Την περασμένη Τετάρτη, έγινε ο εξής διάλογος ανάμεσα στον υπουργό Οικονομίας που έβγαινε από το Μαξίμου και τους δημοσιογράφους:
Δημοσιογράφος: Κοινωνική έκρηξη φοβάστε όπως φοβούνται στην Ευρώπη;
Υπουργός: Οχι.
Δημοσιογράφος: Είναι ισχυρή η κυβέρνηση να ψηφίσει τα μέτρα;
Υπουργός: Βεβαίως είναι ισχυρή.
Είχαν προηγηθεί δηλώσεις και αρθρογραφία κορυφαίων παραγόντων της ΕΕ, που σημείωναν τον κίνδυνο κοινωνικών εκρήξεων εξαιτίας κυρίως της διόγκωσης της ανεργίας και της εξαθλίωσης που αυτή προκαλεί, ιδιαίτερα στους νέους εργαζόμενους.
Συγκεκριμένα, ο πρόεδρος του Eurogroup Ζαν Κλοντ Γιουνκέρ δήλωσε παρουσία και του επιτρόπου Αλμούνια: «Οδηγούμαστε προς κοινωνική έκρηξη, διότι θα έχουμε μεγάλη κρίση στον τομέα της απασχόλησης φέτος και του χρόνου», ενώ κάλεσε τις κυβερνήσεις να πάρουν μέτρα για τους εργαζόμενους που θα απολυθούν και τις επιχειρήσεις «να αποφύγουν τις πρόωρες και μαζικές απολύσεις» και να επιδείξουν «κοινωνική ευθύνη». Στο ίδιο μήκος κύματος ο επίτροπος Κοινωνικών Υποθέσεων Β. Σπίντλα μίλησε στους «Financial Times» για κίνδυνο κοινωνικών αναταραχών και ανόδου του «πολιτικού εξτρεμισμού». «Αν βρίσκεσαι σε μια κατάσταση όπου χιλιάδες άνθρωποι αποκλείονται από την εργασία, θα δημιουργηθούν οπωσδήποτε κοινωνικές εντάσεις», τόνισε ο Σπίντλα. «Οι επιπτώσεις μπορεί να είναι περιορισμένες, μπορεί όμως να αποδειχθούν και επικίνδυνες. Είδαμε όλοι μας τι συνέβη στα γαλλικά προάστια, είδαμε όλοι μας την άνοδο του εξτρεμισμού στην κεντρική Ευρώπη και αλλού».
Οι δηλώσεις αυτές, όπως και μια έντονη φιλολογία στον ευρωπαϊκό Τύπο ήρθαν μετά τη δημοσιοποίηση των εαρινών προβλέψεων της Κομισιόν, σύμφωνα με τις οποίες η ανεργία στην ευρωζώνη θα φτάσει το 2009 στο 9,9% και το 2010 στο 11,5%. Σε ολόκληρη την ΕΕ, σύμφωνα με αυτές τις προσωρινές προβλέψεις, θα προστεθούν στους ήδη 20.000.000 ανέργους άλλα 8.500.000!
Οι αστοί ανησυχούν για κοινωνικές εκρήξεις που δεν θα μπορέσουν να ελεγχθούν από τις θεσμικές δυνάμεις (κόμματα και συνδικάτα). Γι’ αυτό και αναφέρονται στα γαλλικά προάστια και τον ελληνικό Δεκέμβρη. Ομως, στη χώρα μας εξακολουθεί να βασιλεύει η «σιωπή των αμνών». Οι εργαζόμενοι κυριαρχούνται από το φόβο και υποτάσσονται ακόμα και στις πιο παράλογες απαιτήσεις των καπιταλιστών, όπως η λεγόμενη «εκ περιτροπής» εργασία. Δεν είναι μόνο η γιγάντωση της στρατιάς των ανέργων, αλλά και οι συνεχείς ανατροπές στις εργασιακές σχέσεις, που θ’ αποκτήσουν μόνιμο χαρακτήρα. Γι’ αυτό και είναι μείζον θέμα στις μέρες μας το χτύπημα της ηττοπάθειας που παραλύει τα πάντα.