Γιατί έχουν την ανάγκη να τροποποιήσουν και πάλι το άρθρο 24 του Συντάγματος, μετά την τελευταία αναθεώρηση (2001); Η απάντηση είναι απλή: γιατί ο εκτελεστικός νόμος που εφάρμοσε την προηγούμενη συνταγματική αναθεώρηση, ο περιβόητος δασοκτόνος νόμος του ΠΑΣΟΚ, πρώτον δεν αρκεί για την υλοποίηση των σχεδίων τους και δεύτερο αμφισβητείται έντονα ως προς τη συνταγματικότητά του. Οπότε, πάνε να καθαρίσουν μια και καλή, αναθεωρώντας ριζικά το Σύνταγμα. Η πλάκα είναι πως την προηγούμενη αναθεώρηση την έκανε το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ φώναζε, ενώ τώρα οι ρόλοι έχουν αντιστραφεί.
Και ποιο είναι το σχέδιο; Ο αποχαρακτηρισμός 40-50 εκατομμυρίων στρεμμάτων δάσους και δασικών εκτάσεων, όπως λένε οι ειδικοί στα δασικά ζητήματα, προκειμένου αυτά να παραδοθούν στις «αναπτυξιακές» ορέξεις του κεφάλαιου. Το πρόσχημα της ύπαρξης και κάποιων κακομοίρηδων, που κάποτε αγόρασαν οικόπεδα σε δασικές εκτάσεις και δε μπορούν να χτίσουν, δεν αντέχει σε σοβαρή συζήτηση. Αν επρόκειτο γι’ αυτούς ουδείς στην πολιτική θα ασχολούνταν. Και εν πάση περιπτώσει, από πότε το ατομικό πρέπει να μπαίνει πάνω από το συλλογικό;
Η ουσία βρίσκεται στην κερδοσκοπία με τη γη. Από καταβολής καπιταλισμού αυτό γίνεται (ο Μαρξ το έχει αναλύσει πολύ καλά, «ξετινάζοντας» ό,τι έχει σχέση με τη γαιοπρόσοδο). Από καταβολής ελληνικού καπιταλισμού αυτό γίνεται. Για να μην πάμε πολύ πίσω, ας δούμε την ιστορία των τελευταίων τριών δεκαετιών. Πριν καλά-καλά στεγνώσει το μελάνι στο Σύνταγμα του 1975, το πρώτο που θέσπισε κάποιους κανόνες προστασίας των δασικών εκτάσεων, άρχισε η αποψίλωση των προστατευτικών διατάξεων με την εισαγωγή όρων που οδηγούσαν σε αποχαρακτηρισμούς. Πότε «χορτολίβαδα», πότε «βοσκότοποι», τώρα διαχωρισμός δάσους και «δασικής έκτασης».
Ενα παιχνίδι με τις λέξεις, μακριά από όλα τα πορίσματα της επιστήμης. Γιατί η επιστήμη λέει πως όλα τα δασικά συστήματα που υπέστησαν καταστροφές στο παρελθόν μπορούν να αποκατασταθούν. Φτάνει να υπάρχει θέληση και να διατεθούν κονδύλια. Αυτό όμως θα ήταν οικολογική αποκατάσταση, ενώ ο καπιταλισμός ενδιαφέρεται για την οικονομική ανάπτυξη. Για την αποκόμιση μέγιστων κερδών από τις επιχειρήσεις. Μπορεί η φύση να χτυπάει συνέχεια καμπανάκια κινδύνου (δείτε μόνο τι «τρελά» πράγματα ζούμε το φετινό χειμώνα), όμως οι καπιταλιστές έχουν βουλώσει τ’ αυτιά τους. Είναι κουφοί και ακούνε μόνο τον ήχο του χρήματος. Καταστρέφουν συστηματικά τον πλανήτη, καταστρέφουν συστηματικά τη χώρα, αδιαφορώντας για τις συνέπειες.
Εδώ και χρόνια υπάρχουν άνθρωποι που έχουν αγωνιστεί για την προστασία του δάσους. Επιστήμονες, δημόσιοι υπάλληλοι, πολίτες, δικαστές του ΣτΕ. Εχουν αγωνιστεί με θεσμικά μέσα. Στο πλαίσιο της νομιμότητας της αστικής δημοκρατίας. Πολλοί έχουν πληρώσει αυτή τους τη συνέπεια, αλλά δεν έκαναν πίσω. Τιμούμε όλους αυτούς τους έντιμους ανθρώπους, που έχουν βάλει το συλλογικό συμφέρον πάνω από το ατομικό. Ομως, ο αγώνας τους είναι οριακής αποτελεσματικότητας. Εκ των πραγμάτων. Καθυστερεί μεν αλλά δεν αναιρεί, δεν καταργεί την αντικειμενική τάση της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης του δάσους, που ξεπηδά από τις ίδιες τις δομές του καπιταλισμού, από τον πυρήνα της λειτουργίας του. Εκείνο που πρέπει να κοιτάξουμε είναι πώς θα «καταργήσουμε» τον καπιταλισμό.
Π.Γ.
