Δεν αρκεί η προσπάθεια για την κατάργηση του άρθρου 16, δεν αρκούν τα τερτίπια για την παράκαμψη της συνταγματικής απαγόρευσης ίδρυσης ιδιωτικών πανεπιστημίων ώστε να νομιμοποιη- θούν τα «κολέγια», δεν αρκούν τα «καινοτόμα προγράμματα», που μπάζουν τις επιχειρήσεις στα σχολεία, οι μαθητικοί διαγωνισμοί μετ’ επαίνων για την «προαγωγή της επιχειρηματικότητας των νέων», τα μαθήματα επιχειρηματικότητας και τα ρέστα.
Το υπουργείο Παιδείας ανοίγει διάπλατα την πόρτα των σχολείων στις επιχειρήσεις, καθιστώντας τες και επίσημα συνεργάτες του στη διαμόρφωση των προγραμμάτων εκπαίδευσης. Οι καπιταλιστικοί όμιλοι παριστάνουν τον «ευεργέτη» (με το αζημίωτο βέβαια) και απαιτούν να έχουν λόγο απευθείας στη διαμόρφωση της προσωπικότητας της νεολαίας και των γνώσεων και δεξιοτήτων που αυτή αποκτά στη διάρκεια του εκπαιδευτικού της βίου, ώστε να αποτελέσει καλολαδωμένο γρανάζι της καπιταλιστικής μηχανής μεθαύριο.
Ο υπουργός Παιδείας υπέγραψε, λοιπόν, μνημόνιο συνεργασίας με 8 «κοινωφελή ιδρύματα», που ενδιαφέρονται για την «ποιοτική αναβάθμιση της Παιδείας και τη διασφάλιση ίσων και δημιουργικών ευκαιριών στη μάθηση και την απασχόληση». Τα ιδρύματα είναι το Ιδρυμα Ευγενίδου, το Ιδρυμα Ιωάννου Φ. Κωστόπουλου, το Ιδρυμα Λαμπράκη, το Ιδρυμα Α. Γ. Λεβέντη, το Μορφωτικό Ιδρυμα της Εθνικής Τράπεζας, το Ιδρυμα Μποδοσάκη, το Ιδρυμα Σταύρος Νιάρχος και το Κοινωφελές Ιδρυμα Αλέξανδρος Σ. Ωνάσης. Την ωραία ιδέα είχε το γνωστό και μη εξαιρετέο για τις μπίζνες στην εκπαίδευση Ιδρυμα Λαμπράκη. Η ιδέα αγκαλιάστηκε από τα υπόλοιπα επτά ιδρύματα και έτσι φτιάχτηκε η «Μορφωτική και Αναπτυξιακή Πρωτοβουλία», που τώρα αποτελεί ομοτράπεζο του υπουργείου με επίσημη σφραγίδα. Το έδαφος προετοίμασε επί δυο χρόνια τώρα το «δίκτυο σχολικής καινοτομίας», που έφτιαξαν οι καπιταλιστικοί όμιλοι με τη βοήθεια του υπουργείου Παιδείας και τη συμμετοχή 58 σχολείων και 145 επίορκων εκπαιδευτικών.
