♦ Εμπιστεύομαι τη Νέα Δημοκρατία και τον Καραμανλή. Με κάνει να νιώθω σιγουριά για το μέλλον (ΝΔ)
Το σύνθημα είναι εντελώς αταξικό. Της Νέας Δημοκρατίας είναι, τι διαφορετικό θα ήταν. Αν και εδώ που τα λέμε η αταξικότητα των συνθημάτων έδωσε και πήρε στις εκλογές από ολόκληρο το φάσμα της αριστεράς. Αλλά ας επαναφέρουμε τη σκέψη μας στο σύνθημα της Νουδούλας. Ενα κομμάτι του ελληνικού λαού εννοείται ότι πρέπει να την εμπιστεύεται. Εδωσε εξετάσεις, άλλωστε, η Νουδούλα τα τρία χρόνια. Την εμπιστεύονται τα «πετυχημένα», τα «ανώτερα» στρώματα της κοινωνίας. Οι λήσταρχοι, οι εκμεταλλευτές του ανθρώπινου μόχθου, οι καρχαρίες, οι κουμπάροι και οι νταβατζήδες. Τώρα, βέβαια, θα πείτε ότι ορισμένοι νταβατζήδες έπαιξαν λίγο Γιωργάκη παραπάνω. Τι να κάνουμε! Ετσι γίνεται το παιχνίδι. Με λίγο Γιωργάκη παραπάνω θα παζαρέψουν λίγο σκληρότερα με τον Κωστάκη. Μετά, μην ξεχνάμε ότι οι νταβατζήδες έχουν μια έκδηλη προοδευτικότητα, μια δημοκρατική κουλτούρα. Μετράει και αυτό όσο να πεις. Τέλος πάντων. Τελος καλά, όλα καλά. Ολος ο αφρός της Ελλάδας παρακολουθεί με εμπιστοσύνη την 18μηνη επίθεση που σάλπισε ήδη η Νουδούλα. Τώρα αρχίζει ο χορός. Τώρα θα δεις εθνική -συγνώμη, λάθος- ταξική ομοψυχία. Τώρα θα δεις κινδυνολογία. Τώρα θα δεις αγωνία για την οικονομία. Τώρα θα δεις πόνο για τους χαμηλοσυνταξιούχους και μίσος για τους υψηλοσυνταξιούχους. Τώρα θα ξαναδείς τι θα πει ταξική αδιαλλαξία. Το θέμα είναι αν επαληθευτεί ή όχι το δεύτερο μέρος του συνθήματος. Αν δηλαδή όλος αυτός ο συρφετός, μαζί με την κυβέρνηση, μπορεί να νιώθει σιγουριά για το μέλλον. Οχι το απώτερο μέλλον. Το κοντινό. Το μέλλον των 18 μηνών που έρχονται. Μπορούν να νιώθουν σιγουριά ότι θα κατακρεουργήσει πάλι η ΝΔ το ασφαλιστικό; Αυτό είναι το θέμα. Αυτό είναι το ερώτημα. Ας δώσουμε όλοι την καλύτερή μας απάντηση. Στους δρόμους.
♦ Μην αποφασίσεις για την ψήφο σου αν δεν ακούσεις όλες τις πλευρές (ΛΑΟΣ – Γ. Καρατζαφέρης)
Από το φυλλαδιάκι του χέρι-χέρι αντλήσαμε το τι δεν είναι το ΛΑΟΣ. Αντιγράφουμε: «Δεν είναι ένα κόμμα εθνικιστικό, χωρίς ωστόσο να αποδέχεται ότι θα πρέπει να ανεχόμαστε να απαξιώνουν τη θεμελιακή προσφορά του ελληνικού πνεύματος στον παγκόσμιο πολιτισμό». Ο πρόεδρος εδώ ελίχθηκε σαν χέλι. Γιατί άλλο η θεμελιακή προσφορά του ελληνικού πνεύματος στον παγκόσμιο πολιτισμό και άλλο ότι το έθνος των Ελλήνων έδωσε τα φώτα του στους βαρβάρους. Αλλα είναι; Τώρα που το γράφω, βλέπω ότι είναι σχεδόν το ίδιο. Είναι το ίδιο με διαφορετική διατύπωση. Ο ελιγμός του χοντρού ήταν σαν αυτούς που έκανε ο Ανατολάκης στον Ολυμπιακό. Για την ουσία του ζητήματος. Πέρα από το ότι σε μια ταξική κοινωνία υπάρχουν δύο πολιτισμοί κ.λπ. κ.λπ., θα θέλαμε να ρωτήσουμε τον χοντρό πρόεδρο: τι πολιτισμό έχει να δώσει τα τελευταία χρόνια στην ανθρωπότητα το ελληνικό πνεύμα; Εύκολη η απάντηση για τον πρόεδρο: τον Πλεύρη και τον Βορίδη θα μας απαντούσε.
♦ Δημοκρατική Αναγέννηση – Στέλιος Παπαθεμελής. Κίνημα αφύπνισης και ευθύνης
Πριν από χρόνια ορισμένοι ισχυρίζονταν ότι η Βουλή ήταν πιο φτωχή γιατί είχε μείνει απ’ έξω ο Κύρκος. Τι θα μπορούσαν να πουν οι ίδιοι ή κάποιοι άλλοι, τώρα που έμεινε απ’ έξω ο Στελάρας; Εγινε πιο κοντή η Βουλή ή έγινε πιο ψηλή;
Μια γνώμη προς ΜΕΡΑ και ΕΝΑΝΤΙΑ
Μελετήστε με προσοχή τα συμπεράσματά σας για τις εκλογές. Θα βρείτε σοβαρή βάση για συζητήσεις και συνεργασίες. Αλλά εκείνο που πραγματικά είναι στοιχείο ενότητας των δυο σας είναι το κλάμα. Κλαίτε με τον ίδιο ακριβώς τρόπο. Απόδειξη ότι η ριζοσπαστική, η αντικαπιταλιστική αριστερά, μπορεί να ενωθεί.
