Αφού πρώτα διαπόμπευσαν τη 16χρονη μαθήτρια από τη Βουλγαρία, αφού στη συνέχεια μετέτρεψαν τη μάνα της σε μαϊντανό που περιέφερε την απελπισία της από κανάλι σε κανάλι, στο τέλος γύρισαν την πλάκα και άρχισαν να κουβαλούν στα πάνελ τους «ειδικούς», για να συζητήσουν «νηφάλια» για τα φαινόμενα της παιδικής και νεανικής βίας και παραβατικότητας.
Ολα μαζί στο ίδιο τσουβάλι: ένας βιασμός ή απόπειρα βιασμού με το φαινόμενο των καταλήψεων. Η άλογη βία των γηπέδων με την έλλογη βία των διαδηλώσεων. Ενας αχταρμάς βολικός προς επεξεργασία από ειδικούς της πλάκας, από καλοπληρωμένους ψεύτες και βολεμένους διανοούμενους, που το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι η παραγωγή ανθρώπων υποταγμένων στην καπιταλιστική τάξη πραγμάτων.
Είναι πραγματικά εκπληκτικό το φαινόμενο. Να «προβληματίζονται» για τις συμπεριφορές των νέων αυτοί που από το πρωί μέχρι το βράδυ προωθούν πρότυπα: Τον μαθητή Λαμπρόπουλο που δεν χρειάζεται να μορφωθεί, αλλά να κάνει νταλαβέρι με την τράπεζα που θα τον στηρίξει να γίνει έμπορος. Τον macho τύπο που προχωρά πίνοντας γνωστή μάρκα ουΐσκι. Τον ακκιζόμενο νεαρό με τη θηλυπρεπή συμπεριφορά που προτείνει… πολιτισμό. Τον νεαρό ή τη νεαρή που για να νικήσει στο «ριάλιτι» πρέπει να ρουφιανέψει όλους τους άλλους. Αυτοί που κατακλύζουν τον κόσμο με τις Πάνιες, τις Τατιάνες και τ’ άλλα σκουπίδια, αυτοί που μεταδίδουν καθημερινά «αίμα και σπέρμα» ντυμένα με καλλιτεχνικό ένδυμα, θα συζητήσουν για τις τάσεις και τις συμπεριφορές μιας νεολαίας, που μέχρι προχθές τη λοιδορούσαν, τη συκοφαντούσαν, την ελεεινολογούσαν, επειδή κατάφερε να σπάσει τα πρότυπά τους και να αναζητήσει τη διέξοδο της συλλογικότητας, της διεκδίκησης, της αξιοπρέπειας, της περηφάνειας.
Βέβαια, αφού κερδοσκοπήσουν για μερικές μέρες και μ’ αυτό το ζήτημα, θα κλείσουν το διακόπτη και θα αναζητήσουν άλλο «γκα-γκαν» θέμα για να γεμίσουν τα δελτία, τα «τοκ σόου», τις στήλες. Και το συγκεκριμένο θέμα θα λυθεί στην αίθουσα κάποιου δικαστήριου, κατά πάσα πιθανότητα με την αθώωση των δραστών (έστω και λόγω αμφιβολιών).
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι τέτοιες συμπεριφορές από εφήβους τους μετατρέπουν αυτόματα και αυτούς σε θύματα (όχι με τη νομική αλλά με την κοινωνική έννοια του όρου). Οταν το ερωτικό παιχνίδι, το τόσο συνηθισμένο μεταξύ των εφήβων, μετατρέπεται σε τέτοια αγριότητα, παναπεί ότι η σαπίλα έχει προχωρήσει πολύ περισσότερο απ’ όσο μπορούμε να φανταστούμε. Οσο για το ρατσισμό, μάλλον δεν πρέπει να τον εντοπίσουμε στο εθνικό αλλά στο κοινωνικό πλαίσιο. Η κοπελίτσα από τη Βουλγαρία δεν ήταν μόνο μετανάστρια. Ηταν κι ένα παιδί χωρίς πατέρα, με μια μάνα αδύναμη να την υπερασπιστεί. Ταυτόχρονα, υπήρχε και ο φθόνος γιατί αυτό το παιδί, που τα Σαββατοκύριακα δούλευε για να τσοντάρει το οικογενειακό εισόδημα, ήταν η καλύτερη μαθήτρια του σχολείου. Είχε δηλαδή όλα τα χαρακτηριστικά του υποψήφιου θύματος. Η προοπτική της ατιμωρησίας ενθάρρυνε την εκδήλωση των πιο ταπεινών ενστίκτων, που έγινε με αγελαίο τρόπο.
Πίσω από τη βιτρίνα της ευταξίας και της ηπιότητας των μικρών κοινωνιών κρύβεται πολλή σαπίλα, πολύς βούρκος. Ο κοινωνικός ιστός έχει διαρραγεί ανεπανόρθωτα κι ο ένοχος είναι γνωστός.
Π.Γ.
