Κάποιοι τεχνοκράτες, χωρίς ψυχή, χωρίς συνείδηση, απ’ αυτούς που βλέπουν μόνο νούμερα και ποτέ τους ανθρώπους που βρίσκονται πίσω από τα νούμερα, εισηγούνται –μεταξύ πολλών άλλων αντιλαϊκών μέτρων– να θεσπιστεί πλαφόν στην ιατρική και φαρμακευτική δαπάνη των ασφαλισμένων. 1500 ευρώ το χρόνο θα δικαιούται να «δαπανήσει» ο καθένας σε γιατρούς, φάρμακα και νοσοκομεία. Αν τα ξεπεράσει, δε θα του φτάνει μόνο η ατυχία της ασθένειας. Θα τιμωρηθεί επιπλέον με πρόστιμο επί της «δαπάνης». Οσες περισσότερες φορές πάει στο γιατρό, όσα περισσότερο φάρμακα πάρει, όσες περισσότερες μέρες χρειαστεί να νοσηλευτεί τόσο περισσότερα θα πρέπει να πληρώσει από την τσέπη του.
Δεν πρέπει, όμως, ν’ αδικούμε τους τεχνοκράτες, όχι γιατί έχουν το οποιοδήποτε ελαφρυντικό (ανάλγητα ασπόνδυλα είναι), αλλά γιατί αν τα ρίξουμε όλα σ’ αυτούς, θα χάσουμε το στόχο. Οι τεχνοκράτες εκτελούν εντολές. Κινούνται πάνω σε πολιτικές κατευθύνσεις, τις οποίες εξειδικεύουν σε προτάσεις. Επειδή, λοιπόν, ενδέχεται σύντομα ν’ ακούσουμε ότι αυτή η πρόταση των τεχνοκρατών του ΚΕΠΕ απορρίπτεται (μέχρι να τη δούμε να επιστρέφει σε νέα βερσιόν, ελαφρώς παραλλαγμένη), θα πρέπει να σημειώσουμε ότι οι τεχνοκράτες κινήθηκαν με βάση συγκεκριμένη πολιτική κατεύθυνση (κόψτε τις δαπάνες Υγείας) και έχοντας υπόψη τους παρόμοια μοντέλα που μελετήθηκαν στο όχι και τόσο μακρινό παρελθόν.
Από την εποχή που υπουργός Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων ήταν ο Ρέππας (κυβέρνηση Σημίτη) είχε αρχίσει να γίνεται συζήτηση για την περιβόητη «κάρτα ασφάλισης». Συζήτηση που συνεχίστηκε επί υπουργίας Πετραλιά (κυβέρνηση Καραμανλή). Τι περιλάμβανε το σχέδιο αυτής της κάρτας; Αυτό ακριβώς που εισηγούνται τώρα οι τεχνοκράτες του ΚΕΠΕ: την καθιέρωση ενός πλαφόν ετήσιων «δαπανών» Υγείας ανά α-σφαλισμένο. Αλίμονό σου αν αρρωστήσεις δηλαδή.
Η λογική είναι ανατριχιαστική. Πετάει στα σκουπίδια το καμάρι της αστικορεφορμιστικής Ευρώπης, το περιβόητο «κράτος πρόνοιας» και καθιερώνει μια λογική κοινωνικού Καιάδα. Εχεις λεφτά; Θα έχεις και περίθαλψη. Δεν έχεις λεφτά; Αντε ψόφα! Στην Αργεντινή, την περίοδο 1991-2001, όταν εφαρμόστηκε αυτό το μέτρο, καθ’ υπόδειξη του ΔΝΤ, μέτρησαν αύξηση 5% το χρόνο στους θανάτους, ενώ το 48% του πληθυσμού αποκλείστηκε από την πρόσβαση στις υπηρεσίες Υγείας. Καθόλου παράξενο. Το έχουμε ζήσει και στη χώρα μας μέχρι και ολόκληρη σχεδόν τη δεκαετία του ‘50.
Εξεγείρεσαι όταν σκέφτεσαι ότι το σύστημα Υγείας στην Ελλάδα δε χτίστηκε με λεφτά του κράτους, αλλά με λεφτά των ασφαλισμένων. Οχι μόνο ως σκληρά φορολογούμενων πολιτών, αλλά και ως ασφαλισμένων που κάθε χρόνο κατέβαλαν πλουσιότατες ασφαλιστικές εισφορές. Αυτές τις εισφορές τις «έφαγαν» κράτος και καπιταλιστές και τώρα λένε στον εργαζόμενο «ψόφα αν δεν έχεις λεφτά».
Επαναλαμβάνουμε ότι, ανεξάρτητα από το τι θα ειπωθεί τις επόμενες μέρες, αυτό θα επιχειρηθεί να εφαρμοστεί. Και βέβαια, δεν έχει καμιά σημασία τι μορφή θα πάρει, ειδικά κατά την πρώτη εφαρμογή του. Θα επιχειρηθεί να εφαρμοστεί, γιατί αλλιώς δεν βγαίνει ούτε ο λογαριασμός του υπό κατάρρευση ΕΟΠΥΥ ούτε ο λογαριασμός των υπό κατάρρευση κρατικών νοσοκομείων. Κάθε φορά που γίνεται συζήτηση για νέα «πακέτα» μέτρων, πρώτες στη λίστα είναι οι δαπάνες Υγείας. Πώς θα υλοποιηθούν τόσες περικοπές σε όλους τους τομείς του συστήματος Υγείας, αν δεν φορτωθεί το «ισοδύναμο» στους ίδιους τους εργαζόμενους; Ακόμα κι αν δεχτούμε ότι υπήρχε κάποιου είδους σπατάλη, αυτή εξαντλήθηκε πλέον και έχει μείνει μόνο ο σκληρός πυρήνας. Οι ανάγκες των εργαζόμενων και των οικογενειών τους. Αυτές θα πληγούν σκληρά πλέον.
Π.Γ.