![](/wp-content/uploads/2020/08/2494/content_epoxhproti21102018.jpg)
♦ Δεν απέχει καθόλου από το χριστιανικό «αγαπάτε αλλήλους» ο τίτλος και το πρωτοσέλιδο editorial της συριζαϊκής «Εποχής» την περασμένη Κυριακή. Ολοι μαζί (συριζαίοι, ανελίτες και παρατρεχάμενοι) κάναμε θυσίες και τώρα που φτάνουμε στο τέρμα («λίγες μέρες πριν κατατεθεί ο πρώτος προϋπολογισμός της μετά τη λήξη του προγράμματος εποχής», γράφουν σ' ένα κρεσέντο θράσους, ψεύδους και παραπληροφόρησης), έχουμε στο υπουργικό συμβούλιο «συμπεριφορές που δεν συμβαδίζουν με το αίσθημα ευθύνης απέναντι στις θυσίες που έγιναν για να φτάσουμε ως εδώ»! Εντύπωση προκαλεί το γεγονός ότι το άτυπο όργανο της φράξιας των 53+ μοιράζει το «πεπόνι» της ευθύνης εξίσου σε Καμμένο και Κοτζιά, χωρίς να κατονομάζει κανέναν από τους δύο. Ο Καμμένος δεν ανακατεύεται στα εσω-συριζικά, ενώ ο Κοτζιάς ανακατεύεται, οπότε είναι μια καλή ευκαιρία να τον «κοντύνουν». Μιλάμε για… στάση αρχών. Πέρα απ' αυτό, η έκκληση στον Καμμένο να θυμηθεί την «εντολή» που πήρε τον Σεπτέμβρη του 2015, ως μια από τις «δυνάμεις που είχαν στόχο το τέλος της επιτροπείας», δε θυμίζει και τόσο το πολεμικό κλίμα κατά Καμμένου και ΑΝΕΛ που προσπάθησαν να δημιουργήσουν ορισμένοι στην τελευταία σύνοδο της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ. Φαίνεται πως η «Εποχή» συντάσσεται περισσότερο με τη στάση Τσακαλώτου, που αν και δηλωμένος άθεος, ακολουθεί το ευαγγελικό «ειρήνη υμίν».
![](/wp-content/uploads/2020/08/2495/content_brexit.jpg)
♦ Θέλετε να μην ήταν 700.000, όπως είπαν οι διοργανωτές; Θέλετε να ήταν 500.000; 'Η 400.000; Και πάλι πρόκειται για έναν τεράστιο αριθμό διαδηλωτών που συγκεντρώθηκαν στο Λονδίνο για να ζητήσουν νέο δημοψήφισμα για το Brexit. Πανσπερμία και στα συνθήματα, τα πανό και τα πλακάτ. Οχι τόσο στα εκ των προτέρων τυπωμένα από τους διοργανωτές, αλλά στα αυτοσχέδια. Σ' αυτές τις περιπτώσεις, όμως, δεν κοιτάζεις τόσο την πανσπερμία των συνθημάτων, όσο το βασικό λόγο που κατέβασε τόσο κόσμο σ' αυτή την «παρδαλή» διαδήλωση, που θύμιζε άλλες εποχές: «αφήστε μας να ξαναψηφίσουμε». Περιττεύει να πούμε πόσο λυπηρό είναι να βλέπεις κόσμο, εργάτες, εργαζόμενους, νέους κυρίως, να διαδηλώνουν κάτω από τις σημαίες του ταξικού εχθρού. Είτε γράφουν Brexit είτε γράφουν Bremain. Ο ταξικός εχθρός, πάντως, ιδίως εκείνοι που στρογγυλοκάθονται στην περί τον Κόρμπιν ηγετική ομάδα του Εργατικού Κόμματος, δε θα περάσει και τόσο καλά, αν δεν πάρει υπόψη του όλον αυτόν τον κόσμο. Ο οποίος ζητά είτε νέο δημοψήφισμα είτε ένα Brexit που να μην αλλάξει τίποτα απ' αυτά που γνωρίζει και βιώνει σήμερα. Ειρωνεία: το ίδιο ακριβώς ζητά και η συνασπισμένη γύρω από τα καπιταλιστικά συνδικάτα αστική τάξη, όπως πολλές φορές έχει γράφει στις στήλες μας του διεθνούς ρεπορτάζ.
![](/wp-content/uploads/2020/08/2496/content_na_fkieresei.png)
♦ Το «εδά & επαέ» το καταλάβαμε στύβοντας λίγο το μυαλό μας. «Εδώ και τώρα» πρέπει να σημαίνει. Το «να φκιερέσει», όμως, δεν το καταλάβαμε. Στο cretanlexiko.gr βρήκαμε ότι φκεραίνω σημαίνει αδειάζω. Οπότε τι θέλει να πει ο κρητικός ποιητής;