Αγαπητά μου παιδιά
Αφήνω τους περί 21ης Απριλίου αφορισμούς στον δάμαλο, για να γελάσουμε με το πώς θα τον κοιτάει η μισή παράταξη της νέας δεινοκρατίας, και περνάω στο θέαμα.
«Μη ΓΑΔΑ, μη ΓΑΔΑ», φώναζε η μιγάδα κατά την προσαγωγή της. «Αναμπελ, μύγδαλα» της φώναζε ο τσοπάνος του κυνωνικού σώματος που την τραβολογούσε. Ο γενετικά τροποποιημένος εγγονός ενός καπετάνιου του ΕΛΑΣ, με το σήμα της ΕΛΑΣ να γυαλίζει μέσα στη νύχτα. Σ’ έναν κόσμο όπου όλοι είναι ίσωμα ενώπιον του νόμου και κανείς δεν είναι πάνω από τον μπάτσο, but so, but show goes on. Τι παιχνίδια παίζει η ζωή, τι παιχνίδια παίζουν οι λέξεις…
Δωμάτιο ίσον ανία, φωνάζει η Room-ανία. Λεφτά; Γιατί; αναρωτιέται η Παρά-why? Hταν άραγε βαλτοί κει στη Βαλτική; Πάντως έσπασαν τα μούτρα τους στη μάχη του Πολτάβα, που τους έκαναν με τα κρεμ μυδάκια οι ρώσοι. Γλυκό σου έφαγαν οι σου-ηδύ και πήραν παπούτσι από τον παράδεισο (shoe eden). Κι οι αμερικάνοι τι παραπάνω έχουν; Μένουν στον άγιο Φραγκίσκο, στους αγγέλους, στη Φιλαδέλφεια, πότε στη Γεωργία, πότε στην Βιργινία και πότε στη Καριολίνα, μέμφονται το Μέμφις, πάνε για μπάνιο στην αγία Βαρβάρα, ταξιδεύουν στον άγιο Αντώνη του Τέξας, στο εθνικό πάρκο της Κιτρινόπετρας ή στα κωλοχώρια του Κωλοράντο, έχουν πρόεδρο τον θάμνο και ΥΠ.ΕΞ. την Ρύζη. Μιζέρια, sweet home Καλαμπάκα.
Είναι ένας θεότρελος κόσμος χτισμένος πάνω σε μαγικές λέξεις, σε οξύμωρα, σε διαστρεβλώσεις. Μια γιάφκα του Κάφκα, ένα τσίρκο του Τσίρκα ιδωμένο μέσα από τη σούρα του Σουρή στα μπαρ του Μπάροουζ, ένας λαβύρινθος λέξεων που καταλήγει σε Λεξοτανίλ. Λέξεις για να διαλέξεις, να συνθέσεις προτάσεις και προφάσεις, ν’ αναλύσεις και ν’ αναλυθείς σε γέλια. Oμως, «οι λέξεις θα ηττηθούν. Η κατανόηση θα θριαμβεύσει» σύμφωνα με το κατά Γιάννη Αγγελάκα ευαγγέλιο. Υιός αριστερού κι όχι ιός αριστερού. Εξορισμένου κι εξ ορισμού εξοργισμένου. Υιός, καθώς αργούσε η ηώς.
Το πνεύμα του νόμου έχει ποδοπατήσει το νόμο του πνεύματος. Το φλέγμα έγινε φλέμα στα μούτρα μας, το αττικό μέτρο μετουσιώθηκε σε αττικό μετρό κι η Εγνατία από κατασκευή έγινε κατασκευαστική. Τα ιστορικά αντικείμενα μετατρέπονται σε υποκείμενα και ξαναγράφουν την ιστορία. Και τη γεωγραφία, με γραφήματα μέσα σε γραφικά γραφεία γραφολόγων. Αθλιοι άθλοι, καθώς η αντιλαϊκή βία δυσκολεύεται να εγείρει λαϊκή αντιβία. Κι ας φώναζε η ανατολή το συμπέρασμα: Αμάν! Αρα-βία.
Ο έκτος στόλος των ένστολων εκτοπλασμάτων πλέει (play) συχνά μπροστά από τη μούντζα του Πενταδάκτυλου, κατευθυνόμενος ανερυθρίαστα προς την Ερυθραία, άντε κι ως το Αντεν. Good bye Ντουμπάι, φωνάζουν κοιτώντας πρόστυχα την Ασία από κάτω, στον κόλπο. Ιππότες υπ’ Ασία, σαν οπτασία, οπτή Ασία πάνω από νεκροφόρα αεροπλανοφόρα και καταβρώμικα καταδρομικά. Αγναντεύοντας μακριά ως τη Σιγκαπούρη και την λεκτική κοιτίδα τους, τη γη της χερσονήσου Μαλάκα, οι απανταχού μαλάκες. Οι οπτοπλινθοδέκτες, οι βιτρινοθρυμματισμένοι.
Πίσω στις δυτικές νεκροπόλεις, μυριάδες δύσμοιροι μηρυκάζουν λόγια κοιτώντας ρολόγια, παίζοντας κομπολόγια και μοιρολογώντας ευχολόγια. Στη Φλόριντα και στη Φλώρινα, στο Μπάρι και στη Βάρη, στην Τεχεράνη και στη Δοϊράνη. Στο κοινό τηλεοπτικό π-αιδοίο, στην ακρισία και την αχρησία, στην υποταγή για την ταγή, συνταγή που ταγοί διανέμουν με βάση το φρόνιμα. Φρόνιμα, με τάξη. Ταξικά. Τακτικά. Επιτακτικά. Ο εχθρός του ανθρώπου καθίσταται ανώνυμος, όπως ο εχθρός του ανώνυμου καθίσταται άνθρωπος. Οι ετικέτες ξηλώθηκαν, κανείς δεν αναγνωρίζει κανένα. Δις πιστοί, όλοι δύσπιστοι. Μεταφερόμενοι δουλοπάροικοι καταναλωτές, από την Telestet που τετέλεσται στο άφωνο βόδι (bod-afone) κι από κει στην Tim, αντιστροφή της τουρκικής υπηρεσίας πληροφοριών (Mit). Το παγκοσμιοποιημένο πλιάτσικο της των πάντων συνενώσεως με σκοπό τη διάλυση, συνεχίζεται.
Μέσα στον Μάρτη πώς να υπάρξει α-μαρτία; Πάσχιζες για το Πάσχα, για να αναφωνήσεις επ! ανάσταση! Η κόκκινη λαμπρή, η λαμπρή κόκκινη που έφυγε μα θα ξανάρθει. Με κροτίδες, ρουκέτες και βεγγαλικά, με πυροτεχνήματα – καλλιτεχνήματα πυρός που βάφουν πορφυρό τον μαύρο ουρανό. Με κόκκινα αβγά των ανθρώπων που πολεμούν τα μαύρα αβγά των φιδιών, παρά την αιώνια θυσία των αμνών. Το τέλος της προϊστορίας, ο θάνατος των δεινόσαυρων, η νίκη του λόγου επί του α-λόγου.
Εκανες ένα κραυγαλέο λάθος ανάμεσα στα πολλά άλλα λάθη σου, λάθος μοιραίο, άμοιρη. Δεν ήταν ο λόγος που δικαιολογούσε τις ενέργειες. Αλλά, ήταν οι ενέργειες που δικαιολογούσαν τον λόγο. Ευλόγως…
Β. Ρ. Ωμόλογος
Στο επόμενο: Ο George με το Atos (της χουντώνυμης Hyundai) και οι περιπέτειές του στη Λασπουργική Α.Ε. (Alekos E pluribus unum) όπερ -για τους μη λατινοτραφείς- σημαίνει «ένας αποτελούμενος από πολλούς».
