Με την Κοινή Υπουργική Απόφαση για την «Ολοήμερη λειτουργία των Νοσοκομείων» άρχισε το χαράτσωμα των εργαζόμενων. Αυτή η απόφαση είναι μόνο το πρώτο βήμα. Θ’ ακολουθήσουν κι άλλα, με κορυφαία την καθιέρωση του λεγόμενου ανοιχτού νοσήλιου, που θ’ αναγκάζει τους ασθενείς να βάζουν πολύ βαθιά το χέρι στην τσέπη, δεδομένου ότι τα ασφαλιστικά ταμεία θ’ αδυνατούν να καλύψουν το κόστος.
Την απόφαση για την «ολοήμερη λειτουργία» πρέπει να τη δούμε σε συνάρτηση με την πολιτική περικοπών εξετάσεων και διαγνωστικών πράξεων, που έχει επιβληθεί στα ασφαλιστικά ταμεία από την κυβέρνηση, μετά τις μεγάλες ανατροπές που έφερε το Μνημόνιο. Τα ιδιωτικά ιατρεία και διαγνωστικά κέντρα, που γενικεύονται πια μέσα στα δημόσια νοσοκομεία, σκοπό έχουν να μαζέψουν ιδιωτική πελατεία απ’ αυτή που δημιουργούν οι περικοπές που κάνουν οι κλάδοι υγείας των ασφαλιστικών ταμείων. Ο ασθενής που θα πάει για να εξεταστεί από γιατρό ή για κάποια διαγνωστική εξέταση στις περισσότερες των περιπτώσεων είτε θα πηγαίνει για εξέταση που δεν την καλύπτει το Ταμείο του ή δεν θα έχει πάρει έγκριση από το Ταμείο. Και βέβαια, προστρέχοντας στις φίρμες, ο ασθενής θα πληρώνει και το φακελάκι, πέρα από την –ήδη τσουχτερή– αμοιβή που θα εισπράττει το νοσοκομείο.
Γιατροί και νοσηλευτές καλούνται να εργαστούν πέρα από το τακτικό τους ωράριο, εισπράττοντας μέρος της πληρωμής των ασθενών, εν είδει νόμιμου φακελακίου. Τα νοσκομεία θα μετατραπούν σε ιδιωτικά, όλοι θα τρέχουν για τη μαρμίτα και το επίπεδό τους θα γίνει ακόμα πιο άθλιο.
