♦ Μας κήρυξαν τον πόλεμο – Να ξεσηκωθούμε ενάντια στη σύγχρονη δικτατορία κράτους και κεφάλαιου – Εστησαν στο απόσπασμα:συντάξεις, συλλογικές συμβάσεις εργασίας, νεολαία, ανέργους – Ολοι στους δρόμους – Να παρθούν όλα τα μέτρα πίσω – Γενική απεργία διαρκείας – Οργάνωση-αντίσταση-αλληλεγγύη στους χώρους δουλειάς, σε κάθε γειτονιά – Καταλήψεις δημόσιων κτιρίων, τραπεζών, παραγωγικών μονάδων – Σύγκρουση με το κράτος και τους μηχανισμούς του – Ανοιχτή Συνέλευση Εργαζομένων-Ανέργων (αφίσα)
Ολα τα έχει η αφίσα. Τακτική; Τι είναι αυτό; Το μόνο που δεν δείχνει να απασχολεί τους συντάκτες της αφίσας είναι πως χωρίς τακτική δεν πας πουθενά. Πως με ηχηρά συνθήματα, που έχουν το χαρακτήρα έκκλησης προς τους εργαζόμενους να δράσουν με έναν ορισμένο τρόπο, δεν χαράζεις τακτική. Τακτική σημαίνει πως «μετράς» το συσχετισμό των ταξικών δυνάμεων, «μετράς» τις διαθέσεις της τάξης στην οποία αναφέρεσαι και ανάλογα διατυπώνεις τα συνθήματά σου. Αλλιώς, τα συνθήματα πέφτουν στο βρόντο και –το χειρότερο– εσύ μένεις με την ψευδαίσθηση ότι κάνεις επαναστατική πολιτική. Αυτό είναι ένα μεγάλο πρόβλημα στην μετά το Δεκέμβρη εποχή. Από τότε που άρχισε να περνά και σ’ ένα κομμάτι του μη ρεφορμιστικού συνδικαλισμού έγινε μεγαλύτερο πρόβλημα. Γιατί αν στους κόλπους της νεολαίας ο αβανγκαρντισμός, η υπερβολή κάποιων συνθημάτων και η ασάφεια κάποιων εννοιών είναι κατά κάποιον τρόπο ανεκτά, στους κόλπους της εργατικής τάξης δεν ισχύει το ίδιο.
♦ Ηρθαν τα αύριο… (Σωματεία βάσης, Συνελεύσεις εργαζομένων-ανέργων, Λαϊκές συνελεύσεις, Αυτοδιαχείριση της υγείας, Ελευθεριακά σχολεία, Καταλήψεις στέγης, Δίκτυα αλληλοβοήθειας, Ταμεία αλληλεγγύης, Μαζικές απεργίες διαρκείας, Απορρύθμιση της καπιταλιστικής παραγωγής και κατανάλωσης, Σαμποτάζ της εκλογικής διαδικασίας, Απομόνωση εξουσιαστικών ρατσιστικών, σεξιστικών αντιλήψεων, Ολική άρνηση στράτευσης) …να διώξουν το σήμερα (Ξεπουλημένος γραφειοκρατικός συνδικαλισμός, Εργασιακή εκμετάλλευση, Εξάρτηση της κοινωνίας από κομματικούς νταβάδες και μεσάζοντες, Απομόνωση, αλλοτρίωση, ατομικισμός, Εμπορευματοποιημένες σχέσεις, επιθυμίες και καθημερινότητα, Καταπίεση, συστημική βία και καταστολή) – Ολοι στους δρόμους να διεκδικήσουμε τη χαμένη μας αξιοπρέπεια! – συντρόφισσες/οι από τα βόρεια της Αθήνας (αφίσα)
Σχετικά διαφορετικό το περιεχόμενο αυτής της αφίσας, ίδια όμως η λογική στον πυρήνα της. Ο,τι υπάρχει και δεν υπάρχει, ό,τι έχει διατυπωθεί ως σύνθημα από διάφορες συλλογικότητες του αντιεξουσιαστικού χώρου, κυριολεκτικά τα πάντα μπαίνουν όλα μαζί και παρουσιάζονται εν είδει πολιτικού προγράμματος. Δίπλα σε ηθικά προτάγματα (απομόνωση σεξιστικών αντιλήψεων) μπαίνουν καθαρά ρεφορμιστικά αιτήματα (αυτοδιαχείριση της υγείας). Δίπλα σε πολιτικά αιτήματα που αναφέρονται στις εκλογές (σαμποτάζ της εκλογικής διαδικασίας) μπαίνουν συνθήματα που είτε είναι ασαφή και ακατανόητα (απορρύθμιση της καπιταλιστικής παραγωγής και κατανάλωσης) είτε –αν με το ζόρι καταφέρεις να τους δώσεις ένα περιεχόμενο– θα ταίριαζαν μόνο σε προεπαναστατική κατάσταση. Αν πιστοποιεί κάτι αυτή η προπαγάνδα είναι πόση σημασία έχουν η τακτική και τα συνθήματα.
