Αγαπητά μου παιδιά
Τζα! (μην τρομάζετε, είναι τα αρχικά Τσέκου – Ζαχόπουλος – Αναστασιάδης. Θα μπορούσα να σας πω και κακά, δηλαδή τα αρχικά Καραμανλής – Ανδριανός – Κλαδάς – Αγγέλου). Εν μέσω των καταιγιστικών εξελίξεων που βλέπουν το σκοτάδι της δημοσιότητας, φιλοξενούμε απόψε στο δελτίο των οχτώ τον Ερωτόκριτο. Ο Ερωτόκριτος (σύνθετη ονομασία, σαν των Σκοπίων, εκ του έρωτας και κρίση) είναι (ή μάλλον τοποθετείται ως να ήταν) ο ρυθμιστής των γεγονότων που ταλανίζουν την τηλεοπτική δημοκρατία. Αποθέτουμε ένα εδάφιο στο έδαφος:
Τα ‘μαθες Αρετούσα μου τα θλιβερά μαντάτα
Πριν το μοντάζ τα dvd είχαν σπουδαία data
Μα μία χειρ αόρατος, ένα πανούργο χέρι
Τα data τα πετσόκοψε, ναι, μέρα μεσημέρι.
Πόντιος ο λογοκριτής, αφού πρωτοπορώντας
Εκοψε τα κανονικά και άφησε τας τσόντας!
Oh god, τι κόσμος, τι ντουνιάς, τι όμορφο μπουρδέλο
Οφείλω να παραδεχτώ: σας βγάζω το καπέλο.
Πού να στα λέω! Από πού να πιάσω το κουβάρι
Που είχε πρωταγωνιστή γαλάζιο παλικάρι
Είχε λεφτά και γκόμενες κι ύποπτες καταθέσεις
Είχε και πάντων με άπαντες υπόγειες συνδέσεις
Και ξαφνικά τη Λειβαδιά θυμίζουνε τα πάντα
Αφού τα παλικάρια μας ήταν κοντά σαράντα.
Και πάνε στην Τριπολιτσά, τρώνε και διορίζουν
Πάντα σεμνά και ταπεινά, αδιάφορα σφυρίζουν.
Χαίρε ω χαίρε γκλαμουριά, ίτε ελλήνων παίδες
Που τα αβρά χεράκια σας δεν ξέρουν χειροπέδες
-εξαίρεση το θέατρο, ναι, με τα κουμπαράκια
Που σήμερα ελεύθερα γυρνάνε στα σοκάκια.
Χαίρε οσμή αφόρητος, χαίρετε μεθοδεύσεις
Δεν έχει άλλη ατραπό αν θέλεις να προοδεύσεις.
Τι να μου πεις; Τι να σου πω; Τα είπαν τα κανάλια
Ψυχαγωγώντας το κοινό, προβάλλοντας τα χάλια
Εκείνων που αδιάφθοροι το παίζουν και ωραίοι
Και έναν μήνα ψάχνονται τώρα σαν αρουραίοι.
Κι όμως κανείς δεν σκέφτεται δυο φάσκελα να ρίξει
Και το εποικοδόμημα συθέμελα να τρίξει
Να μπουν στο χρονοντούλαπο οι σάπιες εξουσίες
Που εκτός από αυνανισμό θέλουν και συνουσίες
Που θέλουν φράγκα με ουρά και δόξα με τσουβάλι
αφού κανένας δεν τους σπάει με πέτρες το κεφάλι.
Ου! Νεοσυντηρητικοί, πίσω κι εσείς κουφάλες
Που κάνετε πως έχετε –δήθεν– ιδέες άλλες
Ουστ από κει αμορτισέρ και άει σιχτίρ ρουφιάνοι
Στη μίζα και στην αρπαχτή κανένας δεν σας πιάνει
Σαν βδέλλες περιφέρεστε και με το καλαμάκι
Ρουφάτε καθημερινά το αίμα του κοσμάκη
Που σαν υπάκουο πρόβατο, άβουλος σας κοιτάζει
Και πάντα εκτονώνεται με το να σχολιάζει
Αντί να πάρει τα βουνά, αντί να βγει στις στράτες
Και να σας κάνει τ’ αλατιού, κοτούλες μου αφράτες.
Να δούμε τότε ποιος gamei, να δούμε και ποιος δέρνει
Και ποιος στο διάβα του βουνά και πόλεις παρασέρνει
Που μόνο να ουρήσουμε, φτάνει για να πνιγείτε
Εσείς –ω βράχοι ηθικής– που μας καθοδηγείτε.
Τι ‘ναι η πατρίδα μας λοιπόν; Μην είναι τάχα οι κάμποι
Μην είν’ γαλάζια γκλαμουριά στα μέγαρα που λάμπει;
Μην είναι οι εκδότες μας; Μην είν’ οι εργολάβοι;
Ή μήπως είναι ανήκεστος και μαζική η βλάβη;
Κει που ‘χαμε το πρόβλημα με trendy και με emo
Αξαφνα μας προέκυψε θέμα – φωτιά με Θέμο
Και σε καιρούς που λέγαμε και το ψωμί ψωμάκι
Χορτάσαμε. Και βλέπουμε τις ταρζανιές του Μάκη.
Πάει το ασφαλιστικό, πάει και η παιδεία
Τα πάντα κατακλύστηκαν από την αηδία
Κι ο ψωραλέος έλληνας, ο υπερχρεωμένος
Εχει ξανά ν’ ασχοληθεί και φλυαρεί ασμένως
Γνωρίζει για τον κομιστή, μαθαίνει και για τ’ άλλα
Και γνωματεύει κάνοντας ανέμελα τραμπάλα.
Ω! δεν απέμεινε, παιδιά, προσκέφαλο να γείρεις
Είμαστε πια οριστικώς δια τας πανηγύρεις.
Πρώτο φλέμα