Ολα όσα ζούμε τις τελευταίες μέρες, από τότε που η κυβέρνηση έδωσε στη δημοσιότητα το νέο αντιασφαλιστικό νομοσχέδιο και έβαλε μπρος τις διαδικασίες-αστραπή για την ψήφισή του, τα έχουμε ξαναδεί. Τίποτα δεν μας εκπλήσσει.
– Η κυβέρνηση έβαλε μπροστά τη φασιστικού τύπου προπαγάνδα για τις «συντεχνίες των προνομιούχων», που «ταλαιπωρούν το κοινωνικό σύνολο».
– Τα ΜΜΕ με τα παπαγαλάκια τους αναπαράγουν αυτή την προπαγάνδα, διακοσμώντας την με κατασκευασμένες ειδήσεις και δηλητηριώδη σχόλια.
– Ολοι οι μηχανισμοί του κράτους κινητοποιήθηκαν σε κατασταλτική κατεύθυνση. Οι μηχανισμοί της Δικαιοσύνης πρωτίστως, που δεν αρκέστηκαν στη γνωστή βιομηχανία αποφάσεων με την οποία οι απεργίες κρίνονται «παράνομες και καταχρηστικές», αλλά απειλούν με μηνύσεις και αγωγές για αστική αποζημίωση (το τελευταίο φρούτο είναι το μόνο καινούργιο).
– Κλείνοντας τον κύκλο, η κυβέρνηση αφήνει ανοιχτή την προοπτική επιστράτευσης των απεργών.
– Η συνδικαλιστική γραφειοκρατία, αντί να κόψει κάθε δίαυλο με τους μηχανισμούς της αστικής εξουσίας, παίζει με πρόστυχο τρόπο το παιχνίδι της δημοσιότητας, φέρνει το εργατικό κίνημα στη θέση του απολογούμενου, δημιουργεί όσο μπορεί σκηνικό ήττας, παζαρεύει, εκβιάζεται, υποχωρεί, μειώνει αντί να αυξήσει την απεργιακή πίεση, επιμένει σε αντιδραστική συντεχνιακή κατεύθυνση.
Ολ’ αυτά τα ‘χουμε ξαναδεί, τα ‘χουμε ξαναζήσει. Κάθε φορά που το κράτος, ως συλλογικός εκπρόσωπος της κεφαλαιοκρατίας, αντιμετωπίζει ένα κομμάτι ή το σύνολο των εργαζόμενων, τα ίδια μέσα χρησιμοποιεί. Γι’ αυτό και ο πρωτοσέλιδος τίτλος μας την προηγούμενη βδομάδα «φώναζε»: να πέσουν οι διακόπτες, να νεκρώσει η χώρα. Γιατί το ίδιο το σύστημα μάς έδειξε πού πονάει. Μας έδειξε ποιοι είναι εκείνοι οι κλάδοι που μπορούν να λειτουργήσουν ως αιχμή του δόρατος για λογαριασμό όλων των εργαζόμενων.
Οι κλάδοι αιχμής έχουν ήδη ξεκινήσει. Η ΔΕΗ τραβάει μπροστά. Οι ΟΤΑ ακολουθούν. Πρέπει να τους πλαισιώσουμε μαχητικά. Πρέπει να τους στηρίξουμε. Πρέπει να κάνουμε σκόνη τη βρόμικη προπαγάνδα. Πρέπει να ακυρώσουμε κάθε κατασταλτική μεθόδευση.
Μπορεί η συνδικαλιστική γραφειοκρατία να αρνείται πεισματικά να ανοίξει το διεκδικητικό πλαίσιο και να καλλιεργεί τη συντεχνιακή διάσπαση ζητώντας «εξαίρεση». Ετσι όπως έχει διαμορφωθεί η κατάσταση, όμως, καμιά εξαίρεση δε μπορεί να περάσει. Το αντιασφαλιστικό νομοσχέδιο ή θα περάσει ολόκληρο ή δε θα περάσει. Στόχος της εργατικής τάξης, όλων των εργαζόμενων μισθωτών, αλλά και μικροαστικών στρωμάτων είναι να μην περάσει. Σ’ αυτό το στόχο πρέπει να συγκεντρωθούν όλα τα πυρά. Κι επειδή η κυβέρνηση νομίζει ότι με τις διαδικασίες-εξπρές, που συνιστούν ένα ακόμη κοινοβουλευτικό πραξικόπημα σε βάρος των εργαζόμενων, θα καθαρίσει, πρέπει από τώρα να βγει το μήνυμα: οι απεργίες θα συνεχιστούν και μετά την ψήφιση του νόμου, μέχρι να τον πάρουν πίσω.