Αν κλείσουμε τα μάτια κι ακούσουμε αυτά που λέγονται για την ΕΡΤ από τότε που ο Σαμαράς κατέβασε τους διακόπτες, θα φανταστούμε μια μαγική εικόνα. Μια ΕΡΤ όαση αντικειμενικής ενημέρωσης, καταφύγιο των κατατρεγμένων και αγωνιζόμενων ανθρώπων, «ντουντούκα» των εργαζόμενων και των κινημάτων αντίστασης. Τα λένε και τα ξαναλένε αυτά οι δημοσιογράφοι που έχουν τα μικρόφωνα. Τα επαναλαμβάνουν διάφοροι «επώνυμοι» που όλες τούτες τις μέρες στριμώχνονται στο προαύλιο και τους διαδρόμους του ραδιομεγάρου της Αγίας Παρασκευής για να κάνουν δηλώσεις.
Πολλοί απ’ αυτούς κινούνται από ιδιοτέλεια. Εχουν συμφέροντα στην ΕΡΤ. Αλλοι κινούνται από πραγματικά αγνά κίνητρα. Είδαμε καλλιτέχνες να παρίστανται με σεμνότητα στο χώρο της ΕΡΤ και να δηλώνουν, χωρίς να επιδιώκουν προβολή, ότι γι’ αυτούς οι συχνότητες της ΕΡΤ ήταν οι μοναδικές από τις οποίες μπορούσε ν’ ακουστεί κάτι για το έργο τους. Κι αυτό είν’ αλήθεια. Τουλάχιστον στον τομέα του πολιτισμού η ΕΡΤ ήταν το μόνο κανάλι που ήταν ανοιχτό στη μη χυδαία (αλλά πάντα mainstream) πλευρά της τέχνης. Μπορούσες να δεις και κάτι ποιοτικό, την ώρα που στα ιδιωτικά κανάλια έβλεπες μόνο μπούτια και βυζιά να λικνίζονται υπό τους ήχους των σκυλάδικων.
Ως προς την «ενημέρωση», όμως, η ΕΡΤ δεν διέφερε σε τίποτα από τα ιδιωτικά κανάλια. Τα πάντα ήταν αυστηρά ελεγχόμενα. Κι όταν έπρεπε να χτυπηθεί μια απεργία εργαζόμενων, όταν έπρεπε να χτυπηθεί ένα κίνημα αντίστασης ή να απαξιωθούν οι αγωνιστές κάποιας οργάνωσης του αντάρτικου πόλης, οι δημοσιογράφοι της ΕΡΤικής front line άρπαζαν τα πηλοφόρια και κουβαλούσαν λάσπη στον ανεμιστήρα.
Τούτες τις μέρες η ΕΡΤ σε σημαντικό βαθμό λειτουργεί ως κανάλι αγωνιζόμενων εργαζόμενων. Αλήθεια, υπήρξε τέτοια κάλυψη σε οποιαδήποτε άλλη περίπτωση αντίστασης των εργαζόμενων; Είχαν τέτοια κάλυψη οι εργάτες της «Ελληνικής Χαλυβουργίας», του Μετρό, οι ναυτεργάτες, οι εκπαιδευτικοί; Θα ξεχάσουμε τον οχετό που χύνονταν σε βάρος τους από τις κρατικές συχνότητες; Θα ξεχάσουμε ότι καλούσαν κάποιον δυστυχή συνδικαλιστή για να τον σκίσουν τα καρτάλια των τηλεπαραθύρων, με γκεσέμια τους ίδιους τους δημοσιογράφους-τηλεαστέρες της ΕΡΤ;
Οι εργαζόμενοι της ΕΡΤ, πλην των δημοσιογράφων της front line, δεν είχαν κανένα λόγο να εγκλωβιστούν στο ιδεολογικό σχήμα της υπεράσπισης της «ελεύθερης ενημέρωσης», η οποία ποτέ δεν υπήρξε. Υπέστησαν όμως ιδεολογική τρομοκρατία και υπέκυψαν. Νόμισαν πως προτάσσοντας αυτό το θέμα και όχι τον εφιάλτη των 2.656 απολύσεων με μια υπογραφή, θα είχαν μεγαλύτερη συμπαράσταση. Οτι δε θα τους κατηγορούσαν σαν συντεχνία που υπερασπίζεται τα συμφέροντά της.
Ετσι, όμως, έφεραν το παιχνίδι σ’ ένα γήπεδο εχθρικό γι’ αυτούς. Παραχώρησαν την ιδεολογική πρωτοκαθεδρία στον αντίπαλο, ο οποίος δεν βρισκόταν μόνο απέναντι, αλλά και δίπλα τους, καμουφλαρισμένος σε διαπρύσιο υπερασπιστή της «ελεύθερης και αντικειμενικής ενημέρωσης». Εστρωσαν, χωρίς να το καταλαβαίνουν, το δρόμο στην απόφαση του ΣτΕ, που λέει ναι στην λειτουργία κρατικής τηλεόρασης, αλλά και ναι στις απολύσεις. Από την Τρίτη το βράδυ οι εργαζόμενοι έχουν περάσει σε δεύτερο πλάνο. Είναι απολυμένοι και με τη βούλα του ΣτΕ. Βενιζέλος, Κουβέλης, ακόμα και ο Τσίπρας δε δίνουν δεκάρα γι’ αυτούς, αλλά νοιάζονται μόνο για το πολιτικό παιχνίδι.
Ειλικρινά, δεν ξέρουμε αν έχουν τις δυνάμεις ν’ απεγκλωβιστούν και να το πάρουν αλλιώς.
Π.Γ.