Δεν πρόλαβαν ΠΑΣΟΚ και ΝΔ να ολοκληρώσουν πριν τις γιορτές τη διαδικασία αναθεώρησης του άρθρου 16 του Συντάγματος και επέλεξαν την 10η Γενάρη ως ημερομηνία της σχετικής κοινοβουλευτικής συζήτησης. Η συμπαγνία είναι προφανής. Το παρασκήνιο πήρε φωτιά, γι’ αυτό και ουδείς από τα δύο κόμματα αντέδρασε όταν έγινε η σχετική ανακοίνωση από τον πρόεδρο της κοινοβουλευτικής επιτροπής. Εξίσου προφανής είναι και η σκοπιμότητα της επιλογής της ημερομηνίας. Δυο μόλις μέρες μετά την επανέναρξη των μαθημάτων και λίγες μέρες πριν την εξεταστική περίοδο. Υπολογίζουν ότι θα βρεθούν αντιμέτωποι με μια διαδήλωση και αυτό θα είναι όλο. Μετά (υπολογίζουν ότι) θα λειτουργήσει το γνωστό σύνδρομο που θέλει να σταματά κάθε κινητοποίηση για τελειωμένες κοινοβουλευτικές διαδικασίες. Να θεωρείται ατελέσφορη, χαμένος κόπος και χρόνος.
Οφείλουμε να πούμε πως η εικόνα των τελευταίων πανεκπαιδευτικών κινητοποιήσεων δεν ήταν καθόλου καλή. Οχι μόνο από πλευράς εκπαιδευτικών αλλά και από πλευράς σπουδαστών. Γι’ αυτό φέρουν ευθύνη και οι γνωστοί «στρατηγοί χωρίς στρατό», που ενδιαφέρθηκαν για τα δικά τους «κουκιά» και έσπευσαν να βάλουν τη σφραγίδα τους σε μια ηττοπαθή και διαλυτική διαχείριση των κινημάτων. Το μόνο ελαφρυντικό που θα μπορούσε να αναγνωριστεί σε κάποιους απ’ αυτούς είναι ότι δεν κατανοούν τη φύση των αυθόρμητων κινημάτων και φαντασιώνονται ότι η έγερσή τους είναι αποτέλεσμα της δικής τους δουλειάς (και όχι σύνθετων κοινωνικών διεργασιών) και πως αρκεί ένα τους νεύμα για να ξαναπάρουν θέση μάχης τα κινήματα (γι’ αυτό τους αποκαλούμε «στρατηγούς χωρίς στρατό»).
Αυτή τη στιγμή, όμως, δεν είναι η ώρα της κριτικής. Είναι η ώρα της προετοιμασίας για τη μάχη. Για τη μητέρα των μαχών. Το φοιτητικό κίνημα κατάφερε το περασμένο καλοκαίρι να αναστείλει την προώθηση του νόμου-πλαισίου. Μπορούσε να τον συντρίψει, αλλά ζαλίστηκε από την πρώτη επιτυχία και παραιτήθηκε πρόωρα, χωρίς να αποτελειώσει τη «δουλειά». Και άφησε εκείνη την περίοδο ανέγγιχτο το άρθρο 16, με αποτέλεσμα να ενθαρρυνθούν ΠΑΣΟΚ και ΝΔ και να οργανώσουν τις μεθοδεύσεις τους σε συνθήκες κινηματικού κενού. Η μεθόδευση τώρα προβλέπει αναθεώρηση του άρθρου 16 και μετά προώθηση του νόμου-πλαισίου. Ενδεχομένως με παρεμβολή εκλογών, ενδεχομένως και χωρίς εκλογές. Τα σχέδια σ’ αυτές τις περιπτώσεις διαφοροποιούνται, ανάλογα με την εκτίμηση ως προς τις αντιδράσεις που θα υπάρξουν. Αν η απόφαση για το άρθρο 16 περάσει «αναίμακτα», δεν αποκλείεται καθόλου να επιχειρηθεί γύρω στο Πάσχα αιφνιδιασμός με το νόμο-πλαίσιο.
Γι’ αυτό χαρακτηρίζουμε τη μάχη που έχουμε μπροστά μας «μητέρα όλων των μαχών». Ο Γενάρης πρέπει να βρει όλες τις σχολές υπό κατάληψη. Και κάθε μέρα οι δρόμοι να πλημμυρίζουν με κόσμο. Η Βουλή να αισθανθεί την καυτή ανάσα δεκάδων χιλιάδων ανθρώπων. Και να δηλωθεί ευθύς εξαρχής πως οι καταλήψεις θα συνεχιστούν, ακόμα κι αν στις 10 Δεκέμβρη πραξικοπηματικά ψηφίσουν την αναθεώρηση στην επιτροπή της Βουλής. Γιατί θα ακολουθήσει συζήτηση στην Ολομέλεια και δυο ψηφοφορίες, με απόσταση ενός μήνα η μία από την άλλη. Αυτή η μάχη δεν πρέπει να χαθεί με τίποτα. Και μπορεί να μην χαθεί.
Π.Γ.
