Εγκλημα διαρκείας

Εγκλημα διαρκείας
 
Τριάντα εννιά άνθρωποι βρέθηκαν νεκροί, κατεψυγμένοι στο θάλαμο ενός κοντέινερ-ψυγείου στο Εσεξ και η ειδησεογραφία ασχολείται με τις αστυνομικές πτυχές του θέματος: σε ποιο σημείο μπήκαν στο κοντέινερ, αν τους έβαλε κάποιος ή αν μπήκαν μόνοι τους, αν ο ιρλανδός οδηγός ήξερε ή δεν ήξερε, αν πρόκειται για λάθος ή για εγκληματική ενέργεια κτλ.
 
Προηγουμένως, για λίγες ώρες, κυριάρχησαν οι εκφράσεις αποτροπιασμού και βαθύτατης λύπης, από τις οποίες δε θα μπορούσε να λείψει ο πρωθυπουργός Μπόρις Τζόνσον. Το γεγονός ότι ο Τζόνσον είναι από τους πρωτοστάτες της εκστρατείας «κλείστε τα σύνορα για τους ξένους που παίρνουν τις δουλειές για τους Βρετανούς» αφέθηκε να ξεχαστεί.
 
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η λύπη όλων αυτών είναι υποκριτική. Κατά βάθος χαίρονται. Οσο περισσότεροι πνιγμένοι στη Μάγχη, όσο περισσότεροι κατεψυγμένοι σε κάποιο ψυγείο ή νεκροί από ασφυξία σε κάποιο σφραγισμένο κοντέινερ, τόσο περισσότεροι μπορεί να φοβηθούν και να μη διαπράξουν το απονενοημένο διάβημα. Αυτή είναι η λογική της «Ευρώπης φρούριο».
 
Λίγες ώρες πριν ανακαλυφθεί το ψυγείο με το μακάβριο φορτίο, στη θάλασσα ανάμεσα στην Κω και τα τουρκικά παράλια ανεσύρθη νεκρό ένα τρίχρονο αγοράκι. Ενας άνδρας εξακολουθεί να αγνοείται, ενώ 32 άλλοι διασώθηκαν. Η λέμβος που μετέφερε τους 34 αλλοδαπούς προς τη «γη της επαγγελίας» διεμβολίστηκε από περιπολικό του Λιμενικού!
 
Δεν τους είδαμε, γιατί δεν είχαν φανάρια πορείας είναι η επίσημη δικαιολογία. Η οποία φυσικά θα γίνει δεκτή από τις Αρχές (εδώ ισχύει το Γιάννης κερνάει και Γιάννης πίνει). Εμείς αναρωτιόμαστε: εντάξει, η βάρκα με τους πρόσφυγες δεν είχε πλοϊκά, το περιπολικό δεν είχε; Δεν το είδαν οι επιβαίνοντες στη βάρκα να πηγαίνει πάνω τους, δεν άρχισαν να φωνάζουν όλοι μαζί, δεν άναψαν κάνα φακό ή κάνα κινητό ή κάναν αναπτήρα, δεν προσπάθησαν να κάνουν κράτει ή ν' αλλάξουν πορεία; Και πώς είναι δυνατόν, σε συνθήκες νηνεμίας, με το φεγγάρι στο ένα τρίτο, οι έμπειροι στη θάλασσα έλληνες λιμενικοί να μην είδαν τον όγκο μιας μεγάλης βάρκας, να μην άκουσαν φωνές, να μην πήραν χαμπάρι τίποτα; Δύσκολα το πιστεύει κάποιος.
 
Την ώρα που στα ανατολικά της Κω εκτυλισσόταν η νέα «ναυτική τραγωδία», λίγο έξω από τη Θεσσαλονίκη εκτυλισσόταν η «μάχη των Βρασνών». Οι κάτοικοι ξενύχτησαν στα οδοφράγματα, περιμένοντας τους βαρβάρους. Ητοι, εννιά λεωφορεία που μετέφεραν 400 πρόσφυγες από τα νησιά, προκειμένου να τους εγκαταστήσουν σε ξενοδοχεία της περιοχής. Οι μπάτσοι κατάφεραν να αποφύγουν τα μπλόκα κινούμενοι από παράδρομους, όμως οι ξενοδόχοι είχαν σφραγίσει τα μαγαζιά τους φοβούμενοι ότι θα την πληρώσουν οι τζαμαρίες τους.
 
Λες και επρόκειτο για εμπόρευμα που αναζητά παραλήπτη, οι πρόσφυγες (ανάμεσά τους πολλές μανάδες με μωρά) μεταφέρθηκαν στα Μάλγαρα, όπου διανυκτέρευσαν μέσα στα λεωφορεία, μέχρι να ανοίξουν οι υπηρεσίες και να βρεθεί άλλος παραλήπτης. Βρέθηκε τελικά μια κατασκήνωση στη Βόρεια Εύβοια (αλήθεια, σε λίγο που θα μπει ο χειμώνας τι θ' απογίνουν αυτοί οι άνθρωποι;).
 
Η χώρα διαπερνάται απ' άκρου σ' άκρο από κύματα ρατσισμού. Υλακές ενάντια στους «εισβολείς» γεμίζουν τα ερτζιανά. Τα νησιά έπηξαν και πρέπει να τα αποφορτίσουν, όμως στις πόλεις της επαρχίας ξεσηκώνονται: «γιατί σ' εμάς και όχι κάπου αλλού;». Οι φασίστες «κολυμπούν» τρισευτυχισμένοι μέσα σ' αυτό το κλίμα, χύνουν το δηλητήριό τους, δημιουργούν συνειδήσεις και συμπεριφορές όχλου. Και η κυβέρνηση ετοιμάζει τα κλειστά στρατόπεδα τύπου Αμυγδαλέζας, μπας και με την αθλιότητα και τον εγκλεισμό καταφέρει να «πείσει» κάποιους να ζητήσουν μόνοι την απέλασή τους.
 
Ενα διαρκές έγκλημα διαπράττεται όχι μόνο στα σύνορα αλλά και στο εσωτερικό της ΕΕ ενάντια σ' εκείνους που προσπαθούν να ξεφύγουν από τα εγκλήματα που οι ιμπεριαλιστές διαπράττουν στις πατρίδες τους.
 
Π.Γ.