«Δεν θέλουμε να εξοπλίσουμε τον λιβανέζικο στρατό για να πολεμήσει το Ισραήλ. Θέλουμε να τους εξοπλίσουμε για να πολεμήσουμε ενάντια στους δικούς τους ανθρώπους, τη Χεζμπολά. Η Χεζμπολά είναι εχθρός μας. Το Ιράν είναι εχθρός μας. Πρέπει να κόψουμε τα κεφάλια αυτών των φιδιών».
Αυτός που μιλάει τόσο απροκάλυπτα στο SKY NEWS είναι ο Τομ Μπαράκ, που ο Τραμπ τοποθέτησε πρεσβευτή των ΗΠΑ στην Τουρκία. Είναι ένας αδίστακτος καπιταλιστής που κερδοσκοπεί με το real estate και εκμεταλλεύεται χρεοκοπίες ιδιοκτητών ακινήτων. Συνδέεται με τους Ρεπουμπλικανούς από την εποχή του Νίξον ακόμα, ενώ με τον Τραμπ και τον περίγυρό του έχει κάνει χοντρές «δουλειές». Δεν έχει καμιά σχέση με τον Λίβανο πέραν του ότι οι γονείς του κατάγονταν από χριστιανική οικογένεια του Λιβάνου. Μπίζνες έκανε με τη Σαουδική Αραβία και τα ΗΑΕ. Κάποια στιγμή, μάλιστα βρέθηκε και κατηγοροιύμενος στις ΗΠΑ για «συνεργασία με ξένη δύναμη» (τα ΗΑΕ).
Συνεχίζει ο Μπαράκ: «Θα έλεγα ότι οι Λιβανέζοι, και δεν το λέω με ασέβεια, το μόνο που κάνουν είναι να μιλάνε. Δεν έχει υπάρξει ποτέ ούτε μία πράξη. Τους είπαμε: “Θέλετε βοήθεια; Θα σας δώσουμε βοήθεια”. Τους δώσαμε ένα σχέδιο. Δεν μπορούν να το εφαρμόσουν».
Πιο καθαρή ομολογία από την αποτυχία των αμερικάνικων σχεδίων στον Λίβανο δεν υπάρχει. Εκαναν τον Μισέλ Αούν (πρώην αρχηγό του στρατού) πρόεδρο της Δημοκρατίας, ζόρισαν τον Αούν και την πλειοψηφία των υπουργών να βάλουν στο τραπέζι σχέδιο αφοπλισμού της Λιβανέζικης Αντίστασης, όμως η Χεζμπολά και η Αμάλ δε δέχτηκαν καν να επικυρώσουν με την παρουσία τους τη συζήτηση αυτού του σχεδίου: δύο φορές ως τώρα αποχώρησαν από το υπουργικό συμβούλιο, με αποτέλεσμα να μην παρθεί καμιά απόφαση.
Η Χεζμπολά και η Αμάλ έχουν ξεκαθαρίσει: όσο οι σιωνιστές βρίσκονται μέσα στον Λίβανο και όσο απειλούν την εθνική κυριαρχία της χώρας, η Αντίσταση δεν πρόκειται να αφοπλιστεί. Οποιος θέλει τα όπλα της Αντίστασης ας έρθει να τα πάρει.
Και ο νέος αρχηγός του στρατού έχει ξεκαθαρίσει ότι ο στρατός δεν πρόκειται να κάνει καμιά κίνηση αφοπλισμού της Αντίστασης, ότι δεν πρόκειται να χύσει ούτε μια σταγόνα λιβανέζικου αίματος.
Η αλήθεια είναι πως και να ήθελε να χύσει λιβανέζικο αίμα ο στρατός, θα έχυνε κυρίως το αίμα των στρατιωτών του. Ο στρατός αυτός είναι απόλεμος και δεν μπορεί να σταθεί απέναντι στους εμπειροπόλεμους μαχητές της Αντίστασης. Οι δε απλοί στρατιώτες, έτσι και τους έστελναν να αφοπλίσουν τους μαχητές της Αντίστασης, θα λιποτακτούσαν μαζικά. Οι μισοί θα περνούσαν με το μέρος της Αντίστασης και οι άλλοι μισοί θα γύριζαν στα χωριά τους. Ο λιβανέζικος λαός ξέρει πολύ καλά ότι Λίβανος υπάρχει χάρη στην Αντίσταση. Αυτή έδιωξε τους σιωνιστές από τη χώρα και αυτή αντιμετώπισε τις εισβολές τους και το 2006 και το 2024. Αντιλαμβάνεται ότι κάθε κίνηση ενάντια στην Αντίσταση είναι μαχαιριά στην πλάτη της χώρας.
Τα θορυβώδη αμερικάνικα σχέδια για τη «νέα Μέση Ανατολή» παραμένουν κούφια λόγια. Εχει μείνει μόνο η αλαζονεία στον λόγο κάποιων καθαρμάτων τύπου Μπαράκ που δεν τηρούν ούτε τα διπλωματικά προσχήματα. Ομως με αλαζονικά λόγια δεν φτιάχνεται η «νέα Μέση Ανατολή».
ΥΓ. Το κάζο των Αμερικάνων στον Λίβανο είναι διδακτικό και από μια άλλη άποψη. Αναφερόμαστε σ’ αυτούς που τρομοκρατούνται από την ιμπεριαλιστική μιντιακή προπαγάνδα και κρεμάνε πλερέζες κάθε φορά που φαίνεται ότι το μέτωπο Αμερικάνων-σιωνιστών κερδίζει θέσεις. Οδύρονται για την ιμπεριαλιστική παντοκρατορία, αδυνατώντας να δουν τα πράγματα σε βάθος. Πόσες φορές δεν το έχουν πάθει αυτό στα δυο χρόνια που κρατάει ο πόλεμος του Κατακλυσμού του Αλ-Ακσα στη Γάζα;
Αλλά και στον Λίβανο, όταν κρέμασαν πλερέζες μετά το περιστατικό με τους βομβητές και τους ασύρματους και τη δολοφονία του Χασάν Νασράλα. Ο Νασράλα ήταν αναμφισβήτητα μια προσωπικότητα κύρους, όχι μόνο στον Λίβανο αλλά ευρύτερα στην περιοχή, όμως όπως αποδεικνύεται οι ρίζες της Χεζμπολά είναι βαθιές μέσα στο λαό και μπορεί να αντέξει και χωρίς τον ιστορικό της ηγέτη. Κι αυτό πιστώνεται στην εθνικοαπελευθερωτική κληρονομιά που άφησε ο Νασράλα.
