♦ Στον περίβολο του αρχαιολογικού χώρου του Κεραμεικού είναι γραμμένο το σύνθημα, σε συνέχεια και ενότητα με ένα ακόμα: «Εκπτώσεις στα ρούχα όχι στις σχέσεις!!!». Τι να πρωτοσχολιάσει κανείς; Τη γελοιότητα μιας μερίδας του σύγχρονου «αντικομφορμιστικού» (τρομάρα του) φεμινισμού ή το μπέρδεμα με την ελληνική γλώσσα; Οταν όμως κάποιος ή κάποια μπερδεύει την ταξική διάρθρωση της αστικής κοινωνίας με το ζήτημα των φύλων, πώς να μην μπερδέψει την πατριαρχία με… τα πατριαρχεία. Ετσι κι αλλιώς όλα τα έχει τόσο θολά στο κεφάλι του/της…
♦ Η επενδεδυμένη με μάρμαρο κολόνα στην οδό Αθηνάς μετατράπηκε ερήμην της σε φορέα ναρκισσισμού, ελιτισμού και πολιτικού αυτισμού. Τρία σε ένα, σε συνδυασμό που… σκοτώνει. Από πάνω κάποιος άφησε την υπογραφή του, θεωρώντας ότι αυτή είναι τόσο δυνατό μήνυμα που πρέπει να το λάβουν όλοι! Από κάτω κάποιος άλλος έγραψε με κόκκινο χοντρό μαρκαδόρο τρεις ακατανόητες λέξεις, θεωρώντας μάλλον ότι μετά από μερικές χιλιάδες χρόνια θα βρεθούν επιγραφολόγοι που θα πασχίσουν να λύσουν το μυστήριο της… «γραμμικής γραφής 2015». Και στη μέση ένας τρίτος έγραψε ένα εύκολο στην ανάγνωσή του σύνθημα, μπροστά στο οποίο, όμως, οι κοινοί θνητοί (όσοι, τέλος πάντων, μπουν στον κόπο να το διαβάσουν) στέκονται, ξύνουν το κεφάλι τους και απορούν: τι θέλει να πει ο ποιητής; Τίποτα δε θέλει να πει ο ποιητής. Γιατί στην πραγματικότητα δεν γνωρίζει την έννοια των λέξεων με τις οποίες έφτιαξε το σλόγκαν του. Ούτε τι σημαίνει «αξίες του πολιτισμού» γνωρίζει, ούτε τι σημαίνει «εργοστάσιο», ούτε τι σημαίνει «εγκλεισμός». Το κυριότερο: δεν γνωρίζει (και μην σας φανεί καθόλου παράξενο) τη χρήση του επιθέτου «όλος-η-ο». Το τσουβάλιασμα των πάντων στον ίδιο κοινό παρονομαστή (από τον οποίο εξαιρεί μόνο τη… φωτισμένη πρωτοπορία του εαυτού του – άντε και της παρέας του) είναι η αγαπημένη του ασχολία. Αν ήξερε τι σημαίνει «εργοστάσιο», θα ήξερε ότι το εργοστάσιο είναι ένας χώρος κάθετου ταξικού διαχωρισμού. Κι αν καταλάβαινε τι σημαίνει αυτό, θα σκεφτόταν πως όπως η κοινωνία δεν είναι ενιαία και αδιαίρετη, αλλά χωρίζεται σε καπιταλιστές, εργάτες και μικροαστούς, έτσι και ο πολιτισμός δεν είναι ενιαίος και αδιαίρετος. Ο ταξικός διαχωρισμός έχει επεκταθεί -εδώ και πάρα πολλά χρόνια- και στο εσωτερικό του πολιτισμού, χωρίζοντάς τον σε στρατόπεδα και ρεύματα με κοινωνικό πρόσημο.
♦ Δυο κόσμοι αντιμέτωποι στο περιθώριο του Μαραθώνιου της Αθήνας. Από τη μια ο «μέγας χορηγός», η εταιρία κινητής τηλεφωνίας WIND, με το προκλητικό σύνθημα «Τρέχουμε όλοι μαζί με άλλον αέρα» και από την άλλη οι εργαζόμενοι σ' αυτή, που… τρέχουν και δε φτάνουν. Τα συνθήματα στο πανό τους τα λένε… όλα! Αν το αθλητικό γεγονός είχε κοινωνική διάσταση, το περίπτερο θα είχε κατεδαφιστεί. Για να μην προκαλεί…