Και ενώ αναμένεται η ενσωμάτωση της ευρωπαϊκής Οδηγίας (πιθανόν μέσα στο καλοκαίρι, που οι φοιτητές θα λείπουν), που θα «ανωτατοποιήσει» τα «κολέγια», που συνεργάζονται με πανεπιστήμια του εξωτερικού, καθιστώντας τα ουσιαστικά ιδιωτικά «πανεπιστήμια», στο παιχνίδι μπαίνει δραστήρια και ο γαλλικός ιμπεριαλισμός, αποσκοπώντας να αρπάξει και αυτός κομμάτι από την κερδοφόρα μπίζνα που έχουν ανοίξει εδώ και χρόνια στη χώρα μας κυρίως τα βρετανικά «πανεπιστήμια».
Μαθαίνουμε, λοιπόν, πως από το επόμενο ακαδημαϊκό έτος θα λειτουργήσει στην Ελλάδα «Γαλλικό Πανεπιστήμιο» στον τομέα των διεθνών σχέσεων. Πρόκειται για παράρτημα της παρισινής Ecole des Hautes Internationales [ιδιωτικό ίδρυμα, μέλος του Academic Council on the United Nations System (ACUNS), συμβουλευτικό οργανισμό του ΟΗΕ], που θα έχει την έδρα του στις εγκαταστάσεις του Γαλλικού Ινστιτούτου Αθηνών. Οι σπουδές θα είναι τριετείς, ενώ μόνο για το πρώτο έτος απαιτούνται δίδακτρα 6.300 ευρώ. Σύμφωνα με όσα διακηρύσσει η γαλλική πλευρά, οι απόφοιτοι μπορούν να συνεχίσουν με μεταπτυχιακές σπουδές στην Ελλάδα ή τη Γαλλία, ενώ θα αποδίδονται και επαγγελματικά δικαιώματα.
Είναι τόσο αποθρασυμμένοι οι εδώ τοποτηρητές των συμφερόντων του γαλλικού ιμπεριαλισμού, που δραστηριοποι-ούνται στον τομέα της μόρφωσης και του πολιτισμού, που δε διστάζουν να δηλώσουν πως «δεν τίθεται κανένα εμπόδιο» σε σχέση με τον «σκόπελο» του ελληνικού Συντάγματος (άρθρο 16), αφού αυτός «ο κύκλος σπουδών διεξάγεται εξ ολοκλήρου στα γαλλικά από ένα γαλλικό ιδιωτικό ίδρυμα και το ελληνικό του τμήμα». Από πού αντλούν αυτό το θράσος, αυτή την αυτοπεποίθηση; Μα, προφανώς από τις διαβεβαιώσεις που τους έχει δώσει ο αστικός πολιτικός κόσμος στην Ελλάδα και ιδιαίτερα η κυβέρνηση, που αυτή τη στιγμή είναι στα πράγματα, τις οποίες (διαβεβαιώσεις) έχουν φροντίσει και να βάλουν στην πράξη, προωθώντας το νόμο για τα «κολέγια» και οσονούπω και την ευρωπαϊκή Οδηγία. Από την έμπρακτη συμφωνία και συμμετοχή της ελληνικής κυβέρνησης, σε όλα τα ευρωπαϊκά φόρουμ, που χαράζουν τις κατευθύνσεις και λαμβάνουν τις σχετικές αποφάσεις (Μπολόνια, κ.λ.π., με πρόσφατο παράδειγμα τη συνάντηση των υπουργών Παιδείας στο Βέλγιο για την εκτίμηση των αποτελεσμάτων της διαδικασίας της Μπολόνια και τη χάραξη της νέας στρατηγικής για την τριτοβάθμια εκπαίδευση, ως το 2020). Τέλος, από τις «πλάτες» που διαθέτει το εν λόγω γαλλικό ιδιωτικό ίδρυμα. Μεταξύ των χορηγών του φιγουράρουν ο Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου, η Κεντρική Διοίκηση της Αστυνομίας Συνόρων, η Γενική Γραμματεία Εθνικής Αμυνας, η Total, η Citroen, κ.λ.π.
Παράλληλα με την έντονη δραστηριότητα που αναπτύσσει το ευρωπαϊκό και ντόπιο κεφάλαιο στον τομέα των «υπηρεσιών μόρφωσης» (η μόρφωση δεν είναι δικαίωμα, αλλά εμπόρευμα που πουλιέται και αγοράζεται από αυτούς μόνο που διαθέτουν τα οικονομικά μέσα), πολλά ΤΕΙ (αλλά και ΑΕΙ) της χώρας μας έχουν επιδοθεί σ’ έναν αγώνα δρόμου «συνεργασιών» με πανεπιστήμια του εξωτερικού, στον τομέα κυρίως των μεταπτυχιακών σπουδών. Ο δρόμος αυτός, η κατάληξη του οποίου είναι η ντε φάκτο ιδιωτικοποίηση των σπουδών, γίνεται αποδεκτός από την κυβέρνηση μετά πολλών επαίνων, μιας και αυτή τον νομοθέτησε πρόσφατα. Και μπάζει από το παράθυρο μια άλλη μορφή ιδιωτικού πανεπιστήμιου, που αναπτύσσεται στο πλαίσιο της δημόσιας τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Πατά δε, στον μικρομεγαλισμό των ΤΕΙ και στις επιδιώξεις και ορέξεις κάποιων από το εκπαιδευτικό τους προσωπικό.
Τελευταία παραδείγματα είναι: Η συνεργασία του Τμήματος Μηχανολογίας του ΤΕΙ Πειραιά με το Πανεπιστήμιο Herriot-Watt της Σκοτίας, που καταλήγει σε Master of Science in Energy. H διάρκειά του είναι δυο διδακτικά έτη, η διδασκαλία γίνεται στην αγγλική γλώσσα, ενώ απαραίτητος κανόνας είναι η καταβολή διδάκτρων από τους φοιτητές. Η συνεργασία του Τμήματος Εμπορίας και Διαφήμισης του ΤΕΙ Αθήνας με το Πανεπιστήμιο του Illinois at Urbana-Champaign, που οδηγεί σε πτυχίο masters στη Διοίκηση των Επιχειρήσεων-Οικονομικά-Πληροφορική. Η διαφήμιση του προγράμματος περιλαμβάνει το «δέλεαρ» ότι τα δίδακτρα που απαιτούνται για ένα έτος σπουδών είναι το μισό των διδάκτρων που καταβάλλονται στις ΗΠΑ. Και η συνεργασία του Τμήματος Μηχανικών Χωροταξίας της Πολυτεχνικής Σχολής του Πανεπιστήμιου Θεσσαλίας στο Βόλο με δυο γαλλικά Πανεπιστήμια.
Γιούλα Γκεσούλη