Στην έκτη βδομάδα μπαίνει από τη Δευτέρα η απεργία διάρκειας των δασκάλων, που παρά την κούραση και το τεράστιο οικονομικό σφίξιμο κρατάνε ακόμα γερά και παραδίνουν μαθήματα αγωνιστικού ήθους και αξιοπρέπειας.
Και ο πλέον αφελής καταλαβαίνει πλέον πως το ζήτημα για την κυβέρνηση δεν είναι οικονομικό αλλά πολιτικό. Θέλει να τσακίσει αυτή την απεργία προς παραδειγματισμό όλων των άλλων εργαζόμενων. Το είπε με το δικό του τρόπο ο Καραμανλής το βράδυ της περασμένης Κυριακής. Για τις εκλογές μιλούσε, την απεργία των δασκάλων «φωτογράφιζε», δηλώνοντας ότι θεωρεί το θετικό για τη ΝΔ εκλογικό αποτέλεσμα ως επιβράβευση της πολιτικής που ακολουθεί η κυβέρνησή του και πως δεν πρόκειται να υποχωρήσει σε τίποτα. Το επανέλαβε η Γιαννάκου στη συνάντησή της με την ΟΛΜΕ και τη ΔΟΕ, το είπε με το δικό του τρόπο ο Πολύδωρας, όταν έδωσε πλήρη κάλυψη στο μπάτσο που πήγε σε σχολείο για να φακελώσει τους απεργούς.
Είναι ολοφάνερο. Η κυβέρνηση στέλνει ένα τρομο-κρατικό μήνυμα σε όλους. Κι αυτό το μήνυμα ή το παίρνεις ή το επιστρέφεις ανεπίδοτο. Τρίτη λύση δεν υπάρχει. Μόνο που δεν είναι μήνυμα που έρχεται με το ταχυδρομείο για να μην το παραλάβεις. Την επιστροφή πρέπει να την κάνει με πράξεις. Η αδράνεια, η απουσία αλληλεγγύης σε κείνο το κομμάτι των εργαζόμενων που βρίσκεται αυτή τη στιγμή στην πρωτοπορία, είναι πράξη βοήθειας προς την κυβέρνηση, είναι συνενοχή. Οι καλές προθέσεις και η ευμενής διάθεση προς τους απεργούς δεν μπορούν πια να παίξουν κανένα ρόλο.
Τι να κάνουμε; Δημοσιεύσαμε στο προηγούμενο φύλλο μια αφίσα της «Κόντρας». Τη δημοσιεύουμε και πάλι. Αυτή είναι η δική μας απάντηση στο ερώτημα.