♦ Δεν ξέρουμε τι ήθελε να πει ο… ποιητής (ή η… ποιήτρια) με το στίχο της Νικολακοπούλου, που έγραψε στη χρυσοπληρωμένη από μας ζαρντινιέρα, όμως θα μπορούσε κάποιος να μας εξηγήσει γιατί η αναγραφή του συνθήματος χαρακτηρίστηκε βανδαλισμός; Δηλαδή είναι προτιμότερη η ζαρντινιέρα μ' ένα χρώμα νεκροτομείου παρά μ' ένα καλλιγραφικά γραμμένο στίχο που πάρα πολλοί (και πολλές) έχουν τραγουδήσει; Και δεν είναι βανδαλισμός όλο αυτό το καρακιτσαριό που στήθηκε, που δεν έχει την παραμικρή ομορφιά; Σε μια πραγματικά εμπνευσμένη ανάρτησή του στο facebook, υπό τον τίτλο «Οι 22 καυλοί που βίασαν την Αθήνα» ο (άγνωστός μας) πολιτικός μηχανικός Κώστας Ζαμπάς έγραψε: «Ηταν ισχυρό το αισθητικό σοκ που υπέστην το βράδυ του Σαββάτου 5/7, όταν εποχούμενος έφτασα στη διασταύρωση των οδών Βασ. Αμαλίας και Βασ. Σοφίας και αντίκρισα τη συστοιχία των καυλών με τις φούντες στην κεφαλή παρατεταγμένους στην Πανεπιστημίου μπροστά στο ξενοδοχείο της Μεγάλης Βρετανίας. Πέρασα με κόκκινο αποσβολωμένος και αναρωτιόμουν αν εκτός από τον Δήμαρχο, που είναι περιχαρής για το έργο του, υπάρχει έστω και ένας Αρχιτέκτονας, Πολεοδόμος, Συγκοινωνιολόγος, Κηποτέχνης που θα υπέγραφε αυτόν τον αισθητικό βιασμό στην καρδιά της πόλης». Αναζητήστε το κείμενο στο Διαδίκτυο. Θα συμφωνήσετε με πολλά (αν όχι με όλα).
♦ Στην Εγνατία, στη Θεσσαλονίκη είναι γραμμένο το σύνθημα με μοβ μπογιά. Αυτοί ή αυτές που το… εμπνεύστηκαν αισθάνθηκαν τόσο ικανοποιημένοι με την… έμπνευσή τους που έκοψαν στένσιλ για να μπορούν να το γράψουν σε πολλά σημεία, για να το διαβάσει όσο γίνεται περισσότερος κόσμος και να αισθανθεί… ιερό ρίγος από την απειλή. Εμάς μας προκάλεσε απλώς αηδία. Αηδία για κάποιες… αρχοντοελιτίστικες αντιλήψεις, που πλασάρονται ως προοδευτικές, εναλλακτικές, ρηξικέλευθες, όμως δεν αποτελούν παρά την άλλη όψη του κοινωνικού συντηρητισμού, με τον οποίο φτιάχνουν ένα δίπολο σαν το δίπολο «θεός-διάβολος».
♦ Παπάρες γράφουν στο Twitter οι άνθρωποι της καμπάνιας του Μπάιντεν: ο Τραμπ είναι ο πιο διεφθαρμένος πρόεδρος στη σύγχρονη αμερικάνικη ιστορία, κάθε μέρα που περνάει απειλεί το μέλλον της δημοκρατίας μας, πρέπει να τον μαυρίσουμε τον Νοέμβρη. Είναι τα συνθήματα που συνήθως λέγονται από τα προεκλογικά «μπαλκόνια», ενώπιον παραληρούντων πληθών, που θέλουν τέτοια συνθήματα για να «φτια-χτούν». Πλέον, το ρόλο των «μπαλκονιών» παίζει και το Twitter και τα άλλα μέσα «κοινωνικής δικτύωσης». Εκεί δε χρειάζεται να γραφούν αναλύσεις, να υπάρξει επιχειρηματολογία, λόγος και αντίλογος. Αρκούν οι παπάρες υπό μορφήν ολιγόλογων φράσεων, που λειτουργούν απλώς ως υπενθύμιση της ύπαρξης του υποψήφιου.
