Ριπές

● Η υψωμένη γροθιά του Χρήστου Τσιγαρίδα, λίγο πριν χαθεί από τα μάτια μας παίρνοντας το δρόμο για το υπόγειο κελί του ●●● Το πείσμα του Δημήτρη Κουφοντίνα, που αρνείται να δεχτεί οποιαδήποτε ιατρική στήριξη, μολονότι ανά πάσα στιγμή μπορεί να πέσει σε κώμα ●●● Η απεργία πείνας του βαριά άρρωστου Τσιγαρίδα ●●● Αλλά και του Σάββα Ξηρού, με τα μύρια όσα προβλήματα ●●● Εικόνες ενός άλλου κόσμου, μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας ●●● Εικόνες των οποίων δεν γίνεται κοινωνός ο ελληνικός λαός ●●● Στο δικό του οπτικό πεδίο τοποθετείται μόνο το lifestyle ●●● Ακκιζόμενοι διάττοντες αστέρες της υποκουλτούρας και νταβραντισμένοι αστοί πνιγμένοι στην κόκα και τις αμφεταμίνες ●●● Σταρλετίτσες που φτιάχνουν καριέρα γυρίζοντας από κρεβάτι σε κρεβάτι ●●● Ενας κόσμος διεφθαρμένος, άχρηστος, παρασιτικός, που ζει ρουφώντας το δικό μας αίμα ●●● Οι εικόνες των αγωνιζόμενων εγκλείστων είναι απομεινάρι του παρελθόντος, λένε πολλοί ●●● Δεν αξίζει τον κόπο, δεν βγαίνει τίποτα, ψιθυρίζουν άλλοι με τη θλίψη ζωγραφισμένη στο πρόσωπο και την απογοήτευση να τους έχει κόψει τα πόδια ●●● Λάθος, μέγα λάθος ●●● Αυτές οι εικόνες είναι εικόνες του παρόντος και του μέλλοντός μας ●●● Ειδικά του μέλλοντός μας ●●● Δεν μπορεί η βαρβαρότητα να παίξει το ρόλο κοινωνικού συμβόλαιου ●●● Η βαρβαρότητα φέρνει την εξέγερση ●●● Χτες εκεί, σήμερα εδώ, αύριο κάπου αλλού ●●● Το «πού» δεν μετριέται με τις επιθυμίες μας ●●● Το «πότε» δεν μετριέται με τον βιολογικό μας κύκλο ●●● Ζόρικες εποχές για ήρωες, λένε κάποιοι, καλοπροαίρετα ●●● Αλίμονο στους λαούς που έχουν ανάγκη από ήρωες, μας είχε προειδοποιήσει ο Μπρεχτ ●●● Κάτι πολύ σημαντικό μας άφησε ως παρακαταθήκη ο μεγαλοφυής Αλσατός ●●● Με στίχους μας το ‘χε πει και ο δικός μας, ο μπαρμπα-Κώστας ο Βάρναλης ●●● Κι αν είν’ ο λάκος σου πολύ βαθύς, χρέος με τα χέρια σου να σηκωθείς v Και στις πιο βάρβαρες εποχές, κάποιος πρέπει να λέει την αλήθεια ●●● Ηταν η συμβουλή του διαφωτιστή πριν δυο και κάτι αιώνες ●●● Εμείς δυστυχώς αποφεύγουμε όχι να πούμε, αλλά έστω να αντικρίσουμε την αλήθεια ●●● Βλέπουμε τη βαρβαρότητα και αναζητούμε καταφύγιο στο οικιακό άσυλο και στις μικρές -πολύ μικρές- παρέες ●●● Αυτό είναι ντροπή ●●● Κι αυτή τη ντροπή μας θυμίζει η σηκωμένη γροθιά του Τσιγαρίδα και ο αποσκελετωμένος Κουφοντίνας στο κρεβάτι του Γενικού Κρατικού ●●● Δεν μας βάζουν μεγάλα καθήκοντα ΣΗΜΕΡΑ ●●● Δεν μας ζητούν να συμφωνήσουμε με τη δράση τους ●●● Δεν μας ζητούν καν να κατανοήσουμε αυτή τη δράση ●●● Μολονότι πολλοί και την έχουμε κατανοήσει και την έχουμε εντάξει στο ιστορικοπολιτικό της πλαίσιο ●●● Να βάλουμε φρένο στην κρατική βαρβαρότητα μας ζητούν ●●● Ούτε αυτό; ●