♦ Τα γραπτά μένουν
Την Λούκα Κατσέλη κάλεσε σε βοήθεια η Κατερίνα Μπατζελή, που κινείται πλέον χωρίς να μπορεί να κρύψει τον πανικό της. Υποτίθεται ότι η Κατσέλη, ως εποπτεύουσα και του παλιού υπουργείου Εμπορίου, θα μιλούσε και για το μέγα θέμα της διαφοράς ανάμεσα στις τιμές που πουλάει ο παραγωγός και στις τιμές που αγοράζει ο καταναλωτής τα αγροτικά προϊόντα, νωπά και ημικατεργασμένα. Οταν, όμως, ρωτήθηκε σχετικά η… νεοκεϊνσιανή υπουργός Οικονομίας, το γύρισε στον καλαματιανό: «Η διαμόρφωση των τιμών από το χωράφι στο ράφι διαφέρει από προϊόν σε προϊόν»!
Μούγκα η παρακαθήμενη υπουργός Γεωργίας, η οποία πριν γίνει υπουργός, όσο ήταν ακόμα ευρωβουλευτής της αντιπολίτευσης, είχε κάνει σημαία της αυτό ακριβώς το θέμα και εξεστράτευε κατά των καρτέλ, και στον τομέα της προμήθειας των αγροτικών εφοδίων και στον τομέα της διακίνησης των αγροτικών προϊόντων. Να ξαναθυμίσουμε τι έλεγε η Κ. Μπατζελή σε ημερίδα του ΙΣΤΑΜΕ τον Οκτώβρη του 2008, με θέμα «Ανταγωνισμός και Καρτέλ στον Διατροφικό και Γεωργικό τομέα». «Η διατροφική κρίση, όπως αποκαλείται, είναι ένα από τα άναρχα αποτελέσματα συμπαιγνιών των κερδοσκόπων του χρηματοπιστωτικού συστήματος, τις οποίες ακολούθησαν οι μηχανισμοί των καρτέλ… Από τη μέση δαπάνη για βασικά είδη διατροφής που καταβάλλουν π.χ. τα ελληνικά νοικοκυριά μεταβιβάζεται στους γεωργούς μόλις το 29%, παρά το ότι στους υπολογι- σμούς λήφθησαν υπόψη νωπά προϊόντα… Το άνοιγμα τιμών παραγωγού/καταναλωτή φθάνει το 800% στο ψωμί, 750% στο κρασί, το 375% στο γάλα, το 360% στις ελιές και το 340% στα μήλα… Οι παραγωγοί ενώ συμπιέζονται από την αύξηση του κόστους παραγωγής και την επιδείνωση του οικονομικού κλίματος, αδυνατούν να αποκομίσουν από την αγορά ένα δίκαιο μερίδιο της αύξησης των τιμών που καταγράφεται στο επίπεδο του καταναλωτή».
Αυτά οι αγρότες τα ξέρουν πολύ καλά. Καιρός να τα μάθουν και οι εργαζόμενοι των πόλεων, για να μην πέφτουν θύματα της φασίζουσας προπαγάνδας κυβέρνησης και ΜΜΕ.
♦ Ελευθερία στη… σκλαβιά
Οπως λένε (και κυρίως γράφουν) οι προπαγανδιστές του «κεφαλαιοποιητικού» συστήματος στην κοινωνική ασφάλιση, μόλις θεσπιστεί ο εργαζόμενος θα είναι ελεύθερος να επιλέγει το χρόνο που θα βγει στη σύνταξη (εννοείται πάνω από τα 61). Θα βλέπει το ύψος των ασφαλιστικών εισφορών στη μερίδα του, θα μπορεί να ενημερώνεται για το ύψος της σύνταξης που δίνουν αυτές οι εισφορές και να επιλέγει: να βγω στη σύνταξη τώρα ή να δουλέψω μερικά χρόνια ακόμη, μπας και πάρω καμιά δεκάρα παραπάνω;
Χρειάζεται μήπως να πούμε, ότι για τη συντριπτική πλειοψηφία θα είναι τόσο άθλιο το ύψος της σύνταξης που θ’ αναγκάζονται, εντελώς ελεύθερα φυσικά, να μείνουν στη δουλειά σφίγγοντας τα δόντια;
Ο ρώσος δημοκράτης-επαναστάτης διανοούμενος Ν.Γ. Τσερνισέφσκι έχει γράψει: «Ολοι είμαστε ελεύθεροι να τρώμε με χρυσά κουτάλια. Το ζήτημα είναι ποιοι έχουν χρυσά κουτάλια».
♦ Κρυφό παζάρι
Γράφαμε στο προηγούμενο φύλλο για την τακτική της ΥΠΕΚΑ Τ. Μπιρμπίλη να συναντιέται με εκπροσώπους καπιταλιστικών ομίλων και μετά να εκδίδει ένα τυπικό δελτίο Τύπου με το οποίο ανακοινώνει απλά τη συνάντηση, χωρίς να αναφέρει τίποτα για το περιεχόμενό της. Μια τέτοια τυπική ανακοίνωση εξέδωσε και για τη συνάντηση που είχε την προηγούμενη βδομάδα με τον ισχυρό άντρα της MIG Α. Βγενόπουλο. Από δημοσιεύματα σε οικονομικές φυλλάδες πληροφορηθήκαμε ότι ο Βγενόπουλος προωθεί «ολοκληρωμένη πρόταση για τη διαχείριση των αστικών απορριμμάτων και αποβλήτων» στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη, μέσω της εταιρίας του ομίλου Veolia MIG Hellas. Η πρόταση της MIG είναι ταυτόσημη με τη μελέτη που δημοσιοποίησαν προ ημερών οι ΜΚΟ Οικολογική Εταιρία Ανακύκλωσης, Greenpeace, WWF και Δίκτυο Μεσόγειος SOS. Είναι, λοιπόν, φανερό ότι βρίσκεται σε εξέλιξη ένα παρασκηνιακό χοντρό παζάρι, για να ρουφήξουν τις επιδοτήσεις της «πράσινης ανάπτυξης» οι καπιταλιστικοί όμιλοι.
♦ Παρασιτισμός
«Ο ιμπεριαλισμός είναι μια τεράστια συσσώρευση χρηματικού κεφαλαίου στα χέρια λίγων χωρών… Από δω πηγάζει η ασυνήθιστη αύξηση της τάξης ή, πιο σωστά, του στρώματος των εισοδηματιών, δηλαδή των προσώπων που ζουν με το “κόψιμο των κουπονιών”, των προσώπων που είναι τελείως ξεκομμένα από τη συμμετοχή σε οποιαδήποτε επιχείρηση, των προσώπων που επάγγελμά τους είναι η τεμπελιά. Η εξαγωγή κεφαλαίου, που είναι μια από τις πιο ουσιαστικές οικονομικές βάσεις του ιμπεριαλισμού, δυναμώνει ακόμα περισσότερο αυτή την ολοκληρωτική απόσπαση του στρώματος των εισοδηματιών από την παραγωγή, βάζει τη σφραγίδα παρασιτισμού σ’ όλη τη χώρα που ζει με την εκμετάλλευση της δουλειάς μερικών υπερπόντιων χωρών και αποικιών…
Τα μονοπώλια, η ολιγαρχία, οι τάσεις προς την κυριαρχία στη θέση των τάσεων προς την ελευθερία, η εκμετάλλευση ολοένα και μεγαλύτερου αριθμού μικρών ή αδύνατων εθνών από μια χούφτα πλουσιότατα ή ισχυρότατα έθνη – όλα αυτά γέννησαν τα διακριτικά γνωρίσματα του ιμπεριαλισμού, που μας αναγκάζουν να τον χαρακτηρίσουμε σαν παρασιτικό καπιταλισμό ή καπιταλισμό που σαπίζει. Ολο και πιο εξόφθαλμα εκδηλώνεται, σαν μια από τις τάσεις του ιμπεριαλισμού, η δημιουργία του “κράτους-εισοδηματία”, του κράτους-τοκογλύφου, που η αστική τάξη ζει όλο και περισσότερο από την εξαγωγή κεφαλαίου και από το “κόψιμο κουπονιών”».
Β.Ι. Λένιν: Ιμπεριαλισμός, ανώτατο στάδιο του καπιταλισμού.
Επειδή καθημερινά ακούμε και διαβάζουμε διάφορα για διεθνείς κερδοσκόπους, χετζ φανς, σπρεντ κ.λπ. κ.λπ., χρήσιμο είναι να ρίξουμε ή να ξαναρίξουμε μια ματιά στο πιο διεισδυτικό έργο που έχει γραφεί για το μονοπωλιακό καπιταλισμό. Πολλές απορίες θα μας λυθούν και θα μπορέσουμε να κατανοήσουμε καλύτερα τι γίνεται στις μέρες μας.
♦ Μαθητευόμενος μάγος
Ούτε για διευθυντής συνοικιακού σούπερ-μάρκετ δεν κάνει ο Γ. Παπακωνσταντίνου. Θα το ‘χε κλείσει το μαγαζί στο άψε-σβήσε. Και όμως, αυτός ο τυπάκος με το μπλαζέ υφάκι, ικανός μόνο για να οργανώνει αυλικούς στο παρασκήνιο, μοστράρεται σαν ο μέγιστος οικονομολόγος που θα βγάλει τον ελληνικό καπιταλισμό από την κρίση. Ο Παπακωνσταντίνου τοποθετήθηκε στο υπουργείο Οικονομικών όχι για να χαράξει πολιτική (αυτή είναι δεδομένη), αλλά για να λειτουργήσει σαν ένας καλός μάνατζερ μειώνοντας το δημοσιονομικό έλλειμμα. Ε, ούτε σ’ αυτό μπορεί να τα καταφέρει, παρά τα απανωτά αντιλαϊκά μέτρα. Διότι, για να μανατζάρεις μια κρατική οικονομία, πρέπει τουλάχιστον να ξέρεις πως λειτουργεί η καπιταλιστική αγορά. Οπως ξέρει για παράδειγμα ο Πόλσον, που από μεγαλοστέλεχος της «Γκόλντμαν Σακς» έγινε μάνατζερ επί των Οικονομικών της διοίκησης Ομπάμα.
Βγαίνει τη μια φορά ο ίδιος ο Παπακωνσταντίνου και ψιθυρίζει στ’ αυτί μερικών παπαγάλων (απ’ αυτούς που προσέγγισε όσο ακόμη ήταν εκπρόσωπος Τύπου του ΠΑΣΟΚ), ότι η κυβέρνηση σκοπεύει να φορολογήσει τις καταθέσεις. Την επαύριο, 4 δισ. ευρώ φεύγουν μαζεμένα από τις ελληνικές τράπεζες και πηγαίνουν σε τράπεζες της Κύπρου. Αμέσως αρχίζει να τρέχει και να δηλώνει ότι πρέπει να βρεθεί τρόπος να επαναπατριστούν αυτές οι καταθέσεις! Βγαίνει την άλλη φορά και ανακοινώνει ότι θα πάει στην Κίνα για να βρει κεφάλαια να πουλήσει χρέος κι αμέσως τα επιτόκια τινάζονται στα ύψη. Αμέσως τρέχει να διαψεύσει τα αδιάψευστα. Και ο υφυπουργός του Σαχινίδης (άλλος μαθητευόμενος μάγος) δηλώνει στα σοβαρά στο δελτίο του Alter, ότι «είναι άλλο πράγμα να κάνω ένα road show, να κινηθώ προς Ανατολή και Δύση, να ενημερώσω τους θεσμικούς επενδυτές, και είναι άλλο πράγμα να βγαίνει ένα δημοσίευμα, το οποίο λέει ότι, αυτή τη στιγμή, η Ελλάδα διαπραγματεύεται με την Κίνα να εξασφαλίσει τη διάθεση ομολόγων της τάξης των 25 δισεκατομμυρίων ευρώ στην Κίνα»! Μα γιατί θα πήγαινε ο αρμόδιος για το δανεισμό υπουργός στην Κίνα εκτός του να πουλήσει ομόλογα;
Τι θέλουμε να πούμε; Οτι στην καπιταλιστική πιάτσα πρώτα κάνεις μια κίνηση και μετά την ανακοινώνεις. Δεν δίνεις όπλα στους ανταγωνιστές σου να σε χτυπήσουν. Ο Παπακωνσταντίνου, όμως, επειδή θέλει να παραστήσει τον σπουδαίο, ούτε ως μάνατζερ δε μπορεί να λειτουργήσει. Κάνει τη μια πατάτα μετά την άλλη και μετά βάζει τα παπαγαλάκια του να μοιράσουν τις ευθύνες μακριά από τον ίδιο. Εκτός αν –πράγμα που δε μπορούμε ν’ αποδείξουμε– δεν είναι τόσο άσχετος όσο δείχνει, οπότε λειτουργεί ως αβανταδόρος των κερδοσκόπων, δίνοντάς τους την ευκαιρία να παίζουν τα παιχνίδια τους και να ρουφάνε με το μπουρί της σόμπας κάθε ικμάδα πλούτου που παράγεται σ’ αυτή τη χώρα.
♦ Γαργάρα
Στη Βουλή έφτασε η υπόθεση του περιβόητου Ν. Χλύκα, άτυπου –πλην παντοδύναμου– συμβούλου της υπουργού Περιβάλλοντος στα θέματα δασικής πολιτικής και συγγραφέα του δασικού νομοσχέδιου. Το έθεσε ο βουλευτής της ΝΔ και πρώην υφυπουργός Γεωργίας Κ. Κιλτίδης, ο οποίος είπε: «Είναι αδιανόητο αυτό που συνέβη σε αυτό το νομοσχέδιο, να έρχεται ως εισήγηση κατ’ εξοχήν ιδιωτών στην επίσημη διαβούλευση του site του υπουργείου σας. Και έτσι ακόμα να ήταν, δεν έπρεπε να εμφανίζονται ονόματα ιδιωτών στις ιδιότητες των ανθρώπων που εισηγούνται νομοσχέδιο μέσα στο ελληνικό κοινοβούλιο. Είναι βαρύτατο ατόπημα αυτό το οποίο πράξατε. Τολμώ να πω ότι συγκεκριμένους ιδιώτες, μελετητές και εργολήπτες, τους τιμώ και πράγματι κάναμε μαζί έργο. Αυτή η συμπεριφορά σας είναι αδιανόητη».
Τι απάντησε η Τ. Μπιρμπίλη; Τίποτα απολύτως. Εκανε γαργάρα –κατά το κοινώς λεγόμενο– την καταγγελία Κιλτίδη. Εκανε σαν να μην κατάλαβε, επιβεβαιώνοντας έτσι όσα καταγγέλλει τόσο καιρό η «Κ», που έκανε τις αποκαλύψεις για το ρόλο του Χλύκα.