«Λαμβανομένου εξάλλου υπόψη ότι τα όργανα της Ελληνικής Πολιτείας εφήρμοσαν τους νόμους έχοντας ως σκοπό να προστατεύσουν την έννομη τάξη μας από το μεγάλο και ανεξέλεγκτο κύμα λαθρομεταναστών, για την ένταξη των οποίων δε διέθετε η Ελληνική Πολιτεία την απαραίτητη υποδομή αλλά και του εξ αυτού του λόγου αυξημένο κύμα εγκληματικότητας που μάστιζε την Ελληνική κοινωνία, καθίσταται σαφές ότι και εάν ακόμη έλαβαν χώρα οι επικαλούμενες από την προσβαλλόμενη απόφαση παράνομες πράξεις των οργάνων της ΕΛ.ΑΣ., οι συνθήκες υπό τις οποίες αυτές έλαβαν χώρα, ο σκοπός τον οποίο έτειναν να εξυπηρετήσουν δε συνιστούν τέτοια κατάφωρη προσβολή της ανθρώπινης υπόστασης και αξιοπρέπειάς του ώστε να δικαιολογείται η επιδίκαση σ’ αυτόν της όποιας χρηματικής ικανοποίησης».
Τα παραπάνω είναι απόσπασμα από δικόγραφο που κατέθεσε το Ελληνικό Δημόσιο, «νομίμως εκπροσωπούμενο από τον υπουργό Οικονομίας και Οικονομικών» σε Διοικητικό Δικαστήριο της Αθήνας. Συγκεκριμένα, πρόκειται για έφεση σε απόφαση του Τριμελούς Διοικητικού Πρωτοδικείου Αθήνας, που επιδίκασε σε μετανάστη από το Μπαγκλαντές αποζημίωση 12.000 ευρώ για ηθική βλάβη. Για ποιο λόγο; Ο άνθρωπος παρέμεινε επί ένα ολόκληρο χρόνο παρανόμως κρατούμενος στο Τμήμα Αλλοδαπών Πειραιά και στη συνέχεια της Αθήνας! Προσέφυγε, λοιπόν, στα δικαστήρια και κέρδισε την ισχνή αποζημίωση των 12.000 ευρώ. Ομως, το ελληνικό κράτος, με εκπρόσωπο τον Αλογοσκούφη, άσκησε έφεση στην απόφαση του δικαστηρίου, που επιδίκασε στο μετανάστη που υπέστη αυτή την ταλαιπωρία μόνο τα χαμένα μεροκάματά του (ενδεχομένως ούτε αυτά, αν σκεφτούμε ότι μπορεί να έκανε δυο δουλειές, όπως η πλειοψηφία των εργαζόμενων).
Δε νομίζουμε ότι είναι το αστείο για τα δεδομένα του κράτους ποσό των 12.000 ευρώ που οδήγησε στην έφεση. Είναι η αποτροπή του παραδείγματος. Είναι πολλοί οι μετανάστες που κρατούνται παράνομα στα κρατητήρια των αστυνομικών υπηρεσιών. Φαντάζεστε τι έχει να γίνει αν όλοι αυτοί αρχίσουν και διεκδικούν αποζημιώσεις; Και πάλι δεν είναι τα λεφτά το κύριο. Είναι η απώλεια του δικαιώματος να συμπεριφέρεται στους μετανάστες σαν να είναι ζώα και όχι άνθρωποι. Εφαρμόζοντας απέναντί τους τη ναζιστική αρχή της συλλογικής ευθύνης, σε μαζική κλίμακα. Αυτό που -προς το παρόν- δεν μπορεί να εφαρμόσει σε τέτοια κλίμακα στους έλληνες πολίτες.
Το κείμενο της έφεσης που συνέταξε ο δικηγόρος του Δημόσιου, κατ’ εντολήν του Αλογοσκούφη, δεν είναι ένα νομικό κείμενο. Είναι ένα πολιτικό κείμενο, που το διαβάζεις και σου προκαλεί ανατριχίλα. Θυμίζει τα πογκρόμ των ναζί. Θυμίζει τις μαζικές εκτοπίσεις της χούντας. Περιγράφει με συνοπτικό τρόπο την «ιδεολογία» του ελληνικού κράτους, τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζει τους μετανάστες. Η «ιδεολογία» αυτή είναι απλή: Είσαι μετανάστης; Πρέπει να είσαι έτοιμος να υποστείς οποιονδήποτε εξευτελισμό, ακόμα και να φυλακιστείς αναίτια. Δεν δικαιούσαι να διαμαρτυρηθείς, πολύ περισσότερο να διεκδικήσεις αποζημίωση. Δε φταίει το κράτος και τα όργανά του που σε υπέβαλαν σ’ αυτή την ταλαιπωρία, φταις εσύ που είσαι μετανάστης. Αυτή την «ιδεολογία» υπερασπίζεται πρωτίστως η έφεση του Ελληνικού Δημοσίου.
Αν ξύσουμε λίγο την επιφάνεια, δεν θα ανακαλύψουμε μόνο το ρατσισμό ως επίσημη κρατική θρησκεία. Θα βρούμε την ουσία της «τάξης και ασφάλειας».
Π.Γ.
