Oταν μια κυβέρνηση αλλάζει άρδην τις θέσεις της σε ένα μείζον ζήτημα μέσα σε δυο εβδομάδες, σημαίνει ότι βρίσκεται σε πανικό και προσπαθεί να γλιτώσει όπως-όπως, αλλάζοντας την πολιτική συζήτηση και μεταφέροντας αλλού τις δικές της ευθύνες.
O ίδιος ο Μητσοτάκης έλεγε στις 3 Νοέμβρη, στη συνέντευξή του στους Πρετεντέρη-Τζήμα για το Mega, ότι «η υποχρεωτικότητα [στον εμβολιασμό] έχει εξαντλήσει αυτή τη στιγμή τα όριά της και τα περιθώρια της αποτελεσματικότητας». Και εξηγούσε: «Κοιτάξτε, δοκιμάσαμε την υποχρεωτικότητα στους υγειονομικούς. Η αλήθεια είναι ότι χτυπήσαμε ένα σκληρό τείχος κάποιων συμπολιτών μας οι οποίοι παραμένουν σε διαθεσιμότητα, παραμένουν ανεμβολίαστοι. Και διαπιστώσαμε ότι η υποχρεωτικότητα δεν θα πείσει τελικά αυτούς τους συμπολίτες μας να εμβολιαστούν». Επέμενε, μάλιστα, χωρίς να το συζητά καθόλου: «Κοιτάξτε, όπως σας είπα η εμπειρία μάς έδειξε, διότι εδώ πέρα κανείς δεν είχε κάποια μαγική συνταγή και θέλω να σας υπενθυμίσω ότι καμία άλλη χώρα δεν είχε πάει σε διευρυμένες υποχρεωτικότητες, για το λόγο ότι από ένα σημείο και πέρα δυστυχώς χτυπάμε πάνω σε ένα τείχος αντίδρασης από τους ανεμβολίαστους το οποίο είναι πάρα – πάρα πολύ δύσκολο να το διαπεράσουμε. Και όσο πιο σκληροί είμαστε και όσο περισσότερες υποχρεωτικότητες βάζουμε, τόσο μεγαλύτερες αντιδράσεις προκαλεί αυτό».
Και πώς θα αντιμετώπιζε η κυβέρνηση το πρόβλημα με το χαμηλό ποσοστό εμβολιασμού; Ο Μητσοτάκης περιέγραψε το… «συνεκτικό σχέδιό» του: «Είναι η αύξηση των ποσοστών του εμβολιασμού. Πώς θα το κάνουμε αυτό; Δίνοντας ακόμη περισσότερη έμφαση στη σωστή και στοχευμένη επικοινωνία. Και δίνοντας, επίσης, πάρα πολύ μεγάλη σημασία στην 3η δόση».
Αυτή τη γραμμή την επανέλαβαν όλα τα κυβερνητικά στελέχη, το καθένα με το δικό του τρόπο. Πιο χαρακτηριστικός, ως συνήθως, ήταν ο τρόπος του ακροδεξιού τηλαπλασιέ-υπουργού, που έχει αναλάβει να «εκλαϊκεύει» την κυβερνητική γραμμή από τα ραδιοτηλεοπτικά πρωινάδικα: «Προσωπικά, κουράστηκα. Δεν θέλεις κύριε να εμβολιαστείς; Μη σώσεις! Τέρμα! Πάμε παρακάτω, η ζωή συνεχίζεται. Οποιος εμβολιαστεί! Τέρμα! Δεν μπορώ να ασχοληθώ άλλο! Κουράστηκα! Δεν υπάρχει να κάνει το κράτος κάτι παραπάνω σε αυτό το θέμα. Τα έχει κάνει όλα!».
Και ξαφνικά χθες ο Μητσοτάκης ανακοίνωσε υποχρεωτικό εμβολιασμό για τους άνω των 60 ετών, με απειλή προστίμου 100 ευρώ το μήνα σε περίπτωση μη συμμόρφωσης.
Αυτή η μεγαλοπρεπέστατη κωλοτούμπα αποτελεί ομολογία αποτυχίας της κυβερνητικής πολιτικής στον εμβολιασμό. Στον εμβολιασμό που μέχρι και τα τέλη Ιούλη τον παρουσίαζαν να τρέχει με… ιλιγγιώδη ταχύτητα («πιάνουμε το 70%, χτίζουμε το τείχος ανοσίας, περνάμε ωραίο καλοκαίρι»). Στον εμβολιασμό που τον Σεπτέμβρη τον παρουσίαζαν σαν… ολοκληρωμένο, αλλά μόλις άρχισαν να αυξάνονται με εκρηκτικό τρόπο τα κρούσματα και να αυξάνονται οι νεκροί και οι νέες διασωληνώσεις, άρχισαν να λένε πως «ξύνουμε τον πάτο του βαρελιού», «δεν υπάρχουν άλλα περιθώρια» κτλ.
Τι άλλαξε από το «μη σώσεις να εμβολιαστείς» και από το «η υποχρεωτικότητα έχει εξαντλήσει τα όριά της» και φτάσαμε στην υποχρεωτικότητα με απειλή βαριού προστίμου για όλους τους άνω των 60; Ο Μητσοτάκης δεν έδωσε καμιά εξήγηση.
Τι έγινε το «συνεκτικό σχέδιο» με τη «σωστή και στοχευμένη επικοινωνία»; Ποια ήταν αυτή η «σωστή και στοχευμένη επικοινωνία», που κανένας δεν την είδε; Γιατί απέτυχε; Ούτε γι’ αυτό έδωσε την παραμικρή εξήγηση ο Μητσοτάκης.
Μέχρι τώρα διαβεβαίωναν ότι τα μέτρα περιορισμού πρόσβασης των μη εμβολιασμένων σε ορισμένες κοινωνικές δραστηριότητες είναι αρκετά για να ανακόψουν τις δραματικές συνέπειες του τέταρτου κύματος. Βάσει ποιας ανάλυσης άλλαξαν και αυτή τη θέση τους και έφτασαν στο πιο ακραίο μέτρο, το οποίο μέχρι τώρα απέρριπταν μετά βδελυγμίας, ομνύοντας στις «αρχές του δημοκρατικού κράτους»;
Αφού η υποχρεωτικότητα είναι απαραίτητη, γιατί την εφαρμόζουν τώρα και όχι τον Σεπτέμβρη, όταν άρχισε το φούντωμα του τέταρτου κύματος (το οποίο είχε αρχίσει μέσα στο κατακαλόκαιρο); Τι έκαναν από τον Σεπτέμβρη μέχρι τώρα; Απολύτως τίποτα. Μόνο έβριζαν τους ανεμβολίαστους, έλεγαν ότι έχουμε να κάνουμε με «πανδημία ανεμβολίαστων» και έπαιρναν ηλίθια μέτρα περιορισμού των ανεμβολίαστων, ενώ η πανδημία κάλπαζε, τα κρούσματα έφταναν σε επίπεδα ρεκόρ και –το κυριότερο- η κατάσταση γινόταν εντελώς ανεξέλεγκτη, με τα ορφανά κρούσματα να ξεπερνούν το 84% και σήμερα να ξεπερνούν πλέον το 94% του συνόλου των κρουσμάτων, αποτέλεσμα της εγκατάλειψης κι αυτής ακόμη της υποτυπώδους ιχνηλάτησης που έκαναν παλαιότερα.
Ακόμη και τώρα, που με κατασταλτικό τρόπο προσπαθούν ν’ αυξήσουν το ποσοστό εμβολιασμού στις μεγαλύτερες ηλικίες, δεν προχωρούν σε θέσπιση της υποχρεωτικότητας για μπάτσους, καραβανάδες και παπάδες, που έρχονται σε επαφή με πολύ κόσμο, ενώ –επιπρόσθετα- οι τελευταίοι φέρουν τεράστια ευθύνη για την καλλιέργεια αντιεμβολιαστικής συνείδησης στο «ποίμνιο» που επηρεάζουν (ανθρώπους στην πλειοψηφία τους μεγάλης ηλικίας).
Εχουν το θράσος να διακηρύσσουν ότι τα πρόστιμα που θα μαζέψουν θα πάνε για την ενίσχυση του ΕΣΥ! Η ενίσχυση του ΕΣΥ, όμως, είναι υποχρέωση του κράτους που γδέρνει με τη φορολογία τους εργαζόμενους και συνταξιούχους, την τεράστια κοινωνική πλειοψηφία. Ομως η καμαρίλα του Μαξίμου έχει διακηρύξει –διά στόματος Σκέρτσου- ότι κάθε παραπέρα ενίσχυση του ΕΣΥ θα ήταν… «πολυτέλεια»! Ακολουθώντας κανείς το συλλογισμό τους για την ανάγκη ενίσχυσης του ΕΣΥ μέσω των προστίμων, καταλήγει στο συμπέρασμα ότι αυτοί ευθύνονται για τους θανάτους ανθρώπων εκτός ΜΕΘ, που πεθαίνουν κυριολεκτικά σαν το σκυλί στ’ αμπέλι, επειδή δεν έβαλαν νωρίτερα τα πρόστιμα μη εμβολιασμού!
Η εμβολιαστική εκστρατεία στη χώρα μας απέτυχε παταγωδώς, όχι γιατί έλειπε η υποχρεωτικότητα, αλλά λόγω της εγκληματικής πολιτικής της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Γιατί χώρες όπως η Πορτογαλία και η Δανία, με πληθυσμό στο επίπεδο της Ελλάδας, κατάφεραν να έχουν υψηλότατα ποσοστά εμβολιασμού (σχεδόν καθολικό εμβολιασμό στις μεγάλες ηλικίες) χωρίς υποχρεωτικότητα; Γιατί πληθυσμιακά μεγάλες χώρες, όπως η Γαλλία, η Ιταλία, η Ισπανία, κατάφεραν να έχουν υψηλά ποσοστά εμβολιασμού και να περνούν το τέταρτο κύμα ήπια (όσον αφορά νοσηλείες και θανάτους), χωρίς καθολική υποχρεωτικότητα με ηλικιακό κριτήριο, αλλά με στενή ή ευρύτερη υποχρεωτικότητα στους υγειονομικούς και σε κατηγορίες δημόσιων υπάλληλων;
Εχουμε μιλήσει πολλές φορές για τις εγκληματικές ευθύνες της κυβέρνησης Μητσοτάκη στη διαχείριση της πανδημίας και του εμβολιασμού (αυτά τα δύο ήταν και παραμένουν αλληλένδετα).
- Διαχειρίστηκαν την πανδημία με όρους πολιτικού κόστους-οφέλους, κλονίζοντας έτσι την εμπιστοσύνη του λαού στην κρατική υγειονομική πολιτική.
- Εφτιαξαν μια επιστημονική επιτροπή πλήρως ενσωματωμένη στην κυβερνητική πολιτική, ένα εξάρτημα αυτής της πολιτικής, χωρίς ίχνος επιστημονικής ανεξαρτησίας, με αποτέλεσμα να κλονίσουν την εμπιστοσύνη ευρύτατων λαϊκών στρωμάτων στην ίδια την επιστήμη, την οποία έβλεπαν να προσωποποιείται σε σαλτιμπάγκους, που τη μία έλεγαν αυτό και την άλλη το ακριβώς αντίθετο, υπηρετώντας όχι την επιστήμη αλλά τις κυβερνητικές σκοπιμότητες.
- Αφησαν πλήρως ανεξέλεγκτους διάφορους ψευτοεπιστήμονες που έκαναν επί της ουσίας αντιεμβολιαστική προπαγάνδα.
- Αφησαν εντελώς ανεξέλεγκτο το ιερατείο που –όπως όλα δείχνουν- έκανε τη μεγαλύτερη ζημιά, καθώς το πιο «ψεκασμένο» τμήμα του φοβέριζε τους πιστούς ότι θα βάλουν τον «αντίχριστο» μέσα τους αν εμβολιαστούν, ενώ η επίσημη ηγεσία ψέλλιζε καμιά κουβέντα υπέρ του εμβολιασμού και την ίδια στιγμή έκλεινε το μάτι στους «ψεκασμένους» να συνεχίσουν το ολέθριο έργο τους, καθώς μ’ αυτό το έργο ασκούν κοινωνικό έλεγχο και συντηρούν και εδραιώνουν τη θέση τους στο αστικό σύστημα εξουσίας.
- Διαχειρίστηκαν με τον πιο άθλιο τρόπο την υπόθεση με το εμβόλιο της AstraZeneca (τα έχουμε γράψει αναλυτικά και δεν θα τα επαναλάβουμε), κατορθώνοντας (γιατί περί κατορθώματος πρόκειται) να ενισχύσουν φοβίες και ανασφάλειες και να κλονίσουν την εμπιστοσύνη στο εμβόλιο γενικά. Κι όταν απέσυραν το AstraZeneca (άρχισαν να στέλνουν τα αποθέματα που περίσσεψαν σε φτωχότερες χώρες), το έκαναν με τον ίδιο άθλιο τρόπο, αφήνοντας ανθρώπους μισοεμβολιασμένους (λόγω φόβου) και ενισχύοντας παραπέρα τις αμφιβολίες, τις φοβίες και τις ανασφάλειες για τον εμβολιασμό γενικά.
- Eλεγαν ψέματα για την πρόοδο του εμβολιασμού και την οικοδόμηση του «τείχους ανοσίας», με μοναδικό στόχο να «ανοίξουν» πλήρως και εντελώς ανεξέλεγκτα τον τουρισμό, επειδή αυτό απαιτούσαν οι καπιταλιστές της τουριστικής «βιομηχανίας» και των μεταφορών. Ετσι, καλλιέργησαν κλίμα εφησυχασμού στους εμβολιασμένους και αναβλητικότητας στους ανεμβολίαστους που φοβούνταν.
- Στους είκοσι περίπου μήνες της πανδημίας ποτέ δεν έκαναν ένα πραγματικά καθολικό λοκντάουν. Οι χώροι εργασίας των καπιταλιστικών επιχειρήσεων ήταν αποδεδειγμένα τα μεγάλα εκκολαπτήρια και υπερμεταδότες του κοροναϊού, αλλά δεν έκλεισαν ποτέ, ούτε υπήχθησαν σε καθεστώς συστηματικού συνεχούς ελέγχου του συνόλου των εργαζόμενων, ώστε να σταματά έγκαιρα κάθε αλυσίδα υπερμετάδοσης, με εφαρμογή αυστηρής καραντίνας. Τα μέσα μαζικής μεταφοράς, δημόσια και εταιρικά, με το «πάστωμα» των ανθρώπων στο εσωτερικό τους, ήταν ο καθρέφτης αυτού που συνέβαινε στους χώρους εργασίας και βέβαια μετατρέπονταν σε παράγωγες εστίες υπερμετάδοσης. Αυτή η κατάσταση, με τη «διακριτική μεταχείριση» των καπιταλιστικών επιχειρήσεων, είχε τη δική της συνδρομή στην υπονόμευση του εμβολιασμού, σε συνδυασμό με όλα τα υπόλοιπα.
- Θέσπισαν για τα σχολεία αίσχιστα υγειονομικά πρωτόκολλα, τα οποία συνεχίζουν να εφαρμόζουν ακόμα και τώρα, ενώ τα κρούσματα στην ηλικιακή ομάδα 0-17 (μαθητικός πληθυσμός) γνωρίζουν εκρηκτική αύξηση.
Δεν πρόκειται απλώς για ναυάγιο της κυβερνητικής πολιτικής. Πρόκειται για έγκλημα. Τις ευθύνες του γι’ αυτό το έγκλημα προσπαθεί να κρύψει ο Μητσοτάκης με την υποχρεωτικότητα του εμβολιασμού. Προσπαθεί να μεταφέρει την ευθύνη από την κυβέρνησή του στους ανεμβολίαστους. Εκτείνει το φασίζον ιδεολόγημα της «ατομικής ευθύνης» στα έσχατα όριά του. Επιδιώκει να μη συζητάμε για την υγειονομική ανάγκη του εμβολιασμού αλλά για την υποχρεωτικότητα, τη συνταγματικότητά της και όλα τα συναφή!
Εβαλε τα παπαγαλάκια να πανηγυρίζουν για τον «εφταπλασιασμό» των ραντεβού για πρώτη δόση μέσα σε ένα 24ωρο. Ποιος είναι ο… μαγικός αριθμός; 17.500 άτομα! Τεράστιο κατόρθωμα (αν δεχτούμε ότι ο αριθμός είναι αληθινός, γιατί καθημερινά μας φλομώνουν στα ψέματα).
Ο κάθε «ψεκασμένος» αισθάνεται… ήρωας (κατόρθωμα Μητσοτάκη κι αυτό). Ο κάθε ιδεοληπτικός το ίδιο. Οποιος έχει λεφτά θα πληρώσει το πρόστιμο (όπως πλήρωνε και τα δύο υποχρεωτικά ράπιντ τεστ κάθε βδομάδα). Οποιος αδιαφορεί για τα χρέη στην εφορία θα συνεχίσει τον «ηρωισμό» του μη εμβολιασμού. Κάποιοι θα φοβηθούν και θα πάνε να εμβολιαστούν. Αντί για προσέγγιση των ανθρώπων που έχουν φοβίες (καμιά σχέση με «ψεκασμένους» και ιδεοληπτικούς), μέσω γιατρών (ποιων γιατρών, όμως, όταν δεν υπάρχει πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας με άμεση σχέση με τον κάθε πολίτη;), προωθούν την κοινωνική διαίρεση, πλήττοντας και μ’ αυτόν τον τρόπο την εμβολιαστική συνείδηση, συνεχίζοντας αυτό που έκαναν από τότε που ξεκίνησε ο εμβολιασμός.
Κοινωνική υποχρέωση ο καθολικός εμβολιασμός
Η δική μας θέση είναι ξεκάθαρη: ο καθολικός εμβολιασμός είναι κοινωνική υποχρέωση. Καμιά κατασταλτική υποχρεωτικότητα δεν θα τον πετύχει. Θα πετύχει αν γίνει υπόθεση της εργατικής τάξης.
Επαναλαμβάνουμε αυτά που γράψαμε σε πρόσφατο editorial της εφημερίδας μας:
Η COVID-19 έγινε πολύ γρήγορα ταξική νόσος, όμως η τάξη την οποία έπληξε με θανατηφόρα σφοδρότητα δεν μπόρεσε να αντισταθεί στη διαχείρισή της από το κεφάλαιο και τις κυβερνήσεις του ως «άθροισμα ομιλουσών μηχανών». Κάποιες κινητοποιήσεις στον ιταλικό Βορρά, σκόρπιες κινητοποιήσεις σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, σωρεία ανακοινώσεων που ζητούσαν «μέσα προστασίας» (ακόμα κι εκεί που δεν μπορούν να λειτουργήσουν με στοιχειώδη αποτελεσματικότητα) κι αυτό ήταν όλο. Λες και οι λέξεις «καθολικό λοκντάουν» ανήκαν στο λεξιλόγιο του ταξικού εχθρού. Ενώ θα έπρεπε να αποτελούν ταξικό αίτημα, προκειμένου να προστατευτούν οι εργάτες, οι εργάτριες και οι οικογένειές τους από την πανδημία.
Το τίμημα που πλήρωσε και πληρώνει η εργατική τάξη είναι πολύ βαρύ. Δεν είναι μόνο οι νεκροί. Είναι και αυτοί που γλίτωσαν αλλά με βαριά προβλήματα στην υγεία τους, που αργότερα μπορεί να γίνουν βαρύτερα.
Το εξοργιστικό στη χώρα μας είναι πως από κατευθύνσεις που αυτοπροσδιορίζονται ως ταξικές, ακούστηκαν θυελλώδεις καταγγελίες ενάντια στα ψευτο-λοκντάουν, όχι επειδή ήταν ψευτο-λοκντάουν, όχι με αίτημα να εφαρμοστεί πραγματικά καθολικό λοκντάουν, αλλά ως κατασταλτικά μέτρα. Και δεν αναφερόμαστε, φυσικά, στις συγκεντρώσεις και στην καταστολή που αρκετές φορές εφαρμόστηκε εναντίον τους, αλλά στα απαραίτητα μέτρα κοινωνικής αποστασιοποίησης. Ακούστηκαν γελοία πράγματα που κάποια στιγμή άρχισαν να εγκαταλείπονται, όταν το δεύτερο και το τρίτο κύμα της πανδημίας άρχισαν να σωριάζουν μια εκατόμβη νεκρών κάθε μέρα.
Ο πυρήνας της ιδεολογικής διαστροφής, όμως, δεν εγκαταλείφθηκε. Παρέμεινε εν υπνώσει και εμφανίστηκε στη διαδικασία του εμβολιασμού, ως υπεράσπιση του ατομικού δικαιώματος στον μη εμβολιασμό! Λες και ο μη εμβολιασμός είναι… πράξη αντίστασης!
Να σταματήσουν, λοιπόν, τα παραμυθάκια και η βλακώδης σπέκουλα και να σταθούμε στην ουσία. Η ουσία είναι αν είμαστε υπέρ ή κατά του εμβολιασμού.
Τους θρησκόληπτους, που ο «πνευματικός» τους τους λέει να μην κάνουν το εμβόλιο γιατί είναι η… σφραγίδα του διαβόλου, δεν μπορούμε να τους πείσουμε εμείς.
Τους «ψεκασμένους», που εδώ και χρόνια καταναλώνουν θεωρίες συνωμοσίας από ψευδοεπιστήμονες και άλλους αγύρτες του Διαδικτύου, επίσης δύσκολα θα τους επηρεάσουμε.
Τη μεγάλη μάζα εκείνων που φοβούνται, που έχουν αμφιβολίες, που είναι μπερδεμένοι μπορούμε να την πείσουμε για την αναγκαιότητα του εμβολιασμού. Τι προσπάθειες έγιναν σ’ αυτήν την κατεύθυνση; Ελάχιστες!
Αντί να αντιμετωπίσουμε όλοι τον εμβολιασμό ως ταξικό καθήκον, βλέπουμε να αναγορεύεται σε μείζον ζήτημα η υποχρεωτικότητα που έχει επιβάλει σε κάποιους κλάδους η κυβέρνηση Μητσοτάκη ή τα τιμωρητικά μέτρα με τη δαπάνη των ράπιντ τεστ που πρέπει να καταβάλει από την τσέπη του ο κάθε ανεμβολίαστος.
Αυτό είναι το μείζον ή το το οικτρά χαμηλό ποσοστό εμβολιασμού, που οδηγεί την εργατική τάξη και τα υπόλοιπα λαϊκά στρώματα ως πρόβατα επί σφαγή στο τέταρτο κύμα της πανδημίας;
Η εργατική τάξη αναγνωρίζεται ως τέτοια στο βαθμό που κινείται ως τάξη, ως συλλογικότητα με κοινά συμφέροντα, άμεσα και μακροπρόθεσμα, και όχι ως άθροισμα ατομικοτήτων, με δικαιώματα που υψώνονται πάνω από το συλλογικό συμφέρον της τάξης.
Η επίκληση των ατομικών δικαιωμάτων, ως ύψιστων δικαιωμάτων, είναι αστική αντίληψη. Ποιος δε θυμάται το «δικαίωμα στην εργασία», το οποίο επικαλούνται οι καπιταλιστές και οι κυβερνήσεις τους για να δικαιολογήσουν την απεργοσπασία; Πόσες φορές δεν χτυπήθηκαν από τις δυνάμεις καταστολής περιφρουρήσεις εργασιακών χώρων όπου οι εργάτες απεργούσαν, στο όνομα της άσκησης του δικαιώματος της εργασίας από όσους δεν ήθελαν να απεργήσουν; Πόσα νομικά τερτίπια δεν επιστρατεύτηκαν από τις αστικές κυβερνήσεις, στο όνομα της «πλειοψηφίας» και της «αντιπροσωπευτικότητας», ώστε να μην μπορεί να κηρυχτεί απεργία κι αν κηρυχτεί να μπορεί να κατασταλεί από τον δικαστικό και τον αστυνομικό μηχανισμό;
Πώς αντιμετώπισε το ταξικό κίνημα αυτή τη λογική, από τότε που υπάρχει; Με βάση την αρχή της ταξικής πάλης για το συλλογικό συμφέρον των εργατών. Τίποτα λιγότερο απ’ αυτό και πάντοτε… εν γνώσει των συνεπειών του νόμου.
Και ξαφνικά, πρέπει να κάνουμε κωλοτούμπα. Εχουμε μια φονική πανδημία που θερίζει την τάξη και τα σύμμαχα στρώματα της φτωχολογιάς, έχουμε μια επιστημονική κατάκτηση, το εμβόλιο, που μπορεί να βάλει φραγμό στην πανδημία και να γλιτώσει ζωές και συνέπειες βαριών νοσήσεων (όπως έχουν προστατέψει όλα τα εμβόλια στην ιστορία της ανθρωπότητας) κι αντί να πούμε ότι είναι ταξικό καθήκον να υπερασπιστούμε το εμβόλιο ως συλλογική διεκδίκηση της τάξης, ως υποχρέωση για την υπεράσπιση των συλλογικών δικαιωμάτων της τάξης, κάποιοι κρύβονται πίσω από το ατομικό δικαίωμα του κάθε μη εμβολιασμένου.
Σταματήστε να κρύβεστε πίσω από το ατομικό δικαίωμα και πείτε μας αν θεωρείτε τον εμβολιασμό υπόθεση της ταξικής πάλης. Μην μπερδεύετε τον κόσμο απλώνοντας μπόλικο τραχανά στο τραπέζι (για την ανάγκη ενίσχυσης του ΕΣΥ, για την ανάγκη να δημιουργηθεί πραγματική ΠΦΥ κτλ). Σ’ αυτά όλοι συμφωνούμε και αν υπήρχαν, ιδιαίτερα μια ΠΦΥ με στενές επαφές με τον κόσμο, θα είχαμε καλύτερα αποτελέσματα στον εμβολιασμό. Ομως δεν υπάρχουν και δεν μπορούν να κατακτηθούν άμεσα, με τους σημερινούς ταξικούς συσχετισμούς. Το ερώτημα είναι σαφές και δεν μπορείτε να το αποφύγετε γενικολογώντας και βάζοντας όλα τα θέματα στο τραπέζι: είστε υπέρ ή κατά του εμβολιασμού;
Είστε υπέρ ή κατά μιας επιστημονικής κατάκτησης που σώζει ζωές από μια φονική πανδημία; Αφήστε τα παραμυθάκια για τα μονοπώλια του φαρμάκου, λες και οι υπόλοιποι δεν ξέρουμε τι συμβαίνει. Και τα εμβόλια και τα φάρμακα στα χέρια του κεφαλαίου βρίσκονται, από τότε που υπάρχουν. Δεν έπαψαν, όμως, να προστατεύουν. Ειδικά τα εμβόλια, οδήγησαν στον περιορισμό ή και στην εξαφάνιση επιδημικών νόσων που θέριζαν την ανθρωπότητα.
Για μας είναι ξεκάθαρο πως όποιος/α αναγορεύει σε ύψιστο καθήκον την υπεράσπιση του ατομικού δικαιώματος, απλά έχει βρει έναν εύσχημο, έναν ντροπαλό τρόπο για να κρύψει την υποστήριξή του στο αντιεμβολιαστικό ρεύμα. Γι’ αυτό και ξεχνάει το συλλογικό δικαίωμα της εργατικής τάξης στη ζωή και στην υγεία και τα καθήκοντα που απορρέουν απ’ αυτό το δικαίωμα.
Από την κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν μπορούμε να περιμένουμε τίποτα. Ο καθολικός εμβολιασμός πρέπει να γίνει υπόθεση της εργατικής τάξης, πρέπει να αντιμετωπιστεί ως σημαντικότατο ταξικό καθήκον στις συνθήκες που διανύουμε.
Με την πειθώ (άπειρα είναι τα επιχειρήματα πλέον) πρέπει να πείσουμε τον συνάδελφο, τον φίλο, τον συγγενή, τον γείτονα, ότι πρέπει να εμβολιαστεί. Σε όσους επικαλούνται ατομικό δικαίωμα για να μη συζητήσουν, πρέπει να υπενθυμίσουμε με αυστηρότητα ότι ανώτατες από τα όποια ατομικά δικαιώματα είναι οι κοινωνικές υποχρεώσεις. Σε νέους/ες που επικαλούνται τη νιότη τους («εγώ δεν κινδυνεύω, γιατί να εμβολιαστώ;»), δε χρειάζεται να μείνουμε μόνο στα στοιχεία που δείχνουν ότι και νέοι νοσούν βαριά, ακόμη και πεθαίνουν. Πρέπει πρωτίστως να τους πείσουμε ότι δεν μπορούν να συμπεριφέρονται ατομικιστικά, γιατί ο ατομισμός σ’ αυτό το επίπεδο είναι γαϊδουριά.
Εχουμε επιχειρήματα, επιστημονικά, ιδεολογικά και πολιτικά. Ο καθένας και η καθεμιά μας ξέρει πώς πρέπει να μιλήσει στον περίγυρό του. Πάνω απ’ όλα, όμως, πρέπει να παλέψουμε για ν’ αναπτυχθεί κίνημα μέσα από την εργατική τάξη υπέρ του εμβολιασμού.
Καθολικό λοκντάουν ΑΜΕΣΑ
Ετσι που έχει διαμορφωθεί η κατάσταση σήμερα, πέρα από την κοινωνική υποχρέωση του καθολικού εμβολιασμού, επιβάλλεται ένα πραγματικά καθολικό λοκντάουν, για να ανακοπεί η μετάδοση του κοροναϊού, που έχει αποκτήσει εφιαλτικές και ανεξέλεγκτες διαστάσεις (θυμίζουμε: πάνω από 94% τα ορφανά κρούσματα).
Ο αγώνας για ενίσχυση του δημόσιου συστήματος υγείας πρέπει να είναι διαρκής. Ομως το πρώτο πρόβλημα σήμερα είναι να ανακοπεί η διασπορά του ιού, ώστε να ανακοπεί και ο ρυθμός των νοσήσεων. Κι αυτό δεν μπορεί να γίνει χωρίς μέτρα κοινωνικής αποστασιοποίησης.
Μιλάμε για πραγματικά καθολικό λοκντάουν, όμως, όχι για ψευτο-λοκντάουν. Να κλείσει κάθε παραγωγική και άλλη δραστηριότητα εκτός απ’ αυτές που είναι απαραίτητες. Να κλείσουν τα σχολεία (είναι μια ευκαιρία κιόλας, λόγω των δεκαπενθήμερων διακοπών). Να μην μπορούν να λειτουργήσουν οι υπερμεταδότες του ιού (χώροι εργασίας, μέσα μαζικής ματαφοράς, γήπεδα κτλ.).
Χωρίς μια τέτοια άμεση παρέμβαση, ακόμα κι αν αυξηθεί ο εμβολιασμός, το κόστος σε νοσήσεις-διασωληνώσεις-ανθρώπινες ζωές θα είναι τεράστιο, μέχρι να αποδώσει η αύξηση του εμβολιασμού. Σε ευρωπαϊκές χώρες με πολύ καλύτερη επιδημιολογική εικόνα και υψηλότερο ποσοστό εμβολιασμού σε σχέση με την Ελλάδα (π.χ. Γερμανία) έκλεισαν τις χριστουγεννιάτικες αγορές και κλείνουν τα γήπεδα, ενώ στην Ελλάδα η κυβέρνηση Μητσοτάκη αδιαφορεί για τις καθημερινές εκατόμβες νεκρών και αναγορεύει σε ύψιστο στόχο το πώς θα «σώσουμε τα Χριστούγεννα».
Επιβάλλει τον υποχρεωτικό εμβολιασμό, όχι μόνο για να φορτώσει στο λαό τις δικές της εγκληματικές ευθύνες, αλλά και για να μπορεί να πλασάρει την υποχρεωτικότητα ως δραστική λύση για την τρέχουσα εξέλιξη της πανδημίας, ενώ ξέρει πολύ καλά ότι άμεσα τουλάχιστον δεν θα υπάρξει κανένα αποτέλεσμα.
