►Η ΕΕ ανέκαθεν απαιτούσε από τα κράτη-μέλη της να παραχωρήσουν στις Βρυξέλλες ένα μέρος της κυριαρχίας τους. Για την Ελλάδα όμως απαιτεί πολύ περισσότερα. Η συμφωνία που επιβλήθηκε και με το ΔΝΤ δείχνει ότι η ΕΕ θα αποφασίζει στο εξής «τι πρέπει να γίνει» για την Ελλάδα. (…) Αυτό το φαινόμενο δεν έχει ακόμη χαρακτηριστεί. Θα μπορούσε να χαρακτηριστεί νεο-ευρω-αποικιοκρατία; Ναι, και θα ήταν αλήθεια. (…) Οι όροι που επιβλήθηκαν στην Ελλάδα από την ΕΕ θα χρησιμεύουν στο εξής ως προειδοποίηση και για τις άλλες χώρες της ευρωζώνης, αλλά και για εκείνα τα κράτη που επιδιώκουν να εισέλθουν στο μέλλον στη ζώνη του ευρώ.
Slate (Ποντίκι)
►Για τη Γερμανία το πρόβλημα είναι η δημοσιονομική απειθαρχία, προτείνει άγριες περικοπές δαπανών και αυστηρές ποινές. Απαιτεί όλη την πειθαρχία που χρειάζεται ένα καλό ευρωπαϊκό κράτος, κανέναν όμως από τους αντισταθμιστικούς, αναδιανεμητικούς μηχανισμούς που έχουν τα κράτη, όπως κοινή φορολογία και αναδιανομή. Θέλει όλα τα κέρδη, κανένα από τα κόστη της Ευρωζώνης.
Δ. Κωνσταντακόπουλος (ΚτΕ)
►Η οικονομική κρίση δεν ήταν θεομηνία. Ηταν κατά μέτωπο οικονομική επίθεση, διαπράχθηκε από ανθρώπους και στοίχισε σε εκατομμύρια συνανθρώπους τη δουλειά τους, εξανέμισε δισεκατομμύρια δολάρια των αποταμιευτών και έσπρωξε τη χώρα μας στη χειρότερη οικονομική καταστροφή από την εποχή του 1930.
Καρλ Λέβιν, γερουσιαστής Μίσιγκαν, Δημοκρατικό Κόμμα
►Η Ελλάδα είναι μισητή ακριβώς για την αντίσταση που προβάλλει. Αυτή αποτελεί ανάθεμα για τους Ευρωπαίους τραπεζίτες και θεωρείται ανάσχεση στην ανάγκη του γερμανικού κεφαλαίου να ελέγξει όλες τις αγορές την επαύριον της προβληματικής γερμανικής επανένωσης (…) Ευτυχώς οι Ελληνες ξέρουν ποιος είναι ο εχθρός τους και θεωρούν ότι βρίσκονται, για μια ακόμη φορά, στη Ιστορία τους υπό ξενική κατοχή. Ομως σηκώνονται ξανά όρθιοι με μεγάλο κουράγιο.
New Statesman (Πρώτο Θέμα)
►Δεν είναι και ό,τι πιο ελπιδοφόρο το γεγονός πως διανοούμενοι και καλλιτέχνες όχι μόνο δεν αφήνουν τον ναρκισσισμό και την εγωπάθειά τους, όχι μόνο δεν προσπαθούν να κατεβούν στον κόσμο, αλλά περιφρουρούν με τη σιωπή και την απουσία τους τις βολικές σίγουρες θεσούλες, που τους κέρασαν διάφοροι οικονομικοί και κρατικοί θώκοι εξουσίας και ένα καθεστώς δημοσιοπεολειξικών σχέσεων.
Θ. Ανεστόπουλος (τραγούδι)
