή η δουλειά χρησιμοποιείται σαν απόδειξη συμμετοχής σε τρομοκρατική οργάνωση… Νομίζω πως το ότι επιχειρείται να κατασκευαστεί μια τρομοκράτισσα από μια όντως αριστερή και πολιτική δημοσιογράφο είναι σύμπτωμα της κατάστασης που έχει διαμορφώσει ο λεγόμενος «πόλεμος κατά της τρομοκρατίας» και δηλωτικό του σημείου που έχουμε φτάσει τουλάχιστον στη Γερμανία.
Επειδή ούτε ο δικαστής πίστεψε ότι είμαι μια επικίνδυνη για φυγή τρομοκράτισσα, αφέθηκα ελεύθερη με περιοριστικούς όρους. Μέχρι στιγμής δεν μου επιτρέπεται να φύγω από τη Γερμανία, πρέπει να δίνω το παρόν μια φορά την εβδομάδα στο αστυνομικό τμήμα στο χωριό μου και πλήρωσα 5000 ευρώ εγγύηση. Ολ’ αυτά μέχρι να αποφασίσουν εάν θα μου ανοίξουν δίκη ή όχι.
Στη Γερμανία ο Τύπος αντέδρασε έντονα. Οχι μόνο η «δική» μου εφημερίδα «Junge Welt» ή μόνο οι αριστερές εφημερίδες, βλέπουν στη υπόθεσή μου μια ακόμα προσπάθεια παρεμπόδισης της ελευθεροτυπίας και εκφοβισμού δημοσιογράφου. Σε αρκετά άρθρα υπάρχει και η ερώτηση μήπως είναι οι ελληνικές αρχές αυτές που βρίσκονται πίσω από τη σύλληψη, προσπαθώντας να παρεμποδίσουν να γίνει γνωστό το θέμα του βιβλίου στη υπόλοιπη Ευρώπη. Επειδή στο «Η μέρα εκείνη» ο Σάββας Ξηρός περιγράφει πως ανακρίθηκε στην εντατική του Ευαγγελισμού, περιγράφει μεθόδους που πρέπει να λέγονται με τ’ όνομά τους: βασανιστήρια. Βασανιστήρια που έγιναν στη πρωτεύουσα της Ελλάδας, κράτους μέλους της ΕΕ, μιας ένωσης κρατών δικαίου. Ημουν καλεσμένη από το κόμμα Die Linke, δηλαδή το Αριστερό Κόμμα, το αδελφό κόμμα του Συνασπισμού στη Γερμανία, για να παρουσιάσω αυτό το βιβλίο στους βουλευτές του στη γερμανική βουλή.
Αν η παρεμπόδιση ήταν το σχέδιό τους, δεν πέτυχε. Αφού αφέθηκα ελεύθερη, την ίδια μέρα έκανα ολόκληρη περιοδεία συμπεριλαμβάνοντας και την παρουσίαση του βιβλίου στη βουλή. Λόγω της «διαφήμισης» που έκανε η σύλληψή μου, στις παρουσιάσεις μετείχαν περισσότερα άτομα από όσα περιμέναμε.
Εν τω μεταξύ, έκανα αίτηση για να με αφήσουν να γυρίσω στην Αθήνα και περιμένω τη σχετική απόφαση του δικαστή. Κατηγορητήριο (δεν μετράει ως κατηγορητήριο το ένταλμα σύλληψης) δεν υπάρχει ακόμα και έτσι δεν είναι καθόλου σίγουρο εάν και πότε θα μου ανοίξουν δίκη.
Χάικε Σράντερ