Αγαπητά μου παιδιά
Σας μιλάω χουζουρεύοντας μέσα στα ζεστά λαϊκά στρώματα, σαφώς ανώτερα από τις ηλεκτρικές κουβέρτες και καρέκλες της αντίπερα όχθης. Κρυμμένος, γιατί έχω τρομοκρατηθεί από την τρομοκρατική τρομοκρατία που τρομοκρατημένοι κλίνουν σ’ όλες τις πτώσεις οι κλεισμένοι στα χρυσά κλουβιά παπαγάλοι, τη συνοδεία παπαάγγλων και παπααμερικανών. Και θα σας εξηγήσω γιατί, μέσα από μια δομημένη ομολογία, η οποία θα έχει αρχή, μέση και τέλος, εν αντιθέσει με τον παραληρηματικό λόγο των καταξιωμένων ποιητών της απαξιωμένης εποχής μας.
Οταν ήμουν παιδίσκη, δεν είχαμε τηλεόραση κι έτσι κάποιος έπρεπε να διεκπεραιώνει τις εξουσιαστικές λειτουργίες. Το ρόλο αυτό είχε η γιαγιά, ήτις μου έλεγε –φοβίζοντάς με και διώχνοντας την δυσκοιλιότητα- πως θα έρθουν κάτι κακοί κόκκινοι άνθρωποι, θα μας πάρουν τα σπίτια, τα αγαθά, τα πλούτη και τα ακροαστικά μας και θα μας σφάξουν με κονσερβοκούτια (έκτοτε η πρωτοπόρος γιαγιά ήταν λάτρις των πλαστικών συσκευασιών, σέρνοντας τα εξ αμάξης στην μετέπειτα οικολογία των χορτάτων και των ασφαλών). Οταν πέθανε, οι «Νοστράδαμος» έγραψαν για κείνη το γνωστό άσθμα «εα εα εα ε, η γιαγιά μας πέθανε», το οποίο εστιάζει στα παραμύθια της γιαγιάς, όπως άλλωστε υποδηλώνει και ο τίτλος με τον οποίο δισκογραφήθηκε. Η γιαγιά πέθανε αμετ-ανόητη, παρότι πρόλαβε να δει πως η ισότητα στη φτώχεια κι όλα όσα ξόρκιζε μάς ήρθαν πλαγιομετωπικά από δεξιά, ενώ εμείς ελέγχαμε τα αριστερά μας. Παρά τη σφοδρή σύγκρουση που εκπαραθύρωσε τη γιαγιά ξανά στο μεροκάματο στα 89 χρόνια της, πέθανε με τις ιδέες της χωρίς όμως –ατυχώς- να ενταφιαστούν μαζί της.
Τι θέλω να πω με αυτή την έκθεση των προσωπικών δεδομένων που με εκθέτει; Μα το απλούστατο «αλλού τα κακαρίσματα κι αλλού γεννούν οι κότες» και να με συγχωρούν –αν μυγιάζονται με την αναφορά της λέξης κότες- τα απάρτια της κυνωνικής κατρακύλας.
Μας ήρθε ένα κείμενο (και όχι προ – κήρυξη). Ο κυρ Καιρός εμβαθύνει και το αναλύει κι έτσι μαθαίνουμε κι εμείς οι αδαείς –κι ενδεείς- ότι «είναι γραμμένο σε μεικτή γλώσσα που αποπειράται να είναι αριστερή». Από μια άποψη δεν έχει και πολλές επιλογές ο τύπος, γιατί «ήρθαν κάτι αμερικάνοι / με σφραγίδες και μελάνι / τα συμβόλαια στο χέρι / να υπογράψουν κάτι γέροι / και τους πούλησαν στα ξένα / δυο δολάρια τον ένα», όπως λέει και το γνωστό άσμα του Γιάννη Λογοθέτη, εσχάτως ερμηνευθέν παρά Τζιμάκου.
Είναι ένα μεστό και παρήγορο κείμενο αυτό που ήρθε με το μυοδρομείο, αλλά επειδή τα σχολεία έκλεισαν (για λίγο, το οριστικό λουκέτο ως προβληματικών θα μπει αργότερα) δεν προλάβαμε να το συμπεριλάβουμε στην φετινή διδακτέα ύλη και δεν θα το αναλύσουμε. Γι’ αυτό, πάμε στις ασκήσεις: Η καλύτερη και διδακτικότερη εξ αυτών είναι να βγούμε στο δρόμο. Να ρωτάμε τον κόσμο τι τον τρομάζει περισσότερο ώστε να καταδειχτεί κάποια στιγμή το αληθινό πρόσωπο της τρομοκρατίας, βάσει στοιχείων κι όχι αυθαίρετα. Να μετρήσουμε, να καταγράψουμε. Ποιος τρόμαξε από ρουκέτα και ποιος από φορολογική δήλωση; Πόσοι φοβούνται τις μολότοφ και πόσοι τους λογαριασμούς; Πόσοι τις σφαίρες και πόσοι τις τράπεζες; Να κάνουμε τις δικές μας δημοσκοπήσεις και ν’ απαντήσουμε μ’ αυτές. Τώρα, σήμερα. Αρκετά με νέα δεινοκρατία, pas shock και λοιπούς μνηστήρες της εξουσίας – Πηνελόπης, άγαμης και εξυφαίνουσας ιστούς επί σειρά δεκαετιών. Εξω η πρόθεση συν από τη βουλή, όχι άλλες συμβουλές, έξω και το κόμμα (ένα είναι το κώμα), να μείνουν μόνο τα περιστέρια που όπως φαίνεται δεν ενοχλεί κανένα το ότι αφοδεύουν στα πέριξ. Ανδρών επί φαλλών πάσα γη τάφος. Σπουδαία συνθήματα έγραψαν στους τοίχους τους! Γι’ αυτό τσαντίζονται βλέποντας τα δικά μας και στέλνουν τα κακά κορίτσια με τα ajax, να ξεσκάσουν κι αυτά τα καημένα λίγο, που είναι όλο στη μούγκα και στη στρούγκα. Εκτός βέβαια από την ύψιστη ευγένεια των λέξεων μάλιστα και διατάξτε, μια ευγένεια που εμείς οι αγροίκοι φθονούμε, κι ας αφθονούμε.
Είναι καιρός να γίνουν πραγματικές δημοσκοπήσεις σε πραγματικό χρόνο και να εξαχθούν πραγματικά αποτελέσματα. Για να λέμε τα σύκα – σύκα και τα σκάφη – νεοπλουτισμό. Αρκετά με την άκριτη κι αστήριχτη αναπαραγωγή του αυθαίρετου και χαλκευμένου λόγου. Αλλωστε, στη δημοκρατορία δεν υπάρχουν αδιέξοδα, μόνο έξοδα κι όλα κάλλιστα μπορούν ν’ απαντηθούν.
Εργω-love for ever