♦ 28-29.6.2011 – Το Μεσοπρόθεσμο δεν θα περάσει – Γενική απεργία – Ολη η Ελλάδα στο Σύνταγμα! – 29.6 Αποκλεισμός της Βουλής – 48 ώρες στο δρόμο – Λαϊκή Συνέλευση Πλατείας Συντάγματος – Λαϊκές Συνελεύσεις Γειτονιών – Σωματεία-Συνδικάτα Εργαζομένων – Αμεση Δημοκρατία τώρα! – Ολοι έξω στις πλατείες! (αφίσα)
Στο φυλλάδιο που βγήκε και συμπληρώνει την προπαγάνδα της αφίσας διαβάζουμε, μεταξύ των άλλων και τα εξής: «Το διήμερο της συζήτησης και ψήφισης του Μεσοπρόθεσμου στη Βουλή τα συνδικάτα έχουν καλέσει 48ωρη Γενική Απεργία. Αυτό το διήμερο δεν πρέπει κανείς να δουλέψει, να καταναλώσει, να στηρίξει το παραμικρό σπάσιμο της απεργίας. Από το πρωί της πρώτης μέρας της απεργίας μαζευόμαστε στο Σύνταγμα μαζί με τις λαϊκές συνελεύσεις απ’ όλη τη χώρα και όλες τις γειτονιές της Αθήνας. Την ημέρα ψήφισης του Μεσοπρόθεσμου περικυκλώνουμε τη Βουλή, στέλνουμε το μήνυμα ότι ο λαός το απορρίπτει! Εδώ κι ένα μήνα αποδεικνύουμε ότι δεν υπάρχουν μονόδρομοι, ότι έχουμε τη δύναμη να χαράξουμε νέα πορεία για την κοινωνία. Τώρα είναι η ώρα να κάνουμε το επόμενο μεγάλο βήμα. Τώρα είναι η δικιά μας ώρα, τώρα μιλάμε εμείς! Ή εμείς ή αυτοί – Αμεση δημοκρατία τώρα!». Εχει και ο βερμπαλισμός τα όριά του, όμως οι… αμεσοδημοκράτες του Συντάγματος τα έχουν ξεπεράσει προ πολλού. Το κίνημα των «αγανακτισμένων» ήταν από την αρχή ένα κίνημα γεμάτο αυταπάτες. Και τι έκαναν όλοι αυτοί που εμφανίστηκαν σαν να μιλούν για λογαριασμό του; Αντί να φροντίσουν για τη βήμα-βήμα διάλυση των αυταπατών, φρόντιζαν να τις ενισχύουν. Κυρίως με τις σπονδές στο μη βίαιο και το ειρηνικό, καλλιεργούσαν στον κόσμο την εντύπωση ότι αρκεί να μαζευτεί στο Σύντα- γμα και η κυβέρνηση θα τρομάξει ή τουλάχιστον θα τρομάξουν οι κυβερνητικοί βουλευτές και θα ρίξουν την κυβέρνηση καταψηφίζοντας το Μεσοπρόθεσμο. Τίποτ’ απ’ αυτά δεν έγινε, φυσικά. Αντίθετα, η κυβέρνηση φρόντισε, διά της Αστυνομίας, να στείλει ένα επιπλέον σκληρό μήνυμα σ’ όλον αυτό τον κόσμο.
♦ Είμαι 9 και ήδη αγανακτισμένη. Ηρθα να διεκδικήσω το μέλλον μου. Εσύ κάτσε στον καναπέ σου… Θα παλέψω εγώ για σένα!!! (χειρόγραφο πλακάτ)
Το πλακάτ το είχε σηκωμένο ψηλά ένα κοριτσάκι στην πλατεία Συντάγματος. Προφανώς το έγραψε ο μπαμπάς ή η μαμά, που δεν φρόντισαν να είναι στο επίπεδο του 9χρονου κοριτσιού, αλλά στο δικό τους επίπεδο. Δεν μπορούμε να ξέρουμε πού καθόταν ο μπαμπάς ή η μαμά το προηγούμενο χρονικό διάστημα. Ομως, γνωρίζουμε πολλούς που ήταν «στον καναπέ» τους και απ’ όταν σηκώθηκαν και κατέβηκαν στο Σύνταγμα, άρχισαν να βρίζουν όλους τους άλλους. Ανεξάρτητα από την προσωπική ιστορία των άγνωστων σε μας γονιών του 9χρονου κοριτσιού, προξενεί άσχημη εντύπωση η αλαζονεία που αποτύπωσαν στο χειρόγραφο πλακάτ. Στοχοποίησαν τον «καναπέ» και όχι την εξουσία. Χωρίς καν να βλέπουν, ότι η έγερση από τον καναπέ και τα «αγανακτισμένα» μουτζώματα στο Σύνταγμα δεν οδηγούν παρά… πάλι στον καναπέ. Αν πίστευαν κάτι άλλο, τότε… δεν θα έπαιρναν και το κοριτσάκι στη διαδήλωση. Θα κατέβαιναν με άλλες διαθέσεις. Εμείς δεν θα τους μεμφθούμε αλαζονικά για τις αυταπάτες τους. Ας κάνουν και αυτοί το ίδιο για τους υπόλοιπους.
