Αλλοι δύο εργάτες εργολαβικού συνεργείου νεκροί. Σε έργο ΔΕΗ και αυτοί. Βρέθηκαν στο κενό από ύψος 100 μέτρων, πέφτοντας από αναβατόριο που είχε τοποθετηθεί στη μονάδα V του Ατμοηλεκτρικού Σταθμού Αγίου Δημητρίου της ΔΕΗ, προκειμένου να γίνουν εργασίες αποθείωσης.
Ειπώθηκε πως η πλατφόρμα έγειρε από τη μια πλευρά και έτσι έπεσαν οι εργάτες. Και γιατί έγειρε; Κόπηκε το συρματόσχοινο, είπαν. Πώς κόπηκε το συρματόσχοινο; Είχε ελεγχθεί προτού ξεκινήσουν οι εργασίες; Ποιος το ήλεγξε και πιστοποίησε την επάρκειά του; Και πού πήγε η εφεδρική ασφάλεια που πρέπει να έχουν οι εναερίτες, για να «κρατηθούν» σε περίπτωση που κοπεί κάποιο συρματόσχοινο; Είναι σαν ένας ακροβάτης να ανεβαίνει να περπατήσει σ’ ένα σκοινί χωρίς δίχτυ προστασίας από κάτω και χωρίς βοηθητική ανάρτηση από την πλάτη.
Στο συγκεκριμένο έργο υπήρχε ελεγκτής τήρησης των κανόνων ασφαλούς εργασίας, υπήρχε επιτηρητής, υπήρχε επιβλέπων μηχανικός, όπως προβλέπεται από τη σχετική νομοθεσία; Οταν μιλάμε για εργολάβους, ρητορικά είναι αυτά τα ερωτήματα. Σιγά που θα πληρώσουν κόσμο για να ασκεί εποπτεία και έλεγχο. Το πολύ να τους έχουν στα χαρτιά.
Η ΔΕΗ είχε βάλει δικό της εποπτεύοντα μηχανικό; Κάπου στα χαρτιά μπορεί να είναι γραμμένος κι αυτός. Ομως, αυστηρή εποπτεία απαγορεύεται να ασκήσει αυτός που δίνει τις εργολαβίες. Υπάρχει μια ομερτά ανάμεσα σ’ αυτόν που δίνει την εργολαβία και σ’ αυτόν που την αναλαμβάνει. Ο δεύτερος θα ξεφτιλίσει κάθε έννοια ασφάλειας, για να μπορεί να κάνει τη δουλειά όσο γίνεται φτηνότερα, και ο πρώτος θα κάνει πως δε βλέπει.
Φυσικά, εκδόθηκαν αμέσως οι συνήθεις ανακοινώσεις. Ο υπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας Σκρέκας αυτή τη φορά πρόλαβε και έστειλε αμέσως συλλυπητήριο μήνυμα στις οικογένειες «των δύο άτυχων εργαζομένων», χωρίς να παραλείψει να δηλώσει ότι «το υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας και η ΔΕΗ έχουν ζητήσει την πλήρη διερεύνηση των αιτιών και των συνθηκών του δυστυχήματος». Η πουλημένη στο κεφάλαιο ΓΣΕΕ εξέδωσε ανακοίνωση με τίτλο «Οχι άλλοι νεκροί στο βωμό του κέρδους και της αδιαφορίας», για να εκφράσει «την οργή και την αγανάκτησή της για το θάνατο ακόμη δύο συναδέλφων εν ώρα εργασίας, 45 και 47 ετών αντίστοιχα», θυμίζοντάς μας, ως καλός καταγραφέας, ότι «μέσα σε ένα μήνα θρηνούμε 11 εργαζόμενους, με το σημερινό εργατικό δυστύχημα στην Κοζάνη να είναι το δεύτερο σε διάρκεια 10 ημερών με εργάτες που δούλευαν σε εργολάβο της ΔΕΗ».
Ζήτησε «να ληφθούν μέτρα εδώ και τώρα ώστε να διασφαλιστεί πάνω από όλα η ανθρώπινη ζωή» και κάλεσε την κυβέρνηση «να αντιληφθεί επιτέλους το μέγεθος της τραγωδίας και να αναλάβει ισχυρές και αποτελεσματικές πρωτοβουλίες στη βάση προτάσεων της ΓΣΕΕ και των συνδικάτων». Εκεί εξαντλούνται τα καθήκοντα των αστογραφειοκρατών συνδικαλιστών: να κάνουν προτάσεις στην κυβέρνηση και να τις θυμούνται μετά από κάθε καινούργιο έγκλημα στους χώρους εργασίας.
Αλήθεια, πόσες φορές οι συνδικαλισταράδες που λιώνουν τους κώλους τους στις καρέκλες των γραφείων, με φρέντο το πρωί και ούζα το μεσημέρι, έχουν βγει στους χώρους εργασίας για να κάνουν ελέγχους; Πόσες φορές σταμάτησαν εργασίες στις οποίες δεν τηρούνται τα μέτρα ασφάλειας, μπαίνοντας ασπίδα για την υπεράσπιση της ζωής των εργατών; Αστεία πράγματα. Δε θα ήταν αστογραφειοκράτες συνδικαλιστές αν δε σέβονταν πλήρως το διευθυντικό δικαίωμα των καπιταλιστών, που εκτείνεται ασύδοτα και φτάνει μέχρι το έγκλημα.