Φιάσκο η σύνοδος κορυφής της ΕΕ, χωρίς αμφιβολία. Πάγωσαν για ένα χρόνο τις διαδικασίες έγκρισης του ευρωσυντάγματος και έγιναν μαλλιά κουβάρια στο ζήτημα του κοινοτικού προϋπολογισμού (όχι μόνο ως προς το ύψος των εσόδων αλλά και ως προς τη διάρθρωση των δαπανών).
Αυτό ήταν όλο; Στις Βρυξέλλες υπήρξε μόνο η ΕΕ των ανελέητων ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών για την ηγεμονία στην Ευρωλάνδη; Ανταγωνισμών που υπό μία έννοια θα μπορούσαν να θεωρηθούν και ως θετική εξέλιξη για τις εργαζόμενες μάζες;
Λάθος. Οι κάμερες εστίασαν πάνω στην ΕΕ των ανταγωνισμών και των διαγκωνισμών και προτίμησαν να μη μας δείξουν καθόλου μια «άλλη» ΕΕ. Μια ΕΕ της συναίνεσης και της ομοφωνίας. Μιας ομοφωνίας που διαπιστώθηκε με συνοπτικές διαδικασίες, χωρίς οι ηγέτες των «25» να μπουν καν στον κόπο μιας εξαντλητικής συζήτησης. Μιλάμε για την ΕΕ του νεοφιλελευθερισμού και της αντεργατικής επίθεσης, την ΕΕ της «στρατηγικής της Λισαβόνας». «Ενωσιακοί» και «ευρωσκεπτικιστές», σοσιαλδημοκράτες και συντηρητικοί ενέκριναν ομόφωνα τα συμπεράσματα της λουξεμβουργέζικης προεδρίας, συμφωνώντας πως απαιτείται επιτάχυνση των σχετικών διαδικασιών.
Ιδού οι κατευθύνσεις, που πρέπει να μεταφραστούν σε «φιλόδοξα μεταρρυθμιστικά εθνικά προγράμματα» μέχρι τον Οκτώβρη, υπό την υψηλή εποπτεία της Κομισιόν:
― Να εξασφαλιστεί ευνοϊκή προς την απασχόληση εξέλιξη του κόστους εργασίας και των μηχανισμών καθορισμού των μισθών (ήτοι, να πέσουν οι μισθοί κάτω και από τις συλλογικές συμβάσεις, για να κάνουν επενδύσεις οι καπιταλιστές).
― Να εξασφαλιστεί ότι οι μισθολογικές εξελίξεις συμβάλλουν στη μακροοικονομική σταθερότητα.
― Να προωθηθεί η ευελιξία στην αγορά εργασίας.
― Να προωθηθεί η προσέγγιση της εργασίας βασιζόμενη στον κύκλο ζωής (ήτοι, να αυξηθούν τα όρια ηλικίας για συνταξιοδότηση).
― Να ευνοηθεί η ιδιωτική πρωτοβουλία μέσω της βελτίωσης της νομοθεσίας.
― Να διασφαλιστούν το άνοιγμα και η ανταγωνιστικότητα των αγορών εντός και εκτός Ευρώπης.
Σ’ αυτά πρέπει να προστεθεί η ενίσχυση των δράσεων για την «καταπολέμηση της τρομοκρατίας», ζήτημα που θα αξιολογηθεί ξανά στην επόμενη τακτική σύνοδο κορυφής, τον ερχόμενο Δεκέμβρη.
Κι ύστερα, έρχονται κάποιοι αλητήριοι προπαγανδιστές και προσπαθούν να μας παραμυθιάσουν με τη θεωρία ότι ο γαλλογερμανικός άξονας και οι σύμμαχοί του (εν οις και η ελληνική κυβέρνηση) δίνουν μάχη για την υπεράσπιση της «κοινωνικής Ευρώπης», που δήθεν θέλουν να κατεδαφίσουν ο κακός Μπλερ και οι δικοί του σύμμαχοι.
Η Ευρωπαϊκή Ενωση των ιμπεριαλιστών είναι μια λυκοσυμμαχία στην οποία ο ένας προσπαθεί να βγάλει τα μάτια του άλλου, προσπαθεί να του αρπάξει τη λεία από το στόμα. Ταυτόχρονα, όμως, αυτοί οι λύκοι ομονοούν απέναντι στο κοπάδι των προβάτων, απέναντι στην εργατική τάξη και τα άλλα εργαζόμενα στρώματα της Ευρώπης. Σ’ αυτό το μέτωπο το συμφέρον τους είναι κοινό. Γι’ αυτό και δεν τους είδαμε ούτε πρόκειται να τους δούμε ποτέ να μαλλιοτραβιούνται για ένα τόσο δα ζητηματάκι εργατικού ενδιαφέροντος. Απέναντι στους εργαζόμενους η συμμαχία τους είναι σταθερή και ακατάλυτη.
Π.Γ.
