♦ Ο λαός στις πλατείες ζητάει δημοκρατία – Να φύγουν τώρα κυβέρνηση-τρόικα – ΚΟΕ (αφίσα)
Σε κίτρινο φόντο η αφίσα, πέρα από τα συνθήματα δείχνει τρεις νέους να βαράνε κατσαρόλες. Πολιτικός οπορτουνισμός. Πολιτικός χαμαιλεοντισμός. Πολιτικός τσαρλατανισμός. Ο,τι και να πεις μέσα θα πέσεις. Και λίγο θα ‘ναι. Τι είδους είναι η δημοκρατία που ζητάει ο λαός; Μήπως δεν έχουμε δημοκρατία τώρα; Αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία. Ελεύθερα ψηφίζεις και μετά γίνεσαι κοψοχέρης. Οπως αισθάνεται η πλειοψηφία αυτών που μουτζώνουν και βαράνε τετζερέδες στο Σύνταγμα. Διατύπωσε ο λαός αίτημα για κάποιου άλλου τύπου δημοκρατία; Το παιχνιδάκι με την τάχαμου άμεση δημοκρατία παίζεται στην οικονεί λαϊκή συνέλευση και το παίζουν εκείνοι που παριστάνουν τους ακομμάτιστους στην πλατεία, μπας και ξεγελάσουν κάποιους από το ακροατήριο. Μήπως ζητάει ο λαός εργατική δημοκρατία; Γιατί δεν τολμά να το πει η ΚΟΕ; Γιατί παίζει τόσο τσαρλατάνικα με μια λέξη που ξέρει πολύ καλά ότι έχει ταξικό πρόσημο. Δεν υπάρχει μια δημοκρατία, υπάρχουν τουλάχιστον δύο. Οταν γλείφεις τον κόσμο με τόσο χυδαίο τρόπο, όταν παίζεις με τον πόνο του, όταν ζητάς να φύγουν τώρα κυβέρνηση-τρόικα και περιμένεις να ‘ρθουν οι εκλογές για να πεις το συμπλήρωμα («ψηφίστε εμάς»), είναι σίγουρο ότι θα την πληρώσεις.
♦ Εσάς δεν σας σώζει ούτε ο Τσακ Νόρις (αυτοσχέδιο πλακάτ στο Σύνταγμα)
Ενα χαρτόνι όλο κι όλο και τα γράμματα με μαρκαδόρο μαύρο. Εκτός από το όνομα του αμερικάνου ακροδεξιού ηθοποιού, που παίζει μόνο ρόλους σκληρών αστυνομικών που καθαρίζουν με τους «κακούς». Αυτό ήταν γραμμένο με πράσινο. Δεν ξέρουμε τι ακριβώς θέλησε να πει ο… ποιητής, πάντως είναι πολλά, πάρα πολλά τα αυτοσχέδια πλακάτι στο Σύνταγμα. Ο καθένας γράφει κάτι δικό του και το βγάζει φωτογραφία, για να το διανείμει μετά στο Διαδίκτυο. Κάποιοι, γλείφοντας εμετικά τον κόσμο που κατεβαίνει στο Σύνταγμα και τις άλλες πλατείες, ανακαλύπτουν σ’ αυτή την πανσπερμία και το αλαλούμ των συνθημάτων την «ομορφιά», το «αδέσμευτο», την «πολυχρωμία», το «πανηγύρι της δημοκρατίας» και άλλα τέτοια εύοσμα και εύηχα. Την απουσία ενός στοιχειωδώς συνεκτικού λόγου, ενός κεντρικού συνθήματος έστω, ούτε που τη σημειώνουν. Μετατρέπουν σε αρετή την αδυναμία αυτού του κινήματος.
♦ ΓΣΕΕ – ΑΠΕΡΓΙΑ – Για τη δημόσια περιουσία και τα κοινωνικά αγαθά – Πέμπτη 9 Ιουνίου – ΟΧΙ ΔΕΝ ΠΟΥΛΑΜΕ – Απεργιακή συγκέντρωση πλ. Κλαυθμώνος 11πμ (αφίσα)
Αγωνιστικός και πάλι ο γραφίστας, κατά παραγγελία των εργατοπατέρων. Στο φόντο της αφίσας κυριαρχούν σηκωμένα χέρια διαδηλωτών. Κάποια σε σχήμα γροθιάς, κάποια με το σήμα της νίκης κι ένα μόνο σε σχήμα μούτζας. Η συνδικαλιστική γραφειοκρατία ανεβάζει τους τόνους στην προπαγάνδα, προσπαθώντας από τη μια να βγει η ίδια από το κάδρο εκείνων που τους μουτζώνουν και τους φωνάζουν ουστ και από την άλλη να χειραγωγήσει την αγανάκτηση των εργαζόμενων, εκτονώνοντάς την με τον τρόπο που γνωρίζει: μια ακόμη 24ωρη απεργία και μια πορεία-λιτανεία, η οποία τώρα έχει και πιο γερές «πλάτες», δεδομένης της διακήρυξης περί μη βίας των «αγανακτισμένων» της πλατείας. Οσο για το «Οχι, δεν πουλάμε», για δες ποιοι μιλάνε. Εκείνοι που συναίνεσαν σε όλα τα ξεπουλήματα, εκείνοι που μιλούν μόνο για την έκταση και το τίμημα και όχι για το ίδιο το ξεπούλημα.
♦ Η καταπίεση θρονιάζεται με τη δικιά μας απραξία (πλακάτ στο Σύνταγμα)
