Το έργο το έχουμε δει και άλλες φορές. Ιδιο κι απαράλλαχτο το σενάριο, δεν εκπλήσσει κανένα. Ολοι γνωρίζουν το τέλος, όπως στις παλιές ελληνικές ταινίες. Το πολύ να παρακολουθήσουν λίγο τις λεπτομέρειες, ειδικά αν αυτές είναι γαργαλιστικές. Αρτος μπορεί να μην υπάρχει σε επάρκεια, αλλά από θεάματα… να φαν κι οι κότες. Ρίχνουν στην αρένα με τα λιοντάρια τους «κουμπάρους» και καμαρώνουν σαν καλοί χορηγοί: «Είδατε τις χειροπέδες;». «Της φυλακής τα σίδερα είναι για τους απατεώνες». Αν το φιλοθεάμον κοινό δε χορτάσει με τους Αδάμαντες και τους Πανάγους, έχουν στην καβάντζα τον Τσιτουρίδη και θα τον ρίξουν κι αυτόν. Οχι με νικελέ βραχιόλια να συνοδεύουν το πλατινένιο Rolex και τα απαστράπτοντα χρυσά μανικετόκουμπα, αλλά με το στίγμα του «πολιτικά υπεύθυνου». Και βέβαια, καθ’ όλη τη διάρκεια του «σόου» θα δίνει τις δικές του παραστάσεις ο Πανίκας Ψωμιάδης με «φραπεδόμαγκες., «παντελόνια» και «στρινγκάκια». Πινελιές κιτσάτης μπαλαφάρας στο άγριο τοπίο της διαπόμπευσης των αποδιοπομπαίων.
Εδώ είναι ο μεγάλος κίνδυνος. Ο κίνδυνος να δούμε, για μια φορά ακόμα, τα δέντρα και να χάσουμε το δάσος. Ηδη, τα ΜΜΕ και το ΠΑΣΟΚ φροντίζουν γι’ αυτό, τυλίγοντας μ’ ένα τεράστιο λευκό πέπλο το δάσος και αφήνοντας πάνω στο λευκό φόντο να φαίνονται μόνο τα δέντρα. Οι τρεις του σκανδάλου της Επιτροπής Ανταγωνισμού, ο Τσιτουρίδης, άντε και κανένας άλλος. Και ο Καραμανλής, που είναι «άφαντος και άφωνος στα δύσκολα», όπως λέει ο Γιωργάκης στη… συντριπτική κριτική που του κάνει.
Και μετά; Μετά όλα θα γυρίσουν στον κανονικό τους ρυθμό. Δικαστικά η υπόθεση θα πέσει στα μαλακά, πολιτικά οι ισορροπίες θα αποκατασταθούν, επιχειρηματικά θα γίνουν οι απαραίτητες ανακατατάξεις, οι βαρόνοι των μίντια -διαιτητές πάντοτε σε περιόδους πολιτικών κρίσεων- θα ενισχύσουν τις θέσεις τους και ο καπιταλισμός θα συνεχίσει την πορεία του. Μέχρι το ξέσπασμα του επόμενου σκανδάλου, που το γνωστό έργο θα επαναληφθεί για μια ακόμη φορά, με παραλλαγές στο σενάριο και αλλαγές στους πρωταγωνιστές.
Στο ενδιάμεσο όλα θα κινούνται στον αστερισμό της νομιμότητας. Νόμιμη η φτώχεια για τους πολλούς και ο πλούτος για τους λίγους. Νόμιμη η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Νόμιμη η ανεργία. Νόμιμα το πετσόκομμα των ελάχιστων κοινωνικών παροχών. Νόμιμη η διατροφική αλητεία. Νόμιμη η συστηματική καταστροφή του περιβάλλοντος. Νόμιμος ο καπιταλισμός, με λίγα λόγια. Παράνομα είναι μόνο τα σκάνδαλα. Οταν δηλαδή κάποιοι ξεπερνούν το όριο, παραβιάζουν τους κανόνες του παιχνιδιού ή απλά πιάνονται χωρίς να το καταλάβουν στο δίκανο των επιχειρηματικών ανταγωνισμών και πληρώνουν αυτοί τη νύφη.
Τα σκάνδαλα είναι σύμφυτα με τη λειτουργία του καπιταλισμού, γιατί μέγα σκάνδαλο (όχι από την άποψη της αστικής νομιμότητας, αλλά από κοινωνική άποψη) είναι το σύστημα που τα γεννά.
