♦ Μοιρολογίστρες (1)
Μεγάλη αγωνία έχουν εκεί στο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ. Η σκανδαλολογία –λένε– απαξιώνει το πολιτικό σύστημα και πλήττει την κοινωνική συνοχή. Ως προς το πρώτο «δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία, γιατί να το κρύψωμεν, άλλωστε», που θα ‘λεγε κι ο Μητσοτάκης. Η κοινωνική συνοχή, όμως, πώς ακριβώς πλήττεται; Τι θέλουν να πουν οι ποιητές;
Απλά είναι τα πράγματα. Κοινωνική συνοχή στη γλώσσα της αστικής κοινωνιολογίας σημαίνει λειτουργία της αστικής «αντιπροσωπευτικής» δημοκρατίας με τρόπο που δε θέτει σε κίνδυνο το καπιταλιστικό σύστημα. Η ύπαρξη των τάξεων αναγνωρίζεται, ο μεταξύ τους ανταγωνισμός επιτρέπεται (π.χ. δικαίωμα ίδρυσης σωματείων, δικαίωμα απεργίας κ.λπ.), αλλά πάνω από τις τάξεις είναι οι θεσμοί του συστήματος και οι νόμοι του. Κορυφαίος δε θεσμός είναι η Βουλή, η οποία αντλεί νομιμοποίηση από το καθολικό εκλογικό δικαίωμα και μεταφέρει αυτή τη νομιμοποίηση σε κυβέρνηση και αντιπολίτευση. Η κυβέρνηση κυβερνά και η αντιπολίτευση ελέγχει. Το 50%+1 των βουλευτών είναι ο μαγικός αριθμός. Ο,τι αποφασίσει πρέπει να θεωρείται θέσφατο.
Οταν, όμως, απαξιώνεται το πολιτικό σύστημα, χάνεται η εμπιστοσύνη στον ύψιστο θεσμό, το κοινοβούλιο, και στις συνιστώσες του, κυβέρνηση και αντιπολίτευση. Ετσι, η πολυπληθής τάξη των εργατών μπορεί ν’ αρχίσει να κάνει του κεφαλιού της, χωρίς να σέβεται τις αποφάσεις των θεσμών. Οχι μόνο του κοινοβούλιου, αλλά και του άλλου βάθρου της δημοκρατίας, της Δικαιοσύνης. Κοντολογίς, οι αστοί ρεφορμιστές του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, όπως και διάφοροι δημοσιολογούντες διανοούμενοι, μοιρολογούν σαν Κασσάνδρες για τα δεινά που περιμένουν το σύστημα, αν δεν καταφέρει η πολιτική ελίτ να βρει μια καινούργια ισορροπία και να εμφανιστεί «καθαρή» πάλι.
♦ Μοιρολογίστρες (2)
Κάποιοι άλλοι κραδαίνουν το σκιάχτρο του Μπερλουσκονισμού. Οταν απαξιώνεται η πολιτική –λένε– θα εμφανιστεί κάποιος επιχειρηματίας για να παίξει το ρόλο του έλληνα Μπερλουσκόνι. Κάποιος Βγενόπουλος, κάποια Αγγελοπούλου. Γι’ αυτό και μας κλείνουν πονηρά το μάτι, καλώντας μας να μην πολυασχολούμαστε με τα σκάνδαλα, διότι αυτά πάντα γίνονταν, όμως ένας έλληνας Μπερλουσκόνι θα είναι τρισχειρότερος από οποιονδήποτε πολιτικό πρωθυπουργό.
Πέρα από το βάσιμο ή μη του κινδύνου Μπερλουσκονισμού, εμείς αναρωτιόμαστε: και γιατί θα είναι χειρότερος ο όποιος Μπερλουσκόνι από τον όποιο Καραμανλή, Παπανδρέου, Μητσοτάκη και τα συναφή; Γιατί να στοιχηθούμε πίσω από το βρόμικο πολιτικό προσωπικό της αστικής τάξης και να μην κινηθούμε σε κατεύθυνση επαναστατική, βάζοντας στο στόχαστρο και το πολιτικό προσωπικό και τα αφεντικά του, τους καπιταλιστές;
♦ Υπεράσπιση
Τι σας λέγαμε στο προηγούμενο φύλλο; Πριν καν περάσουν δυο 24ωρα από τη δημοσιοποίηση της γραφολογικής έκθεσης που αποδίδει στο Μαντά, στενό συνεργάτη του Μαντέλη, το σημείωμα που ζητά να κατατεθούν κάτι εκατομμυριάκια μίζες σε λογαριασμό του περιβόητου Rocos, ο Μαντάς έσπευσε να αμφισβητήσει το χαρτί, χαρακτηρίζοντάς το κατασκευασμένο.
Η δήλωση Μαντά είναι γραμμένη από ποινικολόγο και δίνει σημασία στη λεπτομέρεια. Δεν αμφισβητεί το πόρισμα του γραφολόγου ως προς το γραφικό του χαρακτήρα, αλλά τη γνησιότητα του χαρτιού επί του οποίου έγινε η πραγματογνωμοσύνη, κάνοντας λόγο για «αγνώστου προελεύσεως, καταφανώς πειραγμένη φωτοτυπία ενός σχισμένου χαρτιού χωρίς ημερομηνία και υπογραφή, που, υποτίθεται, έχει γραφεί προ 10ετίας». Σημειώνει ακόμη, ότι «οι γραφολόγοι στο πόρισμά τους, σύμφωνα με τα αναφερόμενα στον Τύπο, κράτησαν τις αναμενόμενες επιφυλάξεις για την εγκυρότητα της φωτοτυπίας που ερεύνησαν».
Πολιτικά όλα τούτα μπορεί να μη λένε (και δε λένε) τίποτα, ποινικά, όμως, κάθε λέξη έχει τη σημασία της και όλες μαζί διαμορφώνουν μια προσεκτικά σχεδιασμένη υπερασπιστική γραμμή. Κι επειδή ο Μαντάς δεν είναι κατηγορούμενος ως μέλος της 17Ν, για να κουρελιαστούν στη δίκη του όλα τα δικονομικά δικαιώματα, αλλά εξέχων μέλος της αστικής κοινωνίας, έχει βάσιμες ελπίδες (για να μην πούμε βεβαιότητα), ότι στην περίπτωσή του θα τηρηθούν όλοι οι δικονομικοί κανόνες και το επίμαχο χαρτί δε θα θεωρηθεί αποδεικτικό μέσο. Αυτό μόνο τον ενδιαφέρει πλέον, γιατί πολιτικά είναι καμένος, όπως και το παλιό αφεντικό του, ο Μαντέλης.
Και γιατί δε λένε τίποτα πολιτικά οι ισχυρισμοί του Μαντά; Γιατί απλούστατα κανένας δεν είχε λόγο να κατασκευάσει χαρτί για να εμπλέξει το Μαντέλη, μέσω Μαντά. Σιγά τα πολιτικά πρόσωπα. Πολιτικά εκείνο που μετράει είναι πως πρόκειται για το γραφικό του χαρακτήρα και μάλιστα με προσπάθεια να τον παραλλάξει. Αυτό το σημειώνει ο γραφολόγος και ο Μαντάς ευσχήμως το παρακάμπτει.
♦ Ας επιλέξουν
Απαντώντας ο Ρουσόπουλος στην επιστολή Παπανδρέου προς Καραμανλή, επαναφέρει την υπόθεση Τσουκόπουλου, την οποία θεωρεί σκάνδαλο χρηματισμού του ΠΑΣΟΚ. Αναφέρεται σε «διερεύνηση της υπόθεσης χρηματισμού, η οποία βρίσκεται σε εξέλιξη από τη Δικαιοσύνη», η οποία συνίσταται σε «δημόσια παραδοχή στελέχους του ΠΑΣΟΚ για χρηματισμό του κόμματος που τότε κυβερνούσε». Επειδή το κόμμα που κυβερνούσε, το ΠΑΣΟΚ δηλαδή, είχε πρόεδρο τον τότε πρωθυπουργό Κ. Σημίτη, ο οποίος είναι και νυν βουλευτής, άρα ανήκει στην κατηγορία των πολιτικών προσώπων, για τα οποία κάθε διερεύνηση πιθανών αδικημάτων ανήκει στην αποκλειστική αρμοδιότητα της Βουλής, θα έπρεπε ήδη η ΝΔ να προτείνει (και να αποφασίσει, αφού διαθέτει την πλειοψηφία) τη σύσταση προανακριτικής επιτροπής της Βουλής, για να διερευνήσει τις τυχόν ποινικές ευθύνες προσώπων πέραν του Τσουκάτου, με πρώτο το Σημίτη. Ας διαλέξουν, λοιπόν: ή δεν προκύπτουν ποινικές ευθύνες για πολιτικά πρόσωπα, οπότε ο Ρουσόπουλος μ’ αυτά που λέει συμπεριφέρεται ως κοινός προβοκάτορας, ή υπάρχουν ευθύνες πολιτικών προσώπων, οπότε η μη σύσταση προανακριτικής επιτροπής συνιστά κουκούλωμα.
♦ Αντεπίθεση τώρα, Ακη
Κάτω τα χέρια από τον Ακη. «Παρήγγειλα από συγκεκριμένη εταιρεία και αγόρασα, ζητώντας κάποια έκπτωση, όπως κάθε καταναλωτής», δήλωσε στην «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία». «Το πώς βρέθηκαν αυτά τα χαρτιά στα συγκεκριμένα αρχεία δεν το γνωρίζω και δεν με αφορά», συνέχισε, για να καταλήξει: «Ομως έγινε σκόπιμη “αξιοποίησή” τους και αποτέλεσαν “εργαλεία” στην επιχείρηση σπίλωσης και συκοφάντησής μου. Κάποιοι επιδιώκουν συμψηφισμό και αποπροσανατολισμό, που όμως απέναντι στην αλήθεια δεν μπορούν να σταθούν. Χρησιμοποιούνται τον τελευταίο καιρό τα γνωστά όπλα της δεξιάς μέσω διασποράς φημών και συκοφαντικών σχολίων, επιλεκτικών διαρροών και προσπαθειών κατασκευής συμψηφισμών».
Πάντα μεγαλόψυχος ο Ακης αρνείται να καταγγείλει την προβοκάτσια που έστησε σε βάρος του η δεξιά, με όργανο το Χριστοφοράκο, τον κολλητό του Λιάπη. Πώς έγινε η φάση; Ο Ακης, ακολουθώντας τα χνάρια του δασκάλου του (– Τι ώρα είναι; – Ο,τι ώρα πεις εσύ, πρόεδρε) Ανδρέα, ηράσθη σφόδρα, νεαρά, ευειδή ύπαρξη και έπρεπε ν’ ανοίξει καινούργιο σπίτι. Παρήγγειλε όλο το ηλεκτρικό νοικοκυριό στη Siemens και ζήτησε να του κάνουν έκπτωση, διότι ως σοσιαλιστής δεν έχει και απεριόριστα λεφτά. Ηταν και εκείνη η δεξίωση στο «Four Seasons» στο Παρίσι που τον είχε αφήσει ταπί και ψύχραιμο. Θα μου πείτε, γιατί να κάνει γαμήλια δεξίωση στο Παρίσι; Και πού να κάνει, ρε παιδιά, στην ταβέρνα «Ο Βλάχος» στα βλάχικα της Βάρης; Να είμαστε και λίγο σοβαροί. Ο Χριστοφοράκος, λοιπόν, είχε ρουφιάνους παντού. Ακόμα και στα καταστήματα λιανικής πώλησης. Μόλις οι ρουφιάνοι του τον πληροφόρησαν ότι ο Ακης έκανε παραγγελία και ζητάει έκπτωση, πήρε τα χαρτιά στο γραφείο του, για να εκθέσει τον Ακη.
Γι’ αυτό εμείς προτείνουμε. Να πει αμέσως ο Ακης από ποιο κατάστημα της Siemens παρήγγειλε το νοικοκυριό, γιατί βέβαια κανένας δεν παραγγέλνει από τη γενική διεύθυνση της εταιρίας, που δεν ασχολείται με τη λιανική πώληση. Να τραβήξει και μια μήνυση (όχι αγωγή), ώστε να μπει ο εισαγγελέας και να ψάξει όλα τα δεδομένα: πού έδωσε την παραγγελία ο Ακης και ποια ακριβώς διαδρομή έκανε η παραγγελία μέχρι να παραδοθεί και να εξοφληθεί. Ετσι θα βγουν στο φως και θ’ ακυρωθούν εν τη γενέσει τους τα βρόμικα σχέδια της επαράτου δεξιάς και δε θα βγαίνουν διάφοροι επιτήδειοι να λένε ότι ο Ακης αντιδρά με τον ίδιο τρόπο που αντιδρά και ο Λιάπης («δεν ξέρω πως βρέθηκαν τα χαρτιά στο αρχείο του Χριστοφοράκου»).
♦ Κακούργα κενωνία…
Το αλιεύσαμε από σαλονικιώτικο blog (www.taxalia.blogspot.com) και δε φαίνεται για μούφα, καθότι συνοδεύεται από φωτογραφίες.
Επίσημο ενημερωτικό περιοδικό της Siemens, τεύχος «Ανοιξη 2004». Στη μια σελίδα φιλοξενούνται δηλώσεις του Δρα Γ. Χριστοφοράκου, που ξεκινούν με το καθιερωμένο εκείνη την εποχή «η Αθήνα αλλάζει όψη» και συνεχίζει με την παρουσίαση της «βοήθειας» της Siemens σ’ αυτή την αλλαγή, ως «επικεφαλής μιας κοινοπραξίας με τις ΗΠΑ -βασισμένης στις SAIC, IBM, MOTOROLA και άλλους τοπικούς εταίρους. Η κ/ξ συνεργάζεται με την Ολ.επιτροπή, για να διαφαλιστεί ότι οι Αγώνες υποστηρίζονται από ένα έξυπνο C4I…».
Στην αμέσως επόμενη σελίδα φιλοξενείται συνέντευξη της Ντόρας Μπακογιάννη-Μητσοτάκη, δημάρχου τότε της Αθήνας, υπό τον επικό τίτλο «Ξαναδημιουργώντας την Αθήνα για τους Ολυμπιακούς του 2004» και με μπόλικη… σπάτουλα για τη Siemens. Iδού απόσπασμα σπάτουλας λαμπρό. Η Ντορούλα απαντά στο ερώτημα «τι προσφέρουν στην πόλη εταιρίες όπως η Siemens;»: «H Siemens έχει ήδη μια αξιοσημείωτη συνεισφορά στην πόλη. Δεν είναι μόνο ένας σπόνσορας των Ολυμπιακών ή της Πόλης των Αθηνών, αλλά είναι ο υπ’ αριθμόν ένα ξένος προμηθευτής της χώρας μας στον ηλεκτρονικό εξοπλισμό, την τεχνολογία και την τεχνογνωσία. Η Αθήνα έχει κάνει τρομακτικές βελτιώσεις στις τηλεπικοινωνίες τα τελευταία 10-15 χρόνια και η Siemens είναι κατά κύριο λόγο υπεύθυνη γι’ αυτές. Ως αποτέλεσμα, η Αθήνα προσφέρει τώρα τηλεπικοινωνίες συγκρίσιμες με αυτές άλλων μεγάλων ευρωπαϊκών πόλεων».
Και να φανταστείτε ότι αυτόν τον μεγάλο και αγνό έρωτα πήγε να τον χαλάσει εκείνος ο ξεχασιάρης ο Δραγουμάνος, που άφησε ένα απλήρωτο βερεσέ 7.200 ευρώ για ένα κωλοτηλεφωνικό κέντρο. Για να φτάσουμε σήμερα στο σημείο να απαρνιέται η Ντορούλα καλούς της φίλους, που δεν κώλωναν να σκάσουν δέκα χιλιάρικα (από το ταμείο της εταιρίας, φυσικά) για να κάνουν με ελικόπτερο τη διαδρομή Τήνος-Καρπενήσι-Τήνος, για να παραστούν στο γάμο του κανακάρη της.
Ερώτηση: Εσείς έχετε κοινωνική επαφή με τον Χριστοφοράκο και τώρα;
Μπακογιάννη: «Η αλήθεια είναι πως όχι. Οπως είναι αλήθεια ότι είχα».
Κακούργα κενωνία…
♦ Και Τατούλης λάιτ
Την ώρα που ο Βουλγαράκης, ακολουθώντας το παράδειγμα Ρουσόπουλου, δήλωνε ότι λεφτά κάτω απ’ το τραπέζι έπαιρνε μόνο το ΠΑΣΟΚ και πως η ΝΔ την έβγαζε πάντοτε με δανεικά από την τράπεζα, ακόμα και με πώληση περιουσιακών στοιχείων των ηγετών της, όπως του Αβέρωφ κι αυτά είναι γεγονότα που «δεν συνάδουν με κρυφές χρηματοδοτήσεις» (αλήθεια, για το 1 εκατ. δολάρια που αποδεδειγμένα «έχωσε» ο Αλαφούζος στο Μητσοτάκη δεν άκουσε τίποτα ο τότε «Ντοράκης»;), ένα άλλο στέλεχος της ΝΔ, ο βουλευτής Μάξιμος Χαρακόπουλος δήλωνε από τις στήλες της ίδιας εφημερίδας («Κυρ. Ελευθεροτυπία»): «Είναι κοινό μυστικό –και απενοχοποιημένο από χρόνια, καθώς όλοι συμβιβαστήκαμε με τη σιωπή– η άνομη χρηματοδότηση των κομμάτων από παράγοντες της οικονομικής ζωής». Τι θα κάνει τώρα ο Καραμανλής; Θα τον βάλει κι αυτόν στη λίστα των υπό διαγραφή; Το κορόιδο θα κάνει, γιατί δεν τον παίρνει.
Ο Χαρακόπουλος, βέβαια, εμφανίζεται πιο λάιτ από τον Τατούλη. «Οταν, όμως, οι χρηματοδότες παίρνουν έργα του Δημοσίου –λέει– τότε υπάρχει μείζον ηθικό ζήτημα! Γιατί, προφανώς, η “μίζα” προέρχεται από την υπερτιμημένη σύμβαση με το Δημόσιο. Κόμματα με “διπλά βιβλία”, πολιτικοί με “σπόνσορες” αλλά και… πολιτικές δουλειές. Κάπου εκεί χάνεται και η τιμή της πολιτικής και η τελευταία μένει έκθετη». Για σιγά, ρε μεγάλε, γιατί μας περνάς για αφελείς. Υπάρχει περίπτωση οποιοσδήποτε επιχειρηματίας, μικρός ή μεγάλος, από τους κολοσσούς τύπου Siemens μέχρι το βιοτέχνη προϊόντων κρέατος σ’ ένα επαρχιακό νομό, να δώσει λεφτά σε κόμμα ή βουλευτή χωρίς να προσδοκά σε ανταπόδοση που σχετίζεται με μπίζνες; Ξέρεις εσύ επιχειρηματίες… αγνούς ιδεολόγους; Τι τσαμπουνάς, λοιπόν, ότι το πρόβλημα είναι μόνο με «χρηματοδότες που παίρνουν έργα του δημοσίου»;
♦ Θράσος χιλίων πιθήκων
Του πήρε ένα μήνα περίπου του Σημίτη. Πρώτα περίμενε να κλείσει η εισαγγελική προκαταρκτική έρευνα για το σκάνδαλο Siemens, να δει που «θα καθήσει η μπίλια» και μετά να μιλήσει. «Είναι απαράδεκτοι και καταδικαστέοι όσοι καταχράστηκαν την εμπιστοσύνη μας για να κερδίσουν», δήλωσε στο Ηράκλειο, όπου έφτασε για διακοπές, την Παρασκευή 11 Ιούλη. Δεν παρέλειψε να σημειώσει πως πρέπει να δημιουργηθούν δομές και μηχανισμοί, ώστε να μην αφήνονται περιθώρια να συμβαίνουν στο μέλλον παρόμοιες καταστάσεις!
Αυτός, προφανώς, είναι υπεράνω. Δεν ήξερε τίποτα. Τον ξεγέλασαν κάποιοι… επίορκοι. Ηταν πρωθυπουργός επί 8 συναπτά χρόνια, στη διάρκεια των οποίων οι μίζες έπεφταν σαν το χαλάζι (όπως και πριν, όπως και μετά τη δική του πρωθυπουργία), αλλά δε βρίσκει ούτε δυο λόγια αυτοκριτικής να πει. Για τους ανθρώπους που ο ίδιος ανέδειξε, τουλάχιστον, οι οποίοι βρίσκονται στο επίκεντρο της σκανδαλολογίας (και του σκανδάλου).
Τολμά και μιλά για κάποιους που «καταχράστηκαν την εμπιστοσύνη μας». Ποιοι είν’ αυτοί; Εχουν ονοματεπώνυμο; Αν ναι, γιατί δεν το λέει; Αν όχι, γιατί ρίχνει τη σκιά της υποψίας πάνω σε όλους τους άλλους, εκτός από τον εαυτό του;
♦ Παπαγαλάκια
Τίτλος σε ρεπορτάζ δελτίου ειδήσεων της ΝΕΤ: «Καραμανλής: Στηρίζω τον φίλο μου τον Σαρκοζί»! Οταν τα παπαγαλάκια χάνουν την αίσθηση του γελοίου.
♦ Μαύρη συντεχνία
Ενοχλήθηκε η εισαγγελική συντεχνία από την αφίσα του ΠΑΣΟΚ με τίτλο «Ποιους καλύπτουν η Κυβέρνηση και οι Εισαγγελείς της» και αντέδρασε με ανακοίνωση της Ενωσης Εισαγγελέων Ελλάδας, στην οποία η συγκεκριμένη αναφορά χαρακτηρίζεται αόριστη, πρόδηλα άστοχη και ατυχής, που προσβάλλει το σύνολο των εισαγγελέων της χώρας. Καλούνται δε «όλα τα πολιτικά κόμματα –ανεξαρτήτως πολιτικών συγκυριών και καταστάσεων– πέραν από την κατά καιρούς δριμεία κριτική που ασκούν, να συμβάλλουν, με ουσιαστικές προτάσεις και με την ανάληψη νομοθετικών πρωτοβουλιών, στην αναβάθμιση του θεσμού της Δικαιοσύνης και των δικαστικών λειτουργών, που μοχθούν καθημερινά υπό εξαιρετικά αντίξοες συνθήκες για την ορθή απονομή του δικαίου με μοναδικούς γνώμονες το νόμο και τη συνείδησή τους».
Αντιλαμβανόμαστε τις διαφορές και τις αντιθέσεις τους με τα αστικά κόμματα, που τους έχουν μετατρέψει σε κλωτσοσκούφι, όμως αυτός είναι ο ρόλος τους. Γι’ αυτό και κανένας άνθρωπος του λαού δεν ενοχλείται από αφίσες όπως αυτή του ΠΑΣΟΚ. Αλλωστε, αυτές τις μέρες όλοι βλέπουμε να ξετυλίγεται ένα όργιο με πρωταγωνιστές δικαστές και εισαγγελείς, που δεν τηρούν ούτε τα στοιχειώδη προσχήματα, για το οποίο κανένα συντεχνιακό τους όργανο δεν έβγαλε ανακοίνωση.
♦ Γιατί;
Οπως όλοι γνωρίζουμε, στις προμήθειες του ΟΤΕ η Siemens δεν έπαιζε μόνη της. Επί πολλά χρόνια πήγαινε πακέτο με την Intracom του Σωκράτη Κόκκαλη. Από τότε, άλλωστε, του κόλλησαν το προσωνύμιο «εθνικός προμηθευτής». Τόσος θόρυβος γίνεται τους τελευταίους μήνες για τις μίζες που το γερμανικό μονοπώλιο έχωνε επί πολλά χρόνια, όμως το όνομα του Κόκκαλη ή έστω της εταιρίας του δεν αναφέρεται καν. Ούτε καν από τις φυλλάδες του Αλαφούζου και του Τεγόπουλου, που πρωταγωνίστησαν στις αποκαλύψεις για το σκάνδαλο Siemens. Κάτι έγραψε μια μέρα, υπό μορφή μπηχτής, η Μπουγάτσου στην «Ελευθεροτυπία», αλλά συνέχεια δεν υπήρξε.
Γιατί άραγε τόση διακριτική μεταχείριση του Κόκκαλη; Το ότι δεν έδινε μίζες απορρίπτεται και δε χρειάζεται να εξηγήσουμε γιατί. Οπότε, τους λόγους για την προστασία του Roco (ουδεμία σχέση με τον Rocos) θα πρέπει να την αναζητήσουμε στον προσεκτικό τρόπο με τον οποίο μιζάριζε, στο ότι ο Κόκκαλης δε βρέθηκε στις δαγκάνες της αμερικάνικης Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς, όπως η Siemens, και στο έγκαιρο κλείσιμο συμμαχιών ή ανακωχής (με το αναλογούν τίμημα, βέβαια) με εκείνους που τον πολεμούσαν. Πάντως, ο Σωκράτης διάγει ευτυχισμένες μέρες κι αυτό πιστώνεται στην επιχειρηματική του μαγκιά.
♦ Για τον «κοντό»
Προς κ. Χρήστο Νικολιτσόπουλο, Αθήνα: Ωραίο το τραγούδι, καλές οι καταγγελίες για τις συνθήκες κράτησης, αλλά –με σεβασμό στο πρόβλημα υγείας που αντιμετωπίζετε– θα μας επιτρέψετε να ρωτήσουμε: Στις αποκαλύψεις που υποσχεθήκατε ότι σύντομα θα κάνετε σε βιβλίο που ετοιμάσατε στη φυλακή, θα περιλαμβάνονται όσα σχετίζονται και αφορούν έναν «μικρόν το δέμας» αλλά τεράστιο στην ίντριγκα και το παρασκήνιο κοντοχωριανό και φίλο σας, ο οποίος σας έσπρωξε να γυρίζετε τα κανάλια παρέα με την Τσέκου, για να χτυπήσετε την κυβέρνηση Καραμανλή και μετά σας γύρισε την πλάτη, αφήνοντάς σας να εισπράξετε μόνος το κόστος της πολιτικής αποκοτιάς στην οποία σας έσπρωξε; Αν δε μιλήσετε γι’ αυτό και γι’ αυτόν, συγνώμη αλλά απλώς θα πείτε μισές αλήθειες, δηλαδή ψέματα.
♦ Σημειώστε το
Καθώς οι πρώτες φωτιές κατατρώνε και φέτος τα δάση της χώρας μας, παρατηρεί κάποιος μια διαφοροποίηση στην ειδησεογραφία και περισσότερο στα σχόλια των ΜΜΕ, ιδιαίτερα του ραδιοφώνου. Μιλούν πλέον για την απουσία πρόληψης, για τα ακαθάριστα δάση, τις αδέσποτες χωματερές, τους ακαθάριστους πυλώνες της ΔΕΗ, που προκαλούν πάρα πολλές από τις δασικές πυρκαγιές.
Οπως θυμόσαστε, πέρυσι που κατακάηκαν η Πελοπόννησος, η Εύβοια, η Αχαΐα, αποτελούσαμε παραφωνία στη χορωδία των ΜΜΕ που μιλούσαν για εμπρηστές, σχέδια αποσταθεροποίησης και τα παρόμοια. Γράφαμε πως η αιτία για το ξέσπασμα των περισσότερων πυρκαγιών είναι η επί σειρά ετών παντελής εγκατάλειψη της πρόληψης και η συγκέντρωση πάρα πολλών παραγόντων που προκα- λούν δασικές πυρκαγιές. Γράφαμε, επίσης, πως ο λόγος για την έκταση της καταστροφής που προκαλεί κάθε δασική πυρκαγιά είναι η ανυπαρξία ενός καλά οργανωμένου, εξοπλισμένου και επανδρωμένου μηχανισμού καταστολής.
Τώρα, κάποιοι έρχονται στα λόγια μας. Σημειώστε το αυτό, γιατί είναι βέβαιο πως αν έχουμε και φέτος φαινόμενα σαν τα περσινά, θ’ αρχίσει και πάλι η προπαγάνδα περί εμπρηστών και οργανωμένου σχεδίου, που αποδεδειγμένα αποτελεί το καλύτερο όπιο για να μη μαθαίνει ο λαός τα πραγματικά αίτια και να μη συνειδητοποιεί τις εγκληματικές ευθύνες των κυβερνήσεων.
♦ Μόνο οι μακελάρηδες είναι επιθυμητοί
Η Λεϊλά Χαλέντ, σύμβολο της Παλαιστινιακής Αντίστασης, ήταν προσκεκλημένη στην Ελλάδα από την ΚΟΕ, στο φεστιβάλ της οποίας θα έπαιρνε μέρος. Η Λεϊλά Χαλέντ δεν ήρθε στην Ελλάδα. Το υπουργείο Εξωτερικών δεν της έδωσε τη βίζα, κωλυσιεργώντας συνεχώς μέχρι να περάσει ο χρόνος της εκδήλωσης για την οποία θα ερχόταν.
Δεν μας εξέπληξε το γεγονός. Εχει ξανασυμβεί με αγωνιστές προερχόμενους από το χώρο της Μέσης Ανατολής. Στο καθεστώς των γραικύλων και των yesmen επιθυμητοί είναι μόνο οι μακελάρηδες των λαών και όχι άνθρωποι που αγωνίζονται για την ελευθερία και το δίκιο.