Αυτό που ζήσαμε τη μέρα του γιορτασμού του Πολυτεχνείου σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη ούτε τυχαίο ήταν, ούτε πρωτοφανές, ούτε στιγμιαίο. Εχει παρελθόν και θα έχει μέλλον.
Δεν αναφερόμαστε στο από κάθε άποψη συγκλονιστικό γεγονός του λιντσαρίσματος του Κύπριου φοιτητή από ασφαλίτες στη Θεσσαλονίκη, το οποίο έχει κυριαρχήσει στην πολιτική φιλολογία των ημερών. Το γεγονός αυτό έχει αποσπαστεί απ’ όλα τα υπόλοιπα και παρουσιάζεται σαν μια παρέκκλιση η οποία ντροπιάζει την εικόνα της Αστυνομίας. Αναφερόμαστε σε όλα τα υπόλοιπα, που μαζί μ’ αυτό συνέθεσαν την εφαρμογή του δόγματος της μηδενικής ανοχής σε μια μόνο μέρα: μαζικές προληπτικές συλλήψεις νεολαίων στο δρόμο, πολιορκία γραφείων πολιτικών συλλογικοτήτων για να εμποδιστούν να πάρουν μέρος στην πορεία, ζώσιμο τμημάτων της πορείας από τα ΜΑΤ, άγρια αναίτια επίθεση με χημικά και ανελέητος ξυλοδαρμός διαδηλωτών, συλλήψεις στο σωρό, παραπομπή σε δίκη και τρομοκρατικές καταδίκες (δηλαδή, αγαστή συνεργασία Αστυνομίας – Δικαιοσύνης, των δυο πόλων του μηχανισμού καταστολής).
Ολα αυτά δεν πέρασαν καν σε δεύτερη μοίρα. Εξαφανίστηκαν, δε συζητήθηκαν καθόλου. Μ’ άλλα λόγια, έγιναν αποδεκτά από τον αστικό πολιτικό κόσμο. Θεωρήθηκαν ως μια σωστή και επιβεβλημένη προληπτική και κατασταλτική δράση της Αστυνομίας, η οποία εφαρμόζοντας το δόγμα της μηδενικής ανοχής, όφειλε να καταστείλει προληπτικά κάθε πιθανή εστία αμφισβήτησης, δημιουργώντας ένα κλίμα τρόμου και καθορίζοντας το πλαίσιο στο οποίο θα έπρεπε να κινηθούν όσοι επιθυμούσαν να διαδηλώσουν.
Ολοι αυτοί, που ανέθεσαν εν λευκώ στον Πολύδωρα να τους απαλλάξει από κάθε εκδήλωση βίας στην πορεία, άρχισαν μετά να σκίζουν υποκριτικά τα ρούχα τους, γιατί κάποιοι ασφαλίτες «ξέφυγαν» και λιντσάρισαν on camera έναν ανυποψίαστο περαστικό. Αν όλα είχαν γίνει off camera, θα είχαμε μείνει μόνο με τα συγχαρητήρια και ο νεαρός θα έψαχνε δικηγόρο για να καθαρίσει απ’ αυτά που του φόρτωσαν.
Είναι δυνατόν, αλήθεια, να αναθέτεις την προστασία του «μηνύματος του γιορτασμού», σ’ αυτούς που πριν μερικές εβδομάδες έπνιγαν στα χημικά και ξυλοφόρτωναν τους απεργούς εκπαιδευτικούς και πριν μερικούς μήνες έκαναν το ίδιο στους καταληψίες φοιτητές; Τόσο γρήγορα ξεχάστηκε το λιντσάρισμα μιας κοπέλας έξω από τη Νομική, που βρέθηκε στη συνέχεια κατηγορούμενη;
Ο Πολύδωρας δεν αντλεί θράσος και νομιμοποίηση μόνο από την κυβέρνηση. Αντλεί από το σύνολο του αστικού πολιτικού κόσμου. Αυτού του κόσμου που θέλει να περιχαρακώσει και να ευνουχίσει κάθε μορφή αντίστασης, μετατρέποντάς την σε δεκανίκι του κοινοβουλευτικού παιχνιδιού. Ο,τι ξεφεύγει από αυτά τα όρια πρέπει να εξαφανίζεται, ακόμα κι αν πάει περίπατο η ίδια η αστική νομιμότητα.
