Οι τοίχοι έχουν φωνή

Βάλαμε αγαπητέ/η αναγνώστη/στρια και τα δύο συνθήματα για να έχεις μια ολοκληρωμένη εικόνα, μια πλήρη προσέγγιση, για ό,τι πιο σύγχρονο, πιο διορατικό κυκλοφορεί στη νεολαία αυτής της χώρας. Πώς νομίζεις ότι προχώρησε η πατρίδα, ο ευρωπαϊκός κόσμος (παλαμάκια), η μεγάλη Αμερική (πιο έντονα παλαμάκια) μπροστά; Με τις φιλελεύθερες σύγχρονες ιδέες. Σε κάθε εποχή αυτές χάραξαν δρόμο. Η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ είναι μέρος της ιστορίας του τόπου, σέβεται την ιστορία που έγραψαν οι πρόγονοί μας (με το βιβλίο της Ιστορίας δε ξέρουμε ακριβώς τι θέλουμε, αλλά δεν πειράζει, θα το συζητήσουμε στην εκδρομή στη Μύκονο). Πριν από λίγα χρόνια τα συνθήματά μας δε θα ήταν έτσι. Θα έλεγαν όμως με άλλα λόγια τα ίδια πράγματα. Πολύ πετυχημένο ήταν εκείνο το περίφημο: «Βασίλη κάτσε φρόνιμα να γίνεις νοικοκύρης». Μην το γελάτε. Αν δεν ήταν αυτοί που σε κάθε εποχή κάνουν τους αγωνιστές και χαλάνε την πιάτσα, θα ήταν καλύτερα τα πράγματα. Δε θα γινόταν επανάσταση το 1821, που τόσο αίμα στοίχισε στο λαό μας. Δε θα κάναμε τους ψευτοτσαμπουκάδες στους Γερμανούς, εμείς μια χούφτα τσογλάνια. Θα διαβάζαμε τα μαθήματά μας -όπως ο Αρχιεπίσκοπος που δεν κατάλαβε, αφοσιωμένος στο καθήκον του, τι έκαναν οι δήθεν αγωνιζόμενοι φοιτητές εναντίον της επαναστάσεως της 21ης Απριλίου (σόρι, της δικτατορίας). Ο Αρχιεπίσκοπος που αρίστευσε στις σπουδές του, έκανε μεγάλη καριέρα, κάνει και τις καλύτερες κρουαζιέρες στο Αιγαίο με όλα τα έξοδα πληρωμένα, τον εκτιμά και ο κομμουνιστής Θεοδωράκης, που έγραψε εκείνο το τραγούδι, πώς το λένε μωρέ… το… τέλος πάντων, θα το θυμηθώ άλλη φορά. Για να σας αποδείξουμε ότι η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ οραματίζεται εμπνεόμενη από την ιστορία του τόπου, θα σας πούμε ότι όλα τα μέλη της αυθορμήτως πήγαν και είδαν τους «300» που γύρισε το μεγάλο Χόλιγουντ και απέδειξε πόσο τρομεροί είμαστε ως πολιτισμένοι Ελληνες. Ενώ οι δήθεν προοδευτικοί βρίζουν τη μεγάλη αυτή χολιγουντιανή παραγωγή. Ανοιχτά μυαλά, φιλελεύθερα μυαλά, πάντοτε και τώρα σημαίνουν καριέρα και γλύψιμο, κοιτάμε την πάρτη μας, Πέγκυ Ζήνα και «300». Μεγάλη δουλειά να έχει ιδανικά η νεολαία.
 

Είναι γνωστό ότι αρκετές φορές πίσω από «ανατρεπτικές» αναλύσεις κρύβονται μετριοπαθείς και καμιά φορά «φοβισμένες» ιδέες. Ας πούμε ότι η ανάλυση της αφίσας αντιπροσωπεύει τους λόγους ενός κομματιού της νεολαίας που πάει στο στρατό. Αυτό μόνο όμως είναι η στρατιωτική θητεία; Δεν είναι σημαντικό να σκεφτούμε ότι λόγω της υποχρεωτικής στράτευσης πάει σχεδόν το σύνολο της νεολαίας στο στρατό; Οτι εκεί καταβάλλεται συστηματική προσπάθεια από το καθεστώς η νεολαία να γίνει άτολμη, άβουλη και πειθαρχημένη; Γεγονός που κάνει πιο σταθερή την κοινωνία της εκμετάλλευσης. Εμείς τί θα κάνουμε; Θα κοιτάμε από μακριά, θα λέμε «τους μαλάκες, καλά να πάθουνε» και θα ‘χουμε στην τσέπη το τρελόχαρτο; Πόσο ριζοσπαστική αλήθεια, πόσο επαναστατική είναι μια τέτοια επιλογή; Η επιλογή της «λούφας και παραλλαγής».