Ωραία τη βγάλαμε στις γιορτές και από άποψη θεάματος. Τζάμπα πράγμα μέσα στο σπίτι μας. Αίμα και σπέρμα σε αφθονία. Και γαργαλιστικές λεπτομέρειες. Ετσι ο Ζαχόπουλος, έτσι η Τσέκου, ρε συ μήπως μπορείς να βρεις κάνα DVD, την έβαλαν μέσα για να της κλείσουν το στόμα, ποιος ξέρει τι θα ‘λεγε για τον Καραμανλή, μωρέ αυτοί τρώνε με δέκα μασέλες, ποιος πάσαρε το DVD, ο χοντρός ή κάνας άλλος, πόσο να το πλήρωσε ο Καραμανλής και πάει λέγοντας.
Ο βόρβορος της αστικής πολιτικής κυλούσε μπροστά μας, η μπόχα του μας έπνιγε, ακόμα μας πνίγει, κι εμείς εκεί, καρφωμένοι, απολαμβάνουμε το θέαμα. Σαν να παίρνουμε εκδίκηση για τα πάθη των κυρίαρχων. Μόνο που όλ’ αυτά τα πάθη και τα «πάθη» τα ‘χουμε χρυσοπληρωμένα. Και το ξέρουμε. Ξέρουμε, επίσης, ότι κάποια στιγμή και η Ζαχοπουλειάδα θα περάσει στο αρχείο κι ότι εμείς θα εξακολουθήσουμε να πληρώνουμε τα λαμόγια και τις «περιπέτειές» τους. Και θα τους ακούμε από πάνω να παριστάνουν τους κήνσορες της ηθικής.
Προπαντός θα τους ακούμε να μας μαλώνουν αυστηρά για τον… υπερκαταναλωτισμό μας και να μας παίρνουν μέτρα… για το καλό μας. Οπως θα κάνουν οσονούπω με το Ασφαλιστικό. Με τις νέες ιδιωτικοποιήσεις. Με την αύξηση του ΦΠΑ. Και με όλα τα άλλα αντεργατικά και αντιλαϊκά μέτρα που θα παρθούν.
Στη μεγάλη απεργιακή πορεία της 12ης Δεκέμβρη φωνάχτηκαν και κάποια χιουμοριστικά συνθήματα που αναφέρονταν στους ανασφάλιστους υπηρέτες του Μαγγίνα. Καλό είναι το χιούμορ, αλλά τώρα μας χρειάζεται κάτι άλλο. Τώρα μας χρειάζεται η ανατροπή του σκηνικού. Να τους πνίξουμε μέσα στον ίδιο τους το βόρβορο.
Με τι μούτρα θα βγει σε λίγες μέρες ο Καραμανλής για να μας ανακοινώσει μέτρα για το Ασφαλιστικό, παριστάνοντας τον Προκρούστη που πετσοκόβει τους κόπους μιας ολόκληρης ζωής και την ελπίδα για μερικά ήσυχα χρόνια στα γεράματα; Αυτός δε θα ‘χει πρόβλημα να το κάνει, αλλά εμείς πώς θα του το επιτρέψουμε; Είναι και ζήτημα αξιοπρέπειας, βρε αδερφέ, ειδικά στις σημερινές συνθήκες.
Οι μηχανισμοί του συστήματος έχουν ήδη μπει μπροστά. Η κυβέρνηση προσπαθεί να ξεφορτωθεί τη Ζαχοπουλειάδα, η αντιπολίτευση προσπαθεί να βγάλει πολιτική υπεραξία. Χωρίς να διασαλεύσει την κοινοβουλευτική τάξη, χωρίς να βάλει στο παιχνίδι τα θύματα της ρεμούλας και της εκμετάλλευσης. Αυτά πρέπει μόνο ν’ ακούν και, όταν κληθούν, να προσέλθουν να ψηφίσουν. Παραπέρα δεν τους πέφτει λόγος. Θα γίνεται ό,τι προβλέπει η κοινοβουλευτική τάξη.
Αυτή την κοινοβουλευτική τάξη πρέπει να «διασαλεύσουμε». Με σκληρούς αγώνες στους δρόμους. Περιφρονώντας την αστική νομιμότητα. Υπακούοντας στη μόνη νομιμότητα που αναγνωρίζουμε ως δίκαια. Τη νομιμότητα των αναγκών μας. Είναι καιρός να συνειδητοποιήσουμε και να τους κάνουμε να συνειδητοποιήσουν, ότι εμείς είμαστε οι παραγωγοί του κοινωνικού πλούτου. Την Ασφάλιση δεν την επαιτούμε, την απαιτούμε.
