Την περασμένη Τετάρτη, η εργατική τάξη θρήνησε τον 120ό νεκρό του 2006. Ενας οικοδόμος στη Θεσσαλονίκη άφησε την τελευταία του πνοή πέφτοντας από τον πέμπτο όροφο μιας οικοδομής χωρίς κανένα προστατευτικό μέσο.
Λίγες μέρες πριν, στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο συζητιόταν η πολιτική «πρόληψης των τραυματισμών και προαγωγής της ασφάλειας». Η βασική κατεύθυνση αυτής της πολιτικής είναι η «προαγωγή ασφαλούς συμπεριφοράς από το άτομο».
Στο ελληνικό κοινοβούλιο την ίδια μέρα έφτανε στο φόρτε της η συζήτηση πάνω στο φορολογικό νομοσχέδιο, που τελικά έχει μετατραπεί σ’ ένα πολυνομοσχέδιο-σκούπα, με το οποίο η κυβέρνηση Καραμανλή ρυθμίζει άρον-άρον σημαντικότατα ζητήματα.
Με μια τροπολογία ανοίγει ο δρόμος για την απόλυτη ιδιωτικοποίηση του ΟΤΕ (με την εκχώρηση και της διοίκησης σε ξένο επιχειρηματικό όμιλο), ενώ ταυτόχρονα «αποφασίζεται και διατάσσεται» η κατάργηση του Γενικού Κανονισμού Προσωπικού του ΟΤΕ και η εφαρμογή και στον ΟΤΕ του Κανονισμού της ιδιωτικής COSMOTE (βλέπε στη σελίδα 9).
Σε μια άλλη τροπολογία χώρεσαν ολόκληρο νομοσχέδιο. Τροποποιούν το λεγόμενο αναπτυξιακό νόμο, ικανοποιώντας όλα τα αιτήματα των καπιταλιστών για περισσότερο και πιο εύκολο ζεστό κρατικό χρήμα (βλέπε στη σελίδα 16).
Και βέβαια, από βδομάδα θα έχουμε τη συζήτηση και την ψήφιση του κρατικού προϋπολογισμού. Ενός ακόμα στυγνού ταξικού προϋπολογισμού, που κάνει τους πλούσιους πλουσιότερους και τους φτωχούς φτωχότερους.
Και ποια είναι η απάντηση σ’ όλ’ αυτά; Η 24ωρη εθιμοτυπική απεργία της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ, που φέτος την έκαναν μια βδομάδα πιο πριν, για να μη χαλάσουν την εορταστική ατμόσφαιρα και δυσκολέψουν τη λειτουργία της αγοράς. Μια απεργία που ούτε η κυβέρνηση ούτε οι καπιταλιστές την αισθάνθηκαν. Γι’ αυτό και κανείς τους δεν μπήκε στον κόπο να αντιδικήσει με τους συνδικαλιστικούς «θεσμούς».
Αλήθεια, πιστεύει κανείς ότι υπάρχει στοιχειώδης έστω αντίσταση στη στυγνή ταξική πολιτική, που ξεπηδά από κάθε πόρο της πολιτικής και κοινωνικής ζωής; Πιστεύει κανείς ότι η κοινοβουλευτική αντιπολίτευση από τη μια και η συνδικαλιστική γραφειοκρατία από την άλλη ενδιαφέρονται να ανατρέψουν αυτή την πολιτική; Το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να καταγράφουν πόντους στο ενεργητικό τους, για ν’ αλλάξουν τους κοινοβουλευτικούς συσχετισμούς. Κατά τα άλλα, η σταθερότητα του συστήματος είναι γι’ αυτούς το υπέρτατο αγαθό.
Υπήρξαν τους προηγούμενους μήνες δυο μεγάλα κινήματα με επίκεντρο την Παιδεία. Οι φοιτητικές καταλήψεις και η απεργία των δασκάλων. Κι εκεί η εργατική τάξη έχασε την ευκαιρία της αντεπίθεσης.
