Εντός των τειχών

Εκατό βιολιά συντονίζονται και συγχρονίζονται στην ίδια μελωδία, η οποία περνάει από το νανούρισμα στο πολεμικό εμβατήριο και τανάπαλιν.
 
Ο προαιώνιος εχθρός μας απειλεί. Σβήνει από το χάρτη τα νησιά μας. Απειλεί να μας αρπάξει τους υδρογονάνθρακές μας. Παραβιάζει ωμά τη διεθνή νομιμότητα.
 
Σ' αυτόν τον αγώνα δεν μπορούμε να περιμένουμε βοήθεια από κανένα. Ολοι χαϊδεύουν την Τουρκία γιατί έχουν συμφέροντα εκεί. Θα κάνουμε διπλωματικές κινήσεις, αλλά πρέπει να ξέρουμε ότι την κρίσιμη ώρα θα είμαστε μόνοι μας.
 
Γι' αυτό πρέπει να είμαστε ενωμένοι. Να μην αφήσουμε το σαράκι της φυλής να μας αδυνατίσει. Αλλο η πολιτική αντιπαράθεση ανάμεσα στα κόμματα, άλλο το εμφυλιοπολεμικό κλίμα που υπονομεύει την τόσο απαραίτητη σ' αυτές τις κρίσιμες στιγμές εθνική ενότητα.
 
Ας αντλήσουμε διδάγματα καταρχάς από τη σύγχρονη Ιστορία του τόπου. Αυτοί που παριστάνουν τους εθνικόφρονες και τους πατριώτες, όταν η χώρα μας βρέθηκε υπό τη ναζιφασιστική κατοχή, είτε την κοπάνησαν στη Μέση Ανατολή, όπου έτρωγαν από τα κλεμμένα, είτε έγιναν συνεργάτες των κατακτητών. Κι όταν η χώρα απελευθερώθηκε, αφού έχυσαν το αίμα τους τα παιδιά της εργατιάς και της φτωχής αγροτιάς, κάτω από τις σημαίες του ΕΑΜ και του ΚΚΕ, όλοι μαζί, αστοί πολιτικοί του Καΐρου, δωσίλογοι, μαυραγορίτες, ταγματασφαλίτες, καβάλησαν πρώτα τα εγγλέζικα και μετά τα αμερικάνικα κανόνια για να σφάξουν, να βιάσουν, να βασανίσουν, να φυλακίσουν, να κάψουν με τις ναπάλμ τον ανθό του ελληνικού λαού. Γιατί; Επειδή ζητούσε λευτεριά και κοινωνική δικαιοσύνη.
 
Μερικές δεκαετίες αργότερα, αφού έβαλαν στο «γύψο» τον ελληνικό λαό, ξεπούλησαν και την Κύπρο οι πατριώτες.
 
Μ' αυτούς θα κάνουμε εθνική ενότητα; Σε ποια βάση; Στη βάση της μοιρασιάς των (υπαρκτών ή εικαζόμενων) κοιτασμάτων υδρογονανθράκων στην Ανατολική Μεσόγειο, ανάμεσα στα διεθνή ενεργειακά μονοπώλια, από την οποία η ελληνική, η τουρκική, η σιωνιστική, η κυπριακή, η αιγυπτιακή μπουρζουαζία θέλει όσο γίνεται μεγαλύτερο κομμάτι;
 
Εθνική ενότητα την ίδια στιγμή που αυτοί διεξάγουν τον πιο ανελέητο ταξικό πόλεμο ενάντια στις ζωντανές παραγωγικές δυνάμεις του τόπου, την εργατική τάξη, τη φτωχή αγροτιά, τους εργαζόμενους μικροαστούς, αλλά και στους απόμαχους της δουλειάς που με τον ιδρώτα τους έφτιαξαν τον πλούτο που έχει συσσωρευτεί (κι αυτόν που έχει εξαχθεί στις ιμπεριαλιστικές μητροπόλεις ή έχει αποθηκευτεί στις ελβετικές τράπεζες);
 
Οι μιντιάρχες και τα παπαγαλάκια τους, που μας βομβαρδίζουν καθημερινά με τρομο-σενάρια και κηρύσσουν την εθνική ενότητα, είναι αυτοί που πανηγύριζαν για την έλευση της τρόικας «για να βάλει τάξη στο μπουρδέλο». Οι ίδιοι που θεωρούν «μαξιμαλισμό» κάθε διεκδίκηση για καλύτερα μεροκάματα και συντάξεις, για μείωση των χαρατσιών, για επιδότηση των ανέργων. Είναι οι ίδιοι που θεωρούν ικανοποιητικό ένα μηνιάτικο των 300 ευρώ με μερική απασχόληση, όταν τόσα χαλάνε οι ίδιοι για τις καθημερινές εξόδους τους σε λουσάτα εστιατόρια και μπαρ.
 
Καμιά εθνική ενότητα με τον εχθρό, ο οποίος βρίσκεται εντός των τειχών. Η μόνη ενότητα που μπορεί να πάει μπροστά τους ανθρώπους της δουλειάς είναι η ταξική ενότητα. Για να πάρουμε μια ανάσα σήμερα, για ν' απαλλαγούμε από τα καθάρματα αύριο.