Ποιος έχει τώρα κουράγιο ν’ ασχοληθεί με το σκάνδαλο του αλογίσιου κρέατος; Εδώ δεν έχουμε να φάμε, μας έχουν πατήσει κάτω και δεν μπορούμε ν’ ανασάνουμε, με το αλογοσκάνδαλο θ’ ασχολούμαστε;
Δεν έχουμε ακούσει αυτή την άποψη, είμαστε όμως σίγουροι ότι αρκετοί σκέφτονται κάπως έτσι. Συχνά περιφρονούμε ζητήματα όπως η συστηματική καταστροφή των δασών και του περιβάλλοντος ή το διατροφικό σκάνδαλο, θεωρώντας ότι είναι δευτερεύοντα.
Γιατί όμως πρέπει να κάνουμε σώνει και καλά αξιολογικές κατατάξεις, που συχνά υποκρύπτουν κοινωνική αδιαφορία; Αν έπρεπε σώνει και καλά να κάνουμε μια κατάταξη, θα λέγαμε ότι μια μείωση μισθών είναι κάτι που μπορείς να το ακυρώσεις, ενώ η συστηματική καταστροφή του περιβάλλοντος είναι σε γενικές γραμμές μη αντιστρεπτή. Κι είμαστε σίγουροι ότι όσοι βρίσκονται στην πρώτη γραμμή των αγώνων για τις μερικές διεκδικήσεις της εργατικής τάξης δείχνουν την ίδια ευαισθησία και για όλα τα σημαντικά κοινωνικά ζητήματα.
Η εφημερίδα μας από τότε που πρωτοκυκλοφόρησε έβαλε πολύ ψηλά τα ζητήματα του περιβάλλοντος και της δημόσιας υγείας. Γι’ αυτό και στο ρεπορτάζ της βρίσκεται πάντοτε ένα βήμα μπροστά. Κάθε άλλο παρά εύκολο είναι αυτό το ρεπορτάζ, γιατί απαιτεί και ειδικές γνώσεις, συστηματική παρακολούθηση των εξελίξεων στην ΕΕ κλπ. Οι αποκαλύψεις για τα διάφορα σκάνδαλα έχουν την αξία τους ως τέτοιες, όμως εμάς μας ενδιαφέρει και κάτι άλλο, πιο σημαντικό.
Μέσα από τις αποκαλύψεις για το διατροφικό σκάνδαλο, για παράδειγμα, σχηματίζεται η εικόνα της απόλυτης ασυμβατότητας του καπιταλισμού με την προστασία της δημόσιας υγείας. Αποκαλύπτεται η ουσία ενός συστήματος κυριολεκτικά δολοφονικού, μιας πολιτικής εξουσίας – μαριονέτας των ασύδοτων εγκληματικών καπιταλιστικών επιχειρήσεων.
Το ίδιο σύστημα που τσακίζει τους μισθούς και διαλύει τις εργασιακές σχέσεις, που τσακίζει τις συντάξεις και διαλύει την κοινωνική ασφάλιση, δεν διστάζει να πουλάει μπολιασμένα με φαινυλοβουταζόνη άλογα μετονομάζοντάς σε μοσχάρια, όπως χτες πουλούσε ηλιέλαιο ανακατεμένο με βαλβολίνες και προχτές πουλούσε κοτόπουλα τίγκα στη διοξίνη.
Οι καρκίνοι κάνουν θραύση και η έκρηξή τους μετά το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο σχετίζεται με την ανεξέλεγκτη εισαγωγή τοξικών παραγόντων από τη χημική βιομηχανία και με το συνεχές διατροφικό σκάνδαλο. Αν θέλουμε να ζήσουμε σαν άνθρωποι, ν’ απολαύσουμε το ψηλό επίπεδο πολιτισμού που μπορεί να μας εξασφαλίσει η πρόοδος των παραγωγικών δυνάμεων, πρέπει να απαλλαγούμε από τη μήτρα όλων των βλαπτικών παραγόντων, από τον καπιταλισμό.