«Eμείς τολμήσαμε και ζητήσαμε συγγνώμη, ανεξάρτητα αν τα θύματα ήταν αλλοδαπές». Σ' αυτή τη δήλωση του προέδρου της Κύπρου Νίκου Αναστασιάδη εμπεριέχεται με τον πιο εναργή τρόπο όλη η σαπίλα της αστικής κοινωνίας, μέσα στην οποία κολυμπούσε «άνετα κι ωραία» ο υπάνθρωπος δολοφόνος που σκότωσε άγνωστο αριθμό γυναικών και παιδιών.
Ο Αναστασιάδης θεωρεί ότι κάνει και χάρη στις οικογένειες των δολοφονημένων με το να ζητήσει συγγνώμη. Γιατί θα μπορούσε και να μη ζητήσει, μιας και οι νεκρές ήταν αλλοδαπές. Και πολίτες δεύτερης κατηγορίας, φυσικά.
Γι' αυτό και ο υπάνθρωπος μπορούσε να τις δολοφονεί ανενόχλητος, έχοντας πλήρη καταλογισμό για τις πράξεις του. Και τη σιγουριά ότι κανένας δε θα ψάξει γι' αυτές τις γυναίκες. Οπως και έγινε.
Δεκάδες ήταν οι καταγγελίες για εξαφανίσεις αλλοδαπών γυναικών. Η αστυνομία δεν έκανε ούτε μια στοιχειώδη έρευνα. Να ρωτήσει στο φιλικό τους περιβάλλον, να προσπαθήσει να έρθει σε επαφή με τις οικογένειές τους.
Γιατί να ενδιαφερθεί; Για όλες αυτές τις γυναίκες, είτε εργάζονται ως οικιακοί βοηθοί, είτε στα στριπτιζάδικα, είτε πουλάνε το κορμί τους βιώνοντας τον έσχατο εξευτελισμό, η αντίληψη που κυριαρχούσε δεν ήταν άλλη από τη ρωμαϊκή αντίληψη για τους δούλους: «πράγματα». Βέβαια, η συντριπτική πλειοψηφία σοκαρίστηκε με την αποκάλυψη των εγκλημάτων. Αλλο η αντιμετώπισή τους ως δούλων, άλλο το έγκλημα. Και μάλιστα με σεξουαλικά χαρακτηριστικά. Που για να εξαφανίσει τα ίχνη του επεκτείνεται και στα παιδιά, όπου υπάρχουν τέτοια.
Επί είκοσι μέρες το πολιτικό σύστημα κρατούσε «άμυνα». Προσπαθούσε να πείσει ότι ο κρατικός μηχανισμός έκανε και κάνει καλά τη δουλειά του. Καθώς η οργή δεν εκτονωνόταν, επιλέχτηκαν η υποκριτική παραίτηση ενός υπουργού (για λόγους πολιτικής ευθιξίας, που τους απέκτησε μετά από ένα εικοσαήμερο) και η αποπομπή του διοικητή της Αστυνομίας.
Κι ήρθε το αστικό μιντιακό σύστημα στην Ελλάδα να μας παρουσιάσει αυτές τις υποκριτικές, εκτονωτικές κινήσεις σαν δείγμα πολιτικού πολιτισμού. Για να τις αντιπαραθέσει στα όσα έγιναν στην Ελλάδα μετά το έγκλημα στο Μάτι. Κι εδώ όμως είχαμε παραιτήσεις υπουργού και υπηρεσιακών παραγόντων. Κι εδώ με καθυστέρηση, όπως στην Κύπρο. Παντού ίδια είναι τα πράγματα στον αστικό κόσμο, με ελάχιστες διαφορές.
Π.Γ.
