Δυο σελίδες συνέντευξη (Επενδυτής, 24.7.10) έδωσε ο οικονομολόγος Τζέιμς Γκαλμπρέιθ, συνεπής κεϊνσιανός κατά δήλωσή του, που βρέθηκε στην Ελλάδα καλεσμένος του «συμποσίου της Σύμης» της οικογένειας Παπανδρέου. Διαβάζοντας τις απαντήσεις του θαυμάζεις τον τρόπο με τον οποίο οι αμερικανοί οικονομολόγοι μπορούν και εκλαϊκεύουν τα θέματά τους. Εξυπνες και περιεκτικές απαντήσεις, που να μπορεί να τις καταλάβει ο καθένας.
Αυτό που έγινε το 2008 ήταν η «μεγαλύτερη χρηματιστική απάτη στην ιστορία». «Η κρίση της νότιας Ευρώπης είναι η συνέχεια της κρίσης του 2008… Δεν ανακαλύφθηκαν ξαφνικά η φοροδιαφυγή και τα προβλήματα διοίκησης στην Ελλάδα. Οι τράπεζες που τη δάνειζαν τα ήξεραν και πριν. Αυτό που έγινε ήταν μια γενικευμένη φυγή κεφαλαίων στην ασφάλεια. Και τα αμερικανικά, γαλλικά, γερμανικά ομόλογα είναι ασφαλέστερα από τα ελληνικά». «Μερικοί λένε ότι, αν εφαρμόσουμε λιτότητα, οι αγορές θα επανέλθουν στην κανονικότητα. Είναι ανόητο. Οι αγορές δεν καθοδηγούνται από την αγορά ομολόγων, αλλά από την αγορά CDS… Οταν αγοράζεις ένα CDS, είναι ακριβώς σαν να πουλάς ομόλογα. Αυτή η αγορά δεν πρόκειται σε καμία περίπτωση να ανταποκριθεί στις μεταρρυθμίσεις που θα κάνει η ελληνική ή οποιαδήποτε άλλη κυβέρνηση». «Ο μύθος μιας ΕΚΤ που ενεργεί μόνο για τη σταθερότητα των τιμών πέθανε». «Το πλεόνασμα της Γερμανίας είναι ακριβώς το έλλειμμα της υπόλοιπης Ευρώπης».
Εύστοχες διαπιστώσεις, ωραία διατυπωμένες. Και το «διά ταύτα»; Πώς βλέπει τα πράγματα ο γιος του διάσημου Τζον-Κένεθ Γκαλμπρέιθ; «Αυτό που χρειάζεται να κάνει η ελληνική κυβέρνηση –και νομίζω ότι το κάνει ο πρωθυπουργός– είναι να αρθρώσει μια σαφή εναλλακτική πολιτική και να συσπειρώσει τις αληθινά ευρωπαϊκές δυνάμεις, τις δυνάμεις του ευρωπαϊκού κοινωνικού μοντέλου πίσω από ένα τέτοιο όραμα. Πρέπει να συγκροτηθεί ένα μέτωπο αντίθετο με τον φαύλο κύκλο των πολιτικών λιτότητας».
Για την Ελλάδα και τον Γ. Παπανδρέου μιλά ο κ. καθηγητής; Και τολμά να λέει τέτοιες μαλακίες σε μια ελληνική εφημερίδα; Δεν αναρωτιέται μη τυχόν και χάσει τα τελευταία ψήγματα κύρους και αξιοπιστίας που διαθέτει στο ελληνικό κοινό; Μάλλον δεν είναι σε θέση να βάλει αυτό το ερώτημα. Συνηθισμένος να λέει ευφυολογήματα στο αμερικάνικο κοινό και να πληρώνεται αδρά γι’ αυτό, ο προφέσορ Γκαλμπρέιθ νομίζει ότι το ίδιο μπορεί να κάνει και στην Ελλάδα. Ο κάθε Γκαλμπρέιθ έχει το κασέ του. Κάθε εμφάνισή του πληρώνεται. Πληρώνεται για να λέει τις κεϊνσιανές παπαριές, όπως ο Νουριέλ Ρουμπίνι πληρώνεται για να λέει τις νεοφιλελεύθερες παπαριές. Στα καθήκοντα που απορρέουν από το συμβόλαιό του είναι να εμφανίζεται και στα ΜΜΕ και να ωραιοποιεί αυτόν που τον κάλεσε και τον πλήρωσε. Βέβαια, στην άγνοιά του για το είδος του κοινού προς το οποίο απευθύνεται, μπορεί να τα κάνει και μαντάρα, όπως μ’ αυτά που είπε για τον Παπανδρέου. Και πάλι, όμως, σε κάποιους θα μείνει μόνο το ότι ο Γκαλμπρέιθ μίλησε κολακευτικά για τον Παπανδρέου. Γι’ αυτό και είπε αυτά που παραθέσαμε παραπάνω.
Πέρα, όμως, από τη φτήνια των διάφορων μεγαλόσχημων τύπου Γκαλμπρέιθ, από τα λεγόμενά τους αναδύονται και τα αδιέξοδα του καπιταλισμού. Περιθώρια για την εφαρμογή κεϊνσιανών μοντέλων στήριξης της ζήτησης δεν υπάρχουν. Η διεθνοποίηση του κεφάλαιου δεν το επιτρέπει. Γι’ αυτό και η «σαφής εναλλακτική πολιτική», την οποία –κατά τον Γκαλμπρέιθ εφαρμόζει ο Παπανδρέου (!!!) θα παραμείνει μόνο ένα ιδεολόγημα με το οποίο θα μπορούν να δημαγωγούν μόνο αντιπολιτευτικά κόμματα. Τα κόμματα εξουσίας θα εφαρμόζουν το σκληρό μονεταριστικό μοντέλο διαχείρισης, το μόνο συμβατό με τον μονοπωλιακό καπιταλισμό την εποχή της «παγκοσμιοποίησης».
Π.Γ.
