κηρύσσουν τη λιτότητα».
Μπ. Μπρεχτ
Γερμανικό Εγχειρίδιο Πολέμου
Χορός εκατομμυρίων και πάλι μπροστά στα μάτια μας. Μίζες με τις χούφτες. Και καυγάς, άγριος καυγάς. Οπως πάντοτε. Ποιος πήρε και ποιος δεν πήρε, αν τα πήρε για πάρτη του ή για το κόμμα, ποια κόμματα πήραν και τα λοιπά. Στην Ευελπίδων αναστενάζει η πολιτική ζωή της χώρας. Και στα πέριξ του Συντάγματος κέντρα δίνουν και παίρνουν τα διαβούλια. Πολιτικοί, μεγαλοεκδότες και καναλάρχες, μεσάζοντες και λαμόγια της πιάτσας, έχουν γίνει ένα κουβάρι και προσπαθούν να δώσουν λύσεις.
Σε αντίθεση με άλλες εποχές, που είχαμε οργισμένες κατηγορίες, απειλές, ακόμη και παραπομπές στο Ειδικό Δικαστήριο, τούτη τη φορά επικρατεί η αλληλεγγύη και η αλληλοκατανόηση. Η αγωνία και το ενδιαφέρον για την προστασία της πολιτικής. Βλέπετε, οι βρομιές τους αφορούν όλους (και πέραν του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ), ενώ το παιχνίδι των αποκαλύψεων έχει ανοίξει πολύ, παίζεται κυρίως στο εξωτερικό και δύσκολα μπορούν να το ελέγξουν. Η απόφαση είναι… οικουμενική. Κανένα κόμμα δε θα επιδιώξει να βγάλει πολιτική υπεραξία σε βάρος άλλου. Θα κάνουμε ό,τι μπορούμε για να πέσουν όλοι στα μαλακά και θα κάνουμε τις μικρότερες δυνατές ανθρωποθυσίες προκειμένου να εξασφαλίσουμε τη σταθερότητα του συστήματος.
Ολες και όλοι ξέρουμε τι γινόταν, τι γίνεται και τι θα γίνει. Τώρα, ζούμε απλώς κάποιες αποκαλύψεις πλευρών αυτού που ξέρουμε. Είναι καιρός, όμως, να κάνουμε και τους απαραίτητους συνειρμούς. Τι είναι όλ’ αυτά τα εκατομμύρια των μιζών που έρχονται στο φως (και τα άλλα που δεν έρχονται); Δικά μας λεφτά είναι. Κλεμμένη, απλήρωτη εργασία είναι, υπεραξία που συγκεντρώνουν οι καπιταλιστές και που ένα μικρό κομμάτι της δίνουν στα κόμματα και τους πολιτικούς, οι οποίοι τους εξασφαλίζουν τη δυνατότητα να βγάζουν όλο και περισσότερη υπεραξία, να συσσωρεύουν όλο και περισσότερα κέρδη.
Μπουκωμένοι από φανερές και κρυφές χορηγίες οι αστοί πολιτικοί πέφτουν με όλο και μεγαλύτερη αγριότητα πάνω στους εργαζόμενους. Κήρυκες της λιτότητας, εμπνευστές νόμων και αποφάσεων που στραγγαλίζουν εργατικά δικαιώματα, δήθεν αντιπολιτευόμενοι που το μόνο μέλημά τους είναι να μη χαθεί ο έλεγχος, να μην υπάρξουν αγώνες που να μπορούν να νικήσουν.
Επειδή η Ιστορία έχει αποδείξει άπειρες φορές πως στις εξουσίες της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης οι λέξεις φιλότιμο, ήθος, εντιμότητα είναι ξένες, επειδή η ιστορία της τελευταίας 35ετίας έχει αποδείξει πολλές φορές, ότι η «κάθαρση» είναι η κολυμβήθρα του Σιλωάμ για ένα σύστημα που δεν αλλάζει, εμείς θα ‘πρεπε να τους πάρουμε με τις πέτρες, βάζοντας στο κέντρο της προσοχής τις ανάγκες και τα αιτήματά μας.