Εξω από το βούρκο

Ο Καμμένος απειλεί τον Τσίπρα ότι έτσι και του χαλάσει την κοινοβουλευτική ομάδα δε θα κάνει παρέλαση (ο Τσίπρας). Ο Τσίπρας πηγαίνει στην Τουρκία, προσεύχεται στην Αγιασοφιά, εκκλησιάζεται στη Χάλκη, δηλώνει ευλογημένος. Ο Παπαχριστόπουλος με την έδρα-σίριαλ, η βαφτισιμιά της Βέμπο, Μεγαλοοικονόμου, ο Μπουμπούκος με τις τσιρίδες υπέρ της παραγραφής των αδικημάτων για τα οποία ενδεχομένως θα κατηγορηθεί, ο Κοτζιάς που ετοιμάζεται να κάνει μήνυση στον Καμμένο, ο Ζουράρις που δεν έχει βαρεθεί να λέει τις ίδιες παπάρες δεκαετίες τώρα, ο Πολάκης να ρίχνει ζεϊμπεκιές στον Κραουνάκη, ο οποίος δηλώνει θαυμαστής του «Κρητίκαρου», ένα απέραντο σύστριγγλο με «παρατράγουδα» της αστικής πολιτικής (και όχι της trash tv).
 
Ετσι πορεύεται «η πολιτική ζωή του τόπου». Κάποιοι περιφέρουν την υποκριτική θλίψη τους στις ραδιοφωνικές συχνότητες και στις στήλες των εφημερίδων, για το «κατάντημα της πολιτικής» και για την «απουσία των ογκολίθων του παρελθόντος», που «κοσμούσαν με την παρουσία και τον λόγο τους το Κοινοβούλιο».
 
Ξέχασαν κάποιους που έβαζαν την κοινοβουλευτική ομάδα τους να ψηφίζει με χρωματιστά ψηφοδέλτια κι έστηναν δυνατές λάμπες πάνω από την κάλπη για να μπορούν να σκανάρουν κάθε φάκελο που έπεφτε μέσα. Ξέχασαν τον άλλο που έσκασε την κάλπη της Βουλής στην πλάτη και την κουβάλησε στα γραφεία του κόμματός τους. Ξέχασαν κάτι παραπομπές στο Ειδικό Ποινικό Δικαστήριο με καταθέσεις κάποιων μπράβων που μιλούσαν για «τούβλα» (πακέτα πεντοχίλιαρα ήταν αυτά) που τα κουβαλούσαν σε κούτες από Πάμπερς. Ξέχασαν τις γρονθοπατινάδες μεταξύ βουλευτών, τους πρώην δωσίλογους που κυκλοφορούσαν στη Βουλή με τα κουμπούρια στη ζώνη, τους «αποστάτες» που ψήφιζαν υπακούοντας στο δόγμα «εν τη παλάμη και ούτω βοήσωμεν», τις έδρες που δίνονται προίκα σε γιους, κόρες, γαμπρούς και ανίψια κτλ. κτλ.
 
Η αστική πολιτική κάνει τους κύκλους της. Πότε εμφανίζεται βροντώδης, επιβλητική, λαμπερή και πότε με τη μορφή «παρατράγουδων». Τα τελευταία εμφανίζονται συνήθως στις μεταβατικές περιόδους. Τότε που το πολιτικό σύστημα αναδιατάσσεται και ανασυντάσσεται και πρέπει αναγκαστικά να περάσει μέσα από μορφές σχετικής ρευστοποίησης του πολιτικού προσωπικού.
 
Ας μη μας διαφεύγει, όμως, ότι και τα «παρατράγουδα» και οι «σοβαροί» και «αξιοπρεπείς» βρίσκονται εκεί που βρίσκονται «με την έγκριση του λαού». Εκλεγμένοι είναι όλοι και όλες τους, μηδενός και μηδεμιάς εξαιρουμένων. Κι ότι τα «παρατράγουδα» ποτέ δεν έκαναν ζημιά στο σύστημα. Το υπηρετούν το ίδιο καλά με τους «σοβαρούς». Η ψήφος τους μετράει το ίδιο. Το στιλ μόνο είναι διαφορετικό.
 
Η αστική πολιτική δεν είναι η εξουσία. Διαχειρίζεται την εξουσία. Αυτό μάλιστα ισχύει για την κυβέρνηση μόνο. Ο κοινοβουλευτικός λόχος που τη στηρίζει, με «σοβαρούς» και «παρατράγουδα», συμμετέχει στην απατηλή κοινοβουλευτική βιτρίνα, φροντίζοντας πρωτίστως για την αναπαραγωγή του.
 
Εξουσία είναι το κεφάλαιο. Τα δικά του συμφέροντα υπηρετεί η αστική πολιτική σε όλες της τις αποχρώσεις. Προσοχή, λοιπόν, μην παρασυρθούμε στο βούρκο, πασχίζοντας να τον… καθαρίσουμε. Η δουλειά μας είναι έξω από το βούρκο. Κόντρα σ' αυτούς που κολυμπούν στα βρομόνερά του. Στον αγώνα για να χτίσουμε την οργανωμένη εργατική πολιτική.