Ο μακαρίτης Δήμος Σταρένιος ήταν αριστερός, αλλά είχε την ατυχία η ελληνική κινηματογραφική «βιομηχανία» να τον τυποποιήσει σε ρόλο καταδότη. Παροιμιώδης έχει μείνει η φράση που έλεγε σε μια ψευδο-αντιστασιακή (και κινηματογραφικά ελεεινή) ταινία: «Οι Γερμανοί είναι φίλοι μας, θέλουν το καλό μας».
Τη μέρα που στις Βρυξέλλες οι Τσιπροκαμμένοι έκλειναν μια ακόμα συμφωνία υποταγής στις απαιτήσεις των ιμπεριαλιστών δανειστών, στα «Νέα» δημοσιευόταν άρθρο στελέχους των Κινήσεων Πολιτών και της Δημοκρατικής Συμπαράταξης (Π.Κ. Ιωακειμίδης), που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως η επιτομή του σύγχρονου δωσιλογισμού, καθώς παίρνει την ατάκα του Σταρένιου και τη μεταγράφει σε μια ψευδο-ακαδημαϊκή γλώσσα.
Αξίζει να ξεκινήσουμε με την ακροτελεύτια παράγραφο του πονήματος:
«Ας σοβαρευτούμε. Καθώς ανοίγει ο εκλογικός κύκλος στη Γερμανία και γενικώς στην Ευρώπη, χρειάζεται προσοχή στο τι λέμε και κάνουμε. Και είναι καλό οι έλληνες πολιτικοί ηγέτες να βρίσκονται σε διαρκή διάλογο με τη γερμανική πολιτική ηγεσία, σε μια ώσμωση ιδεών και απόψεων στη λογική που ταιριάζει σε δυο εταίρους της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Και πάνω απ' όλα, ας λειτουργήσουμε λίγο “εμπαθητικά“ προσπαθώντας να καταλάβουμε μιαν άλλη χώρα. Και για να καταλάβουμε τη Γερμανία, θα πρέπει να αρχίσουμε από το γεγονός ότι στη γερμανική γλώσσα η λέξη χρέος (schuld) σημαίνει ταυτόχρονα και ενοχή. Και κάπου είμαστε ένοχοι…».
Ο σύγχρονος δωσιλογισμός δεν έχει πρόβλημα να παραδεχτεί -καθαρά υποκριτικά- ότι «η Γερμανία έχει διαπράξει -και διαπράττει- τεράστια λάθη στη διαχείριση της οικονομικής κρίσης της ευρωζώνης και ειδικότερα στην αντιμετώπιση του ελληνικού οικονομικού προβλήματος», προκειμένου να υποστηρίξει ότι «από το σημείο αυτό μέχρι τη δαιμονοποίηση του Βερολίνου για ό,τι κακό ή στραβό συμβαίνει στη διαδικασία υλοποίησης του προγράμματος διάσωσης (Μνημόνιο, αξιολόγηση κ.λπ.) είναι άστοχο, άδικο και κυρίως ζημιογόνο για τη χώρα και τα πάγια συμφέροντά της. Το ίδιο ισχύει σε αναλογία και για το ΔΝΤ».
Ναι, η Γερμανία έχει κάνει λάθη, «αλλά έχει στηρίξει και τη χώρα. Εχει όμως απαυδήσει από την αδυναμία μας, αντίθετα με άλλες χώρες που μπήκαν σε πρόγραμμα, να σεβαστούμε υποχρεώσεις και χρονοδιαγράμματα, να προωθήσουμε μεταρρυθμίσεις και τελικά να βγούμε από την κρίση»!
Για όλα φταίει «το κακό μας το κεφάλι» ή «η εντελώς εθνολαϊκιστική προσέγγιση» δαιμονοποίησης της Γερμανίας και του ΔΝΤ, που «μπορεί να εξυπηρετεί τις τοξικές εσωτερικές πολιτικές σκοπιμότητες απλοϊκής σύλληψης και υπανάπτυκτης θεώρησης της πραγματικότητας, δεν εξυπηρετεί όμως τα συμφέροντα της χώρας»! Ο αρθρογράφος (γκεσέμι του σημιτισμού άλλοτε) εγκαλεί το σύνολο του αστικού πολιτικού κόσμου (όχι μόνο τους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ), επειδή προσπάθησε κατά κάποιο τρόπο να διαχειριστεί τη μνημονιακή πολιτική έτσι που να μην υπάρξει κοινωνική έκρηξη. Φανταστείτε να είχε αυτός την ευθύνη της διακυβέρνησης…
Ακόμα και την άρνηση να παραχωρηθεί ο Παρθενώνας για επίδειξη μόδας της Gucci ειρωνεύεται με τα εξής λόγια: «Οταν ζεις μονίμως στο χτες, στο παρελθόν…»!
Η αστική πολιτική δεν μπορεί να σταθεί με τέτοιες απόψεις. Ακόμα και η γνωστή για το δωσιλογικό κυνισμό της οικογένεια Μητσοτάκη είναι πιο προσεκτική στις διατυπώσεις της. Αυτός ο κοσμοπολίτικος ακαδημαϊκός συρφετός, όμως, είναι ένα χρήσιμο δεκανίκι για την αστική πολιτική, γιατί τραβώντας τα πράγματα στα άκρα, κάνοντας απροκάλυπτα δωσιλογικά κηρύγματα, πρακτορεύοντας ανοιχτά τα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα, βοηθάει την αστική πολιτική να κινείται με κάπως πιο συγκαλυμμένο τρόπο, ώστε να μπορεί να εμπεδώνει το αναπόφευκτο, καταδημαγωγώντας ταυτόχρονα και διαχειριζόμενη τις λαϊκές μάζες.
Π.Γ.
