Στις 29 Γενάρη, το ΠΓ της «Περισσός ΑΕ» εξέδωσε ανακοίνωση με την οποία αποτιμά τους αγώνες της αγροτιάς, η οποία δημοσιεύτηκε την επομένη στο «Ριζοσπάστη». Με την ανακοίνωση αυτή επαναλαμβάνονται για μια φορά ακόμη οι θέσεις του λεγόμενου ΚΚΕ για την αναποτελεσματικότητα των αγώνων της «μικρομεσαίας» αγροτιάς, για την ανάγκη ενίσχυσης της κοινοβουλευτικής επιρροής του κόμματος και για τον παραγωγικό συνεταιρισμό. Είναι χρήσιμο, αυτή την περίοδο που αναζωπυρώθηκε στους επαναστατικούς κύκλους (και όχι μόνο) η συζήτηση για τους αγώνες της αγροτιάς και για το ρόλο και τη θέση της φτωχής αγροτιάς στο επαναστατικό κίνημα, να επαναλάβουμε τις απόψεις μας για τις θέσεις του κόμματος αυτού, που τις διαφημίζει ως τις μόνες επαναστατικές.
Οπως είναι γνωστό, το κόμμα αυτό κατασκεύασε το σχήμα της «μικρομεσαίας» αγροτιάς, χωρίς ποτέ να προσδιορίσει τι αντιπροσωπεύει η λεγόμενη μεσαία αγροτιά και ποιες είναι οι ταξικές της διαφορές από τη μικρή. Στην ανακοίνωση του ΠΓ γίνεται κριτική στους μεσαίους αγρότες, αρκετοί από τους οποίους συνασπίστηκαν με τους μεγαλοαγρότες και που ελπίζουν να επωφεληθούν από το ξεκλήρισμα της φτωχής αγροτιάς. Να υποθέσουμε, ότι προετοιμάζουν το έδαφος για να διαφοροποιηθούν από το σχήμα της «μικρομεσαίας» αγροτιάς και να αναφέρονται μόνο στους μικρούς αγρότες;
Οι αγροτικοί συνεταιρισμοί έχουν μετατραπεί σε καπιταλιστικές επιχειρήσεις που εκμεταλλεύονται άγρια τη φτωχή αγροτιά και ελέγχονται από τους γαλαζοπράσινους αγροτοπατέρες. Η Ενωτική Ομοσπονδία Αγροτικών Συλλόγων Καρδίτσας (ΕΟΑΣΚ), σε ψήφισμά της στις 3 Δεκέμβρη του 2008 συμπεριέλαβε και το αίτημα για «εκδημοκρατισμό και ενίσχυση των συνεταιρισμών για να χτυπηθεί η ασυδοσία των εμποροβιομηχάνων». Μας έκανε εντύπωση η εμμονή τόσο της ΕΟΑΓΚ όσο και της Παναγροτικής Αγωνιστικής Συσπείρωσης (ΠΑΣΥ) στη θέση αυτή, όταν είναι δεδομένο ότι οι της ΠΑΣΥ δεν θα μπορέσουν να ελέγξουν τις Ενώσεις Αγροτικών Συνεταιρισμών (δεν ελέγχουν καμιά από τις ΕΑΣ). Το ΠΓ του Περισσού, όμως, στην ανακοίνωσή του διαφοροποιείται από την ΕΟΑΣΚ. Δεν προβάλλει αυτό το αίτημα και περιορίζεται στο αίτημα για δημιουργία μαζικών, ισχυρών αγροτικών συλλόγων και επιτροπών αγώνα, που θα συμβάλλουν «στην ανασύνταξη του αγροτικού κινήματος και στην αποτελεσματικότητα της πάλης». Να υποθέσουμε ότι προετοιμάζουν το έδαφος για να απεμπλακούν από τη θέση τους για εκδημοκρατισμό των αγροτικών συνεταιρισμών, γιατί τη θεωρούν πια ανεδαφική; Μια τέτοια αλλαγή της στάσης τους έναντι των αγροτικών συνεταιρισμών δεν θα μας ξαφνιάσει, γιατί μας έχουν συνηθίσει σε αλλαγές τακτικής, που δεν συνιστούν όμως αλλαγή θέσης και στρατηγικής στο γενικότερο αγροτικό ζήτημα και στο ζήτημα της ανατροπής του καπιταλισμού και της εγκαθίδρυσης της δικτατορίας του προλεταριάτου.
Ιστορικά, η φτωχή αγροτιά στην Ελλάδα δεν μπόρεσε ποτέ να οργανωθεί από μόνη της και χωρίς τη βοήθεια της εργατικής τάξης και του κόμματός της, σε ανεξάρτητη πολιτική δύναμη. Στην συγκρότηση του Αγροτικού Κόμματος Ελλάδας ήταν μεγάλη η συμβολή του ΚΚΕ, με γενικό γραμματέα το Ν. Ζαχαριάδη. Για την ιστορία αναφέρουμε ότι πολλά στελέχη του ΑΚΕ εξορίστηκαν και φυλακίστηκαν όπως και τα στελέχη του ΚΚΕ. Το ΚΚΕ του Περισσού, που συγκροτήθηκε το 1956 πραξικοπηματικά, με τις λόγχες των σοβιετικών αναθεωρητών του Μαρξισμού, έχει μετατρέψει τη θέση για ενότητα της φτωχής αγροτιάς με την εργατική τάξη σε φετίχ, αφού της έχει αφαιρέσει το επαναστατικό περιεχόμενο. Το κόμμα αυτό θέλει να χρησιμοποιήσει τον αγώνα της φτωχής αγροτιάς για να ενισχύσει την εκλογική του δύναμη, που τη θεωρεί ως μονόδρομο για τη βελτίωση και της θέσης της φτωχής αγροτιάς.
Θεωρεί αναποτελεσματικούς τους αγώνες της αγροτιάς της τελευταίας 20ετίας. Παραθέτουμε το σχετικό απόσπασμα από την ανακοίνωσή του: «Η πείρα είκοσι περίπου χρόνων μεγάλων αγροτικών κινητοποιήσεων δείχνει ότι οι αγώνες, όσο μαζικοί και μαχητικοί και αν είναι, δε φτάνουν από μόνοι τους να αποτρέψουν το ξεκλήρισμα των μικρομεσαίων αγροτών». Καταρχάς, να επισημάνουμε, ότι οι αγώνες αυτοί της αγροτιάς κινήθηκαν στα όρια της αστικής νομιμότητας. Περιορίστηκαν στο κλείσιμο δρόμων και η μαχητικότητά τους κινήθηκε στα πλαίσια αυτά. Δεν είχαν οι αγώνες αυτοί ξεκάθαρους στόχους και σ’ αυτό συνέβαλαν αποφασιστικά και οι δυνάμεις του Περισσού μέχρι τις αρχές τις δεκαετίας του 2000, που τα έσπασαν με τους γαλάζιους αγροτοπατέρες. Οι αγώνες αυτοί δεν στηρίχθηκαν ούτε από το προλεταριάτο, ενώ είναι εν δυνάμει σύμμαχοι και είναι δεδομένο ότι καμία επανάσταση δε θα πετύχει εάν δεν πραγματοποιηθεί η συμμαχία εργατικής τάξης και φτωχής αγροτιάς.
Για μας οι αγώνες της φτωχής αγροτιάς και του προλεταριάτου, που έχουν ξεκάθαρους στόχους και που χρησιμοποιούν όλες τις μορφές πάλης –και την ένοπλη– μπο- ρούν να στεφθούν με επιτυχία. Χωρίς να αποκλείουμε την κοινοβουλευτική πάλη, δηλώνουμε κατηγορηματικά, ότι μόνο με τον ένοπλο αγώνα μπορεί να ανατραπεί το εκμεταλλευτικό καπιταλιστικό σύστημα και να εγκαθιδρυθεί η δικτατορία του προλεταριάτου. Αντίθετα, οι οπαδοί του Περισσού έχουν αναγάγει σε φετίχ τον κοινοβουλευτικό αγώνα και γι’ αυτό λένε στους φτωχούς αγρότες, ότι δεν φτάνουν οι αγώνες τους για να αποτρέψουν το ξεκλήρισμά τους, αλλά «πρέπει να κατανοηθεί η αναγκαιότητα της αλλαγής πολιτικής στάσης και συμπεριφοράς, η αλλαγή του συσχετισμού δύναμης, η ενίσχυση του ΚΚΕ. Χρειάζεται μαζικός απεγκλωβισμός από τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ που είναι υπεύθυνοι για τη μείωση του εισοδήματος, το ξεκλήρισμα της φτωχομεσαίας αγροτιάς, τις συντάξεις πείνας, τις υποβαθμισμένες υπηρεσίες Υγείας». Τους λένε, δηλαδή, «ψηφίστε μας για να αλλάξει ο κοινοβουλευτικός συσχετισμός και για να σχηματιστεί η κυβέρνηση των δημοκρατικών δυνάμεων», στα πλαίσια πάντα των εκμεταλλευτικών καπιταλιστικών παραγωγικών σχέσεων.
Παραπέρα, η κυβέρνηση αυτή (σύμφωνα πάντα με τον Περισσό) θα οργανώσει την οικονομία με κριτήριο τις ανάγκες της εργατικής τάξης, της φτωχομεσαίας αγροτιάς και των αυτοαπασχολούμενων της πόλης και θα εφαρμόσει φιλοαγροτική πολιτική με κύρια χαρακτηριστικά: Την ολόπλευρη ανάπτυξη της αγροτικής οικονομίας που θα αξιοποιεί τα πλεονεκτήματα της χώρας μας και θα ανταποκρίνεται στις διατροφικές ανάγκες του λαού μας. Θα στηρίζεται στις καθετοποιημένες κρατικές αγροτικές επιχειρήσεις και στους παραγωγικούς συνεταιρισμούς των μικρομεσαίων αγροτών. Θα σέβεται το περιβάλλον και θα προστατεύει τη δημόσια υγεία. Θα αντιμετωπίζει τις σύγχρονες κοινωνικές ανάγκες των κατοίκων της υπαίθρου μέσα από αποκλειστικά δημόσια, δωρεάν και αποκεντρωμένα συστήματα Υγείας, Πρόνοιας και Παιδείας. Θα αναβαθμίζει κοινωνικά, οικονομικά και πολιτιστικά την ύπαιθρο.
Το πρόγραμμα αυτό δεν διαφέρει από το πρόγραμμα που είχε φτιάξει τη δεκαετία του 1970 το ΠΑΣΟΚ. Κινείται στα πλαίσια του καπιταλισμού. Για αξιοποίηση των πλεονεκτημάτων της χώρας στον αγροτικό τομέα, για σεβασμό του περιβάλλοντος, για κοινωνική αναβάθμιση της αγροτιάς κάνουν λόγο και τα δύο μεγάλα αστικά κόμματα. Οι διακηρύξεις αυτές σε τίποτα δεν τα εμπόδισαν στην άσκηση της αντιαγροτικής τους πολιτικής, της πολιτικής της κοινωνικής υποβάθμισης και του ξεκληρίσματος της φτωχής αγροτιάς. Νομίζουν ότι βαφτίζοντας την καπιταλιστική εξουσία, που θα διαχειρίζεται η κυβέρνηση των λεγόμενων δημοκρατικών δυνάμεων, λαϊκή εξουσία, μπορούν να εξαπατήσουν τους φτωχούς αγρότες και να τους δημιουργήσουν την εντύπωση ότι με το λεγόμενο παραγωγικό συνεταιρισμό μπορούν να αποτρέψουν το ξεκλήρισμά τους και να πετύχουν αυτά που αναφέραμε παραπάνω.
Αποφεύγουν να απαντήσουν στα παρακάτω φλέγοντα ζητήματα:
– Η συνένωση της φτωχής αγροτιάς στον παραγωγικό συνεταιρισμό θα είναι εθελοντική και τι θα γίνει με την ιδιοκτησία της στη γη; Θα παραμείνει ως ιδιοκτησία της και θα μπορεί να την πουλάει και να τη μεταβιβάζει;
– Η γη των πλούσιων αγροτών τι θα γίνει; Θα απαλλοτριωθεί και θα δοθεί στους παραγωγικούς συνεταιρισμούς ή θα παραμείνει ιδιοκτησία τους και θα την αξιοποιούν παραγωγικά οι ίδιοι; Πώς θα αντιμετωπίσουν την αντίσταση της πλούσιας αγροτιάς και των πολιτικών της εκπροσώπων, αφού αρνούνται την ένοπλη ανατροπή του καπιταλισμού και την εγκαθίδρυση των σοσιαλιστικών σχέσεων παραγωγής;
– Τα μέσα παραγωγής θα παραμείνουν ατομική ιδιοκτησία και θα συνεχίσουν να πωλούνται ως εμπορεύματα; Σ’ αυτή την περίπτωση, πώς θα μπορέσουν να σταθούν οι λεγόμενοι παραγωγικοί συνεταιρισμοί της φτωχής αγροτιάς, όταν θα αναγκάζονται ν’ αγοράζουν τα απαραίτητα για την καλλιέργεια μηχανήματα;
– Τι θα γίνει με τις εισαγωγές και εξαγωγές των αγροτικών προϊόντων; Θα συνεχίσουν να εισάγονται ελεύθερα και χωρίς δασμούς;
– Τι θα γίνει με την ένταξη στην ΕΕ; Θα προχωρήσει η κυβέρνηση των δημοκρατικών δυνάμεων στην αποχώρηση της Ελλάδας από την ιμπεριαλιστική αυτή ένωση;
Σ’ αυτά (και όχι μόνο) τα ερωτήματα καλούνται να απαντήσουν οι εκπρόσωποι της ΠΑΣΥ και του λεγόμενου ΚΚΕ και να μη ψαρεύουν στα θολά νερά της φιλοκαπιταλιστικής πολιτικής τους.
Γεράσιμος Λιόντος