♦ Το Κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς είναι γεγονός. Συζητάμε και παλεύουμε για μια άλλη Ευρώπη. Θα μιλήσει ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Φώτης Κουβέλης.
Χαράς ευαγγέλια. Ανάσταση. Γι’ αυτό πανηγυρίζανε οι μάζες στους δρόμους. Γι’ αυτό βλέπεις μια αισιοδοξία στα μάτια των εργαζόμενων. Γι’ αυτό αντικρίζεις μια ανησυχία στους κυβερνώντες. Γι’ αυτό αρχίζουν μια σειρά από παραχωρήσεις. Αναρωτιόμασταν: Πώς έγινε ρε παιδί μου και κατέληξαν σε απόφαση για τον προϋπολογισμό στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο; Χαμπάρι δεν είχαμε πάρει. Και όμως αγαπητοί. Το Κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς, που είναι πλέον γεγονός, τους φόβισε. Δυστυχώς δεν πιάσαμε τον παλμό των μαζών. Δεν καταλάβαμε τον ενθουσιασμό του κόσμου. Είμαστε κλεισμένοι στα γραφεία μας. Καμιά σχέση δεν έχουμε με τις μάζες. Μην ανησυχείτε όμως. Το Φόρουμ έχει ανοιχτές τις πόρτες -και τα παράθυρα βεβαίως, βεβαίως- σε όλους. Αλλωστε, πλησιάζει και η μεγάλη μάχη των δημοτικών εκλογών.
♦ Είναι πιο αδύναμοι απ’ όσο φαίνονται, είμαστε πιο δυνατοί απ’ όσο νομίζουμε! (Φόρουμ)
Μπέρδεμα. Πώς γίνεται; Το σύνθημα είναι από την απεργία της 14ης Δεκέμβρη. Το Κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς ήταν πλέον γεγονός. Και όμως. Οι φορουμίστριες και οι φορουμίστες προσπαθούν με «γενικότητες» να μας ανυψώσουν το ηθικό, παρά με συγκεκριμένα χειροπιαστά θέματα. Την ίδρυση δηλαδή του Κόμματος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς. Πώς μπορεί να το εξηγήσει κανείς αυτό; Να έγινε από μετριοφροσύνη; Μπα! Κάναμε ρεπορτάζ και μάθαμε. Η προκήρυξη για την απεργία γράφτηκε σε άλλο γραφείο. Δεν γράφτηκε στο γραφείο όπου ξεχείλιζε ο ενθουσιασμός των μαζών. Υπήρξε δηλαδή ένα γραφείο…κρατικό πρόβλημα. Μη νομίζετε, ακόμα και οι πιο φωτισμένοι αριστεροί κρύβουν ένα μικρό γραφειοκράτη μέσα τους. Μην ανησυχείτε όμως. Το Κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς θα το λύσει και αυτό. Η ενότητα των γραφειοκρατών θα εξαλείψει τη γραφειοκρατία.
♦ Καμιά Αντοχή καμιά Ανοχή στις αντεργατικές πολιτικές (Σωματεία Εργαζομένων σε ΕΑΣ-ΠΥΡΚΑΛ-ΕΒΟ)
Για να είμαστε ειλικρινείς, αγαπητοί συνάδελφοι, ανοχή δείξατε στις αντεργατικές επιλογές. Ανοχή απέναντι στις αντεργατικές επιλογές, ανοχή απέναντι στις κυβερνήσεις, ανοχή στους συμβιβασμούς και τα ξεπουλήματα των συνδικαλιστικών ηγετών σας. Αφού δείξατε ανοχή, είσασταν υποχρεωμένοι να δείξετε και αντοχή. Αντοχή όχι στις δυσκολίες του αγώνα, αλλά αντοχή στα αποτελέσματα μια συμβιβαστικής γραμμής. Αντοχή στα αποτελέσματα της ανάθεσης και του καναπέ. Τώρα; Τώρα, πράγματι, το μόνο που μένει είναι να αποφασίσετε -να αποφασίσουμε- το καμιά ανοχή. Καμιά ανοχή και πολλή αντοχή. Αυτό χρειάζεται εδώ που φτάσανε τα πράγματα.
